2024. Zo de wind waait.

Met een auto vol bagage arriveren we in Den Osse.

Eenmaal alles ingeruimd varen we weg om 11.00 uur.

De zon schijnt, de lucht is blauw, het is zo’n 18 graden en we hebben er zin in !

Het is even wachten bij de Grevelingensluis, maar even later ligt de Oosterschelde voor ons.

Helaas missen we de Zeelandbrug, die met de aangepaste openingstijden maar 1 x per uur draait en varen we drie kwartier rondjes totdat de brug weer draait.

Roompot Marina komt al snel in beeld en om 17.20 zijn we er afgemeerd.

Gekookt en lekker in de kuip in de avondzon gegeten, wat een rust.

Morgen loopt de wekker vroeg af.

Het was vandaag vertrekdag.

We zijn vertrokken en de lucht is blauw.

Om 4.50 loopt de wekker af. Zucht.

Tanden poetsen, pot thee gezet en weg zijn we.

Het is ongelofelijk mooi op het water, met een prachtige zonsopgang.

Roompotsluis opent zodra we voor de ingang zijn en we zijn supersnel om 5.30 uur geschut.

Er hangt wat mist boven een kalme zee en het is heel zacht weer, zeker gezien het vroege tijdstip.

Helaas geen wind, dat wisten we, dus tuffen we op de motor richting Frankrijk.

Het doel is Duinkerken, maar om een lang verhaal kort te maken en een korte dag lang, besluiten we bij de ingang van Duinkerken door te gaan naar Boulogne sur Mer.

Het is 14.30 uur en we hebben nog een vol tij de stroom mee.

Op het water blijft het onveranderd zacht en miezert het zo nu en dan.

Pietertje 2 loopt als een tierelier en wij zitten lekker droog onder de buiskap.

Even voor half zeven passeren we Cap Gris-Nez en zien we in de verte Boulogne al liggen. 

19.35 zijn we afgemeerd en even later staan een paar mooi getoaste en door Hilco zelf gebakken desemboterhammen met burrata, tomaatjes en basilicum en een snelle  pasta op tafel.

Moe, maar heel voldaan sluiten we de luiken. Morgen vroeg gaan we verder.

Het was een lange dag.

Op weg naar de sluis is het genieten van een prachtige zonsopgang,

Tegen 5.00 uur gooien we de trossen los.

Het is koud en nog maar net licht.

Eenmaal op zee rollen we de zeilen uit en is het prima zeilen tot ver na 8.00 uur.

Na een koersverandering staat de wind helaas pal achter en tuitelt de boot zich door een knobbelige zee.

Nooit fijn, maar we zijn onderweg en dat is ook wat waard.

Ik word wat katterig en duik een paar uur onder een dekentje op de bank, daarna is het over.

Het blijft wind tegen tij, bah !

Na elf uur komt de zon ineens vol door en is de kou uit de lucht.

Het tuitelen en de knobbelige golven blijven, maar het uitzicht is een stuk plezieriger.

Voor we het weten zijn bij Dieppe en tanken eerst een volle tank diesel, voordat we om 13.30 afmeren.

Ongelofelijk, het is warm en zonnig… dat is wennen !

Havengeld betaald en boodschappen gedaan.

We lunchen laat in de kuip en zijn bekaf.

Het dutje wordt 5 uur slaap bijtanken, een late avondmaaltijd en vroeg naar de kooi.

Morgen lassen we een rustdag in, om te onthaasten en te genieten van het bootleven in het altijd leuke Dieppe.

Het was een lastige zeedag.

Na regen komt zonneschijn.

Een nacht met 9 uur slaap; de wereld ziet er echt anders uit !

Het is licht bewolkt, maar na de koffie komt ineens de zon door en installeren we de bimini. 

Nooit de hoop opgeven op een zonnige zomer !

We doen nog een paar boodschappen, eten een pannetje mosselen op de wal en zien af van verdere activiteiten.

Ik werk het zeilblog bij en val bijna van de bank als ik zie dat het al   391.376 bezoekers heeft gehad.  

Verrassend en superleuk !

Als ik weer eens kreunend boven het toetsenbord hang, zal ik daar aan denken !

Het is echt nog voorseizoen in Frankrijk,  met veel vrije boxen voor passanten en weinig toeristen op de wal. 

In de horeca is iedereen nog fris en fruitig in afwachting van de drukte die komen gaat.

Het was vakantiedag in Dieppe.

Boten in alle maten en de Chapelle Notre Dame de Bonsecours in Dieppe waakt bij de uitgang over de zeelieden.

Wakker worden onder een zonnetje,  met weinig wind.

Vandaag gaan we naar Le Havre, op Marseille na de grootste haven van Frankrijk.

We vertrekken een paar uur voordat de stroom meeloopt, zodat we vanavond op tijd aankomen om de EK-wedstrijd Frankrijk - Nederland te zien.

10.45 zijn we weg.  Het is warm en zonnig op zee, tijd voor petjes en factor 50.

We vorderen goed (op de motor) en passeren om 13.15 Saint-Valery-en-Caux.

Een charmant stadje met een vriendelijke sfeer, waar je bijna over de bloembakken met geraniums struikelt.

Op de zandbankjes van de haveningang liggen meestal een paar mollige zeehonden te zonnen.

Wij zijn er lang geleden één keer geweest.

Niet omdat het niet leuk is, maar vaak paste het niet in ons vaarplan vanwege het getij waardoor je alleen maar 2 uur voor en 2 uur na hoog water kunt aanlopen.

We brunchen op een relaxte zee met prachtig uitzicht. Daar kan geen restaurant tegenop !

Om 17.00 uur zijn we Fecamp en Etretat voorbij en voor we het weten de hoek om, in de baai naar Le Havre.

18.45 zijn we afgemeerd in Anse de Joinville en kunnen we rustig eten voor de wedstrijd begint.

Een paar uur later weten we het: 0-0.

We vonden het spannend en juichten de luiken er bijna uit toen Nederland scoorde, maar ja....

Het was een dag met een afgekeurd doelpunt.

Brunchen op zee.

Jakkes, wat een baggerweer. 

Er staat een forse wind, het is grijs buiten en het miezert zo nu en dan.

We besluiten om over te steken naar Deauville en er een paar dagen te blijven.

Het is daar om 12 uur hoog water en even na 10.00 uur beukt Pietertje 2 zich door de hoge golven de haven uit.

Niet fijn en er komen bakken water over het dek.

Onderweg trekt de wind aan naar 21 knopen, maar gelukkig is het een korte tocht.

Even voor het geultje naar Deauville  komen er nog een paar flinke golven over en daarna zijn we veilig binnen. 

De brug opent als we aan komen varen en we meren om 12.00 af aan de passantensteiger.

Ruimte genoeg in het voorseizoen, dat is fijn !

De grijze lucht wordt blauw, de zon komt door en we genieten onder de bimini, jawel !

Deauville is relaxed en je ligt hier heerlijk rustig, met uitzicht op de mooie architectuur rond de haven.

Het was een dag zonder wensen.

Roeiend naar buiten voor een zeilwedstrijd op zee.

Vandaag niets gepland.

Om 10.00 uur draait de brug en roeien tientallen motorloze kleine slanke zeilboten naar buiten voor een wedstrijd, een geweldig gezicht.

Zodra ze een beetje wind vangen worden de zeilen gehesen, maar meestal is dat pas in of net buiten het geultje naar zee.

We varen met het pontje naar Trouville (een mini tochtje, maar wél erg leuk) en maken een lange strandwandeling.

Het is prachtig weer en sommige kinderen wagen zich heel voorzicht in zee…. brrrr.

Emmertjes, zandkastelen, zonnende en blije mensen; het is een prachtige stranddag.

Behalve het verorberen van een heerlijk lunch, voeren we niets uit.

Het was rustdag.

Strandweer in Trouville-sur-Mer

Vandaag gaan we verder.

Waarschijnlijk naar Cherbourg en niet naar Saint -Vaast.

Het blijft de komende dagen heel rustig weer en het is amper bezeild.

Als we het motoren helemaal zat zijn, of de aankomst in Cherbourg heel erg laat gaat worden, kunnen we alsnog ankeren bij Île Tatihou,

Het is zonnig weer en een prima reisdag om verder te komen.

Het is wel grappig dat ik dit jaar het blog begon met “zo de wind waait”, maar dat de wind het vaak laat  afweten tot nu toe.  Wel lekker rustig trouwens !

11.15 uur varen we weg op een kalme zee en om 17.00 uur zijn we Saint-Vaast voorbij.

Er komt een aantal  pan-pan’s binnen (een verbastering van de Franse term panne ( = pech), voorafgegaan

door een heel luid alarmsignaal via de marifoon. Een naar geluid dat je altijd gelijk wilt uitschakelen.

De kustwacht van Barfleur meldt zich en vraagt of we een Epirb of een ander alarmsysteem aan boord hebben, of we een schip in de buurt zien en of er iets ongebruikelijks op zee te zien is. 

Ze denken dat het om een Duits zeilschip gaat en roepen de naam van het schip steeds om, maar geen reactie,

Behalve één andere zeilboot is er niets te zien, vreemd !

We varen dus maar gewoon verder nadat Barfleur hiervan op de hoogte is gesteld.

Waarschijnlijk is iemand die anoniem wil blijven zijn Epirb aan het testen.

In de verte is er ineens een enorm kabaal op het water.

Honderden meeuwen gaan aan de slag met een grote school vis die er zwemt en de zee kolkt van de vis.

Het is een drukte van jewelste en mooi om te zien. 

Als we Cherbourg in de verte zien liggen schuif ik het kipje dat we vanochtend bij de slager in Deauville hebben gekocht in de oven en bereid een salade voor.

Straks alleen nog een dressing kloppen.

Moe en hongerig meren we om 20.35 af en ergens in ons achterhoofd gonst het woord onthaasten.

Het was een dag met 70 zeemijlen.

Op punt van vertrek in Deauville.

Dat woord onthaasten in ons achterhoofd heeft vannacht hardnekkig vorm gekregen.

Als we nog wat moe wakker worden weten we het zeker.

We blijven een dag liggen in Cherbourg.

Op de een of andere manier is een lange dag zeilen toch veel meer ontspannend dan 70 mijl op de motor, ook al is het rustig op zee en goed weer. 

Als dat onthaasten lukt wordt dit een heel kort stukje met misschien een foto.

Het blijft een kort stukje en de foto is van "dream waves" een cover die ik heb gemaakt voor een mini muziektour van twee goede vrienden in New York, Michael Eaton (saxofoons) en Seth Andrew Davis (gitaar en electronics) met elke dag verschillende uitgenodigde musici die meespeelden om het kwartet  te vormen.

Het was een dag met dream waves.

We hebben alle tijd voordat we moeten vertrekken om in de Race van Alderney en bij Cap de la Hague de stroom mee te hebben. We hebben er zin in

Na de boodschappen in de goed gesorteerde supermarkt van Cherbourg, varen we om 12.30 uur weg en zijn een half uur later buiten de lange haveningang.

Het is zomers, 25 graden en er staat slechts een N-2 windje.

We doen het rustig aan, omdat we ook weer niet té vroeg in de Race moeten zijn.

Perfect op tijd loopt de stroom mee en we hebben in jaren niet zo’n “smooth" passage van Cap de la Hague gehad. Zelfs geen laatste natte klets over het dek.

16.15 passeren we Alderney en een uur later komen Herm en Sark in beeld.

Het zicht is heel helder en het blijft prachtig om de eilanden daar te zien liggen.

Het schiet lekker op en de stroom staat nog steeds vol mee.

Om 19.00 uur meren we af aan het wachtponton buiten bij St.Peter Port.

We kunnen pas na 21.30  over de sill en eten buiten in de kuip; het is een mooie avond.

Om 21.45 komt de havenmeester aanvaren en roept ” two point zero” en staat er voldoende water boven de sill voor Pietertje 2 om naar binnen te varen.

We krijgen een perfecte plek, aan een steiger bij de uitgang, met uitzicht op Castle Cornet en de kleurrijke vissersboten die in de voorhaven liggen.

Met een laat kopje koffie genieten we van het mooie verlichte kasteel.

We vallen bijna om van al die buitenlucht en Klaas Vaak komt vroeg langs.

Het was een dag zonder een natte klets over het dek.

Een laat kopje koffie met uitzicht op Castle Cornet.

Zo, vandaag plannen we niets en zien we wel wat zich voordoet.

Voorlopig ziet het er buiten grijs en op zee wat mistig uit.

Het is aan de frisse kant, er staat een stevige wind en het is prima niet-reisdag weer.

Er komt een miezerbuitje over, waardoor ik de was moet binnenhalen, maar daarna knapt het langzaam op en komt de zon door.

Tijd om te zien of sinds 5 jaar geleden Saint Peter Port is veranderd.

We maken een flinke wandeling en het lijkt of de tijd stil is  blijven staan.

Bij de vele juweliers liggen de peperdure horloges en sierraden ouderwets in de etalage te pronken, wachtend op de eerstvolgende cruiseboot die de passagiers aan land brengt.

Het is wel een mooie eiland, Guernsey.

We hebben het ooit met een huurautootje helemaal verkend en er is veel te zien.

Vandaag blijven we in de buurt van Pietertje 2.

We zien de sill droogvallen en oh wat moet je hier goed opletten qua diepgang.

We hebben toch enkele keren zeilboten met een forse klap erop zien varen door teveel haast of miscalculatie .

Gelukkig bieden de havenmeesters hier prima hand- en spandiensten en staan altijd klaar met advies als je daar om vraagt.

Ook bij hoog water is het toewijzen van een plek in de haven door hen heel erg goed geregeld voor de boten, in alle soorten en maten,  die aan het wachtponton zijn afgemeerd.

Vol is vol en dan moet je aan het wachtponton blijven liggen of gaan  ankeren in Havelet Bay, wat overigens bij rustig weer geen straf is !

De havenmeesters zijn de baas en zo hoort het.

De dag vliegt om en we eten ’s avonds lekker laat buiten in de kuip.

Het was een dag met foggy patches

De sill (drempel) van Saint Peter Port, waarboven minimaal 230 cm water moet staan voordat Pietertje 2 erover kan.

Het is nu vrijdagavond  21.30 uur onze tijd en we liggen aan het wachtponton van Saint Helier op Jersey. 

Hier is het een uur vroeger.

Vanmorgen kwamen we er achter dat we beter gisterenavond buiten hadden kunnen gaan liggen om de volle stroom mee te pakken naar Jersey.

Maar ja, we liggen binnen en kunnen pas om  11.00 uur over de sill.

Er staat een aardig zeilwindje, dus we wagen het erop. 

Dat we aan het eind stroom tegen krijgen is duidelijk, maar we hebben zin om een paar uur te zeilen en er is alle tijd om voor het donker Helier aan te lopen.

Het is lekker weer en om 11.00 uur zijn we weg.

Het wordt afwisselend zeilen en soms de motor bij, als de wind  weer eens wegvalt.

De zee is nog onrustig van de wind van gisteren, maar eenmaal voorbij Guernsey zitten we ineens in een mooie lange deining en kunnen we een paar uur zeilen.

Heerlijk, geen motorgeluid en een natuurlijk bewegend schip.

Als het tij kentert, de wind afneemt en ook nog eens achter staat, zetten we de motor bij.

De zee is ruw, met flinke  golven en soms een paar van die hoge monstergolven waarvan je je altijd afvraagt waar die vandaan komen.

Het gaat allemaal goed, maar we hadden graag nog wat langer doorgezeild i.p.v. wind tegen tij te hebben.

Minstens een uur later dan gepland arriveren we om 16.30 bij de haveningang.

Gelukkig hebben we dan het ruigste stuk zee bij de imposante rots La Corbière met de vuurtoren achter de rug.

La Corbière is een bezienswaardigheid en alleen bij laag water te voet bereikbaar.

Daarna wordt het toegangspad afgesloten, te gevaarlijk.

Om 16.45  meren we af aan een leuke boot met een heel aardig echtpaar uit Poole.

Zij zijn op de terugweg naar de Solent en blijven vannacht aan het wachtponton liggen om morgen vroeg te kunnen vertrekken.

Na een biertje sla ik aan het kokkerellen en hebben we alle tijd  om rustig te eten

Als er met grote rode neonletters 2.3 meter op het getijdenbord verschijnt, kunnen we even na 22.00 uur naar binnen.

Als het zover is ontstaat er een soort nervositeit onder de zeilers en iedereen bereid de boot voor en koppelt los, wij dus ook.

In no time zijn we afgemeerd aan een lange vrije steiger, een prima plek.

We kletsen lang na met een glaasje en weten het zeker .... het onthaasten is begonnen.

Het was een dag met een paar monstergolven.

De imposante La Corbière en een ruwe zee.

Het is een stralende dag als we na 9.00 uur wakker worden. Dat is lang geleden.

Dag lieve vrienden van de koffieclub ! We moesten onder de koffie aan jullie denken en aan ons mooie pleintje dat er nu ook eindelijk zonovergoten bij zal liggen.

Ik moet ook denken aan de solozeiler die gisterenavond aan ons afmeerde.

Een oudere Engelsman, met een prachtige bos halflange spierwitte krullen en een vriendelijk gezicht.

Elk typecastingbureau zou direct werk voor hem hebben.

Tergend langzaam kwam hij langszij varen, met één stootwil uit en verder niets voorbereid.

We hielpen hem afmeren en gaven hem alle tijd om wat lijnen te ontwarren en her en der een stootwil tevoorschijn te halen.

Hij schuifelde, absoluut niet nerveus,  over het dek.

Het was chaos in de gangboorden en hoe hij zich door die chaos over het dek bewoog zag er gevaarlijk uit.

Een aantal keren ging hij naar de wal en stapte als een ervaren zeiler, maar wel heel langzaam,  over Pietertje 2 en over de boot uit Poole.

Wat hij steeds ging doen? geen idee.

Elke keer keken we bezorgd of het wel goed ging….en dat ging het gelukkig.

Hij vertelde voor het eerst naar Jersey te zijn gezeild en dat hij dat leuk vond.

Terloops zei hij dat hij vanavond achter iedereen aan naar binnen zou varen omdat alles niet meer zo snel ging.

Gelukkig is er alle tijd om het goed te organiseren zei ik, waarop hij antwoordde dat hij al heel lang nooit genoeg tijd meer had om iets goed te organiseren.

Een wat gelaten antwoord van een mooie, lichtelijk verwaarloosde en bijzondere man.

Vanmorgen zagen we hem langzaam via de loopbrug naar de wal gaan, met een mooi klein vouwfietsje aan de hand. Als dat maar goed gaat, dacht ik.

Verder hebben we als dagbesteding een paar oesters, coquilles en een zeebaars op de vismarkt gescoord voor morgen en de fruit en groentevoorraad aangevuld in de markthal.

Het is een gezellige zonnige zaterdag in Saint Helier en veel terrasjes zitten vol.

We lunchen aan boord, Hilco poetst her en der wat roestplekjes weg en ik doe ook zo mijn ding.

Het was een dag met een bijzondere solozeiler.

De bijzondere markthal van Saint Helier.

Eten bij Soy op zaterdagavond.

Kalm weer, zonnig, klein windje.

Gisterenavond heerlijk buiten gegeten bij Soy, West Centre  8-10 in Saint Helier.

Eten met een Aziatische twist,

De Pekingeend met pannenkoekjes moet je zeker proberen.

We waren stomverbaasd dat we überhaupt nog een restaurant vonden, want bij zeker 10 adressen was geen enkele tafel meer vrij. 

Boeken dus, als je op zaterdagavond in Saint Helier buiten de deur wilt eten.

Verder was het een kalme zondag. Rond de middag besloten we met hoog water in de buitenhaven te gaan liggen, om morgenochtend op tijd richting Saint Malo te gaan.

Engeland speelt vanavond tegen Slowakije.

We meren even na de middag af in de buitenhaven, waar het erg rustig is

Twee kleine zeilboten meren achter ons af en dat is het.

Voor ons ligt een boot van de Engelse douane en tegen de tijd dat de wedstrijd begint verzamelen er 7 douaniers op het achterdek om de match te volgen.

Het blijft lange tijd verdacht stil totdat bijna aan het eind van de wedstrijd het gejuich losbarst. Engeland scoort de winnende goal, net voor het einde.

Iedereen blij, wij ook.

Als we klaar zijn met eten en net voor het donker meert een Franse boot aan ons af.

Ik meld gelijk dat wij morgenochtend om 7.00 uur zullen vertrekken en de schipper zegt dat dat geen enkel probleem is en dat hij wakker zal zijn.

Het was een dag met juichende douaniers.

Goedemorgen ! 

De buurman is wakker en bereid met zijn zoon de boot voor om weg te varen.

Het blijkt dat ze nog net over de sill naar binnen kunnen en dat is altijd fijn, ook al moet je er 's morgens vroeg je bed voor uit.

We zwaaien ze na, gooien de trossen los en weg zijn we.

Het is behoorlijk bewolkt en aan de frisse kant.

Er staat  3-4  BF wind uit N-NW, die in de loop van de dag wat zal aantrekken.

Hilco heeft de bulletalie gezet, want de eerste paar uur zal de wind achter staan en op een klapgijp zitten we niet te wachten.

Tot 9.00 uur staat de stroom tegen, maar daarna kentert het tij en is het zeilen geblazen met veel stroom mee.

Veel te snel en vroeg aankomen hebben we niet zo'n zin in, maar de zeilvermindering levert slechts 20 minuten latere aankomst op.

Het is altijd wat, te snel varen, niet hard genoeg varen, op de motor varen, teveel wind, te weinig wind, te ruige zee, te koud.

Eigenlijk een wonder dat we zeilen zo leuk vinden !

Voor de haveningang hebben we nog een beetje stroom mee en beleg ik Pietertje 2 met extra lange lijnen voor in de sluis, die helaas net voor onze neus dichtgaat.

Dat wordt een uurtje dobberen, want het schutten duur hier behoorlijk lang en er liggen alleen maar boeien voor de beroepsvaart en daar mogen wij niet aan afmeren.

Om 14.30 varen we de sluis in en werpt de sluiswachter boven ons zijn lijn op het dek.

Op de knoop heb ik onderweg nog even geoefend en het  aanbinden is zo gepiept.

Hilco doet de achterlijn, de boel wordt omhoog gehesen; we liggen vast en zijn na 20 minuten geschut.

Hè hè, eindelijk niet meer nerveus (ik). Dat is fijn en dat was wel eens anders.

Twee jonge havenmeesters varen ons tegemoet en wijzen een plek aan.

Vijf minuten later zijn we afgemeerd,  met een leuk uitzicht op Saint Malo. 

Nog even naar de bakker voor een vers stokbroodje voor vanavond.

Het is nog vrij rustig in Saint Malo en we komen maar één straatzanger tegen.

Dat gaat de komende tijd zeker veranderen, want in Saint Malo klinkt altijd muziek.

In de late avondzon smikkelen we van coquilles uit Jersey, die zijn echt top.

Morgen maar eens kijken wat we gaan ondernemen en  of we wat gaan ondernemen,

Het was een dag met aankomst in Bretagne,

Perfecte coquilles uit Jersey met mooi uitzicht op Saint Malo.

Het heeft vannacht geregend, maar we hebben er niets van gemerkt,

Beetje fris, dat wel.

Tot op heden hebben we prima weer en heel af en toe een miezerbuitje.

Niet erg warm, dat is “normaal” in Bretagne, maar we voelen ons er goed bij.

De gemiddelde temperatuur hier is  ’s zomers zo rond de 22 graden.

Fijn om weer hier te zijn.

We kennen het goed, maar Saint Malo blijft bijzonder.

Naast het prachtige  Intra Muros zijn er de oneindige stranden om te wandelen en is er het spectaculaire zeelandschap, dat onderhevig is aan eb en vloed.

Als ik de mailbox open zitten er 2 hele leuke berichten in.

Via Saatchi Amerika is er een print van mijn werk uit 2019 verkocht en ook via Saatchi heeft een  Duitse kunstverzamelaar uit Munchen  “Wild Sea” uit 2024 gekocht. 

Zo wil ik elke dag de mailbox wel openen !

De dag vliegt om en voor we het weten speelt Oranje tegen Roemenië.

Het is zowaar genieten… leuk en spannend, die overwinning !

We zijn de enige Nederlanders in de haven tot nu toe, dus van gejuich was weinig te merken behalve vanuit de Pietertje 2 natuurlijk.

Het was een dag met een 3-0 overwinning

Wild sea.

Behalve wat geklots op de kont vanwege de windrichting slapen we hier prima.

Hilco wil naar winkelcentrum La Madeleine.

Vorig jaar heeft hij daar mooie t-shirts gekocht die hem prima bevallen, dus stappen we  op de bus.

Het is een leuke rit ernaar toe.

De winkel bestaat gelukkig nog en de collectie ziet er nog steeds goed uit.

Missie geslaagd, dus weer terug met de bus naar Intra Muros !

We ontdekken Hotel Chateaubriand in de oude binnenstad, met een prachtig interieur en niet aangetast door de  toeristendrukte.

Als we de menukaart zien zijn we verkocht en gaan voor het dagmenu.

Ze koken er heerlijk, de bediening is aardig en de prijzen zijn normaal.

Binnen hangt een grote prachtig geschilderde menukaart van het kerstmenu uit 1910.

Heel veel gangen en dat alles voor de prijs van 4 Franc.

Volgens mij kom je nooit meer uit je stoel na zo'n uitgebreid menu en wil je alleen nog maar uitbuiken (en dan vooral zonder kerstmuziek).

Het was een gevarieerde dag

Het kerstmenu uit 1910.

Het is grijs en fris zoals voorspeld, maar tegen de middag gaat de zon doorkomen.

Vandaag nemen we afscheid van Saint Malo.

Na een lange wandeling over het altijd prachtige strand,  halen we voor 3 dagen boodschappen.

Waar we naar toe gaan is de supermarkt minstens 20 minuten wandelen en voor de slager en de visboer komt er dan nog een kwartier bij.

Met andere woorden, je sjouwt je een bult met volle boodschappentassen en dat is nou net niet de bedoeling.

Alles zit inmiddels keurig in het koelkastje en de opslagboxen, dus dat is geregeld.

We gaan vanmiddag met de sluis van 17.00 uur naar buiten.

Het is maar 10 mijl en een paar uur later komen we met hoog water aan.

We zijn lang niet in Saint Cast le Guildo geweest, dus het is leuk om weer eens terug te gaan.

Inmiddels geluncht aan boord terwijl de zon volop schijnt.

Dat scheelt gevoelsmatig wel 5 graden met vanochtend.

Het was een halve schrijfdag.

Afscheid van Saint Malo. Over 6 uur is van deze rotsen niets meer te zien. Het blijft fascinerend.

Nou, dat was me het tochtje wel, nadat we gisteren om 17.30 uur probleemloos waren geschut in de sluis van Saint Malo.

Er stond een vette NW 4 op lagerwal en de golven bouwden zich steeds meer op, met bakken zeewater over het dek en in de zeilen.

Je kunt hakken met Joost Klein, maar dit was hakken met Pietertje 2.

Gelukkig zijn de vele rotsen in dit vaarwater goed beboeid.

Het moet gezegd, Pietertje 2 loopt fantastisch met haar nieuwe zeilen (dank Maxim, het is echt méér dan 1 knoop) en uiteindelijk is het mooi, maar ruig zeilen.

Om 19.30 meerden we af aan een kleine langssteiger, die gemaakt lijkt te zijn voor ons.

Hilco spoot het dek en de zeilen schoon en ik hield me bezig met de maaltijd.

Het was genieten in de kuip, met uitzicht op de mooie heuvels rondom deze indrukwekkende baai.

Het is nu vrijdagochtend en we hebben een heerlijke wandeling langs zee achter de rug voor een bezoek aan de bakker.

We komen bijna niemand tegen en je hoort alleen het ruisen van de golven.

De adem van de zee, mooi.

Het was een wat houden we van Bretagne dag.

Indrukwekkende luchten. Er is wind en regen voorspeld voor vannacht.

Het spookte vannacht rond 03.00 uur met veel wind en regen.

Zelfs even de luiken dichtgedaan die op de doortochtstand stonden, maar verder lekker geslapen.

Het is droog als we opstaan; flinke wind nog, bewolkt en een zon die op doorbreken staat.

We doen het rustig aan en gaan pas tegen de middag via ons favoriete wandelpad wat verse boodschappen halen.

Al zouden we er drie keer zo ver voor moeten lopen, we hebben het er absoluut voor over.

Tegenover ons liggen wat Engelse boten, waarschijnlijk van de Kanaaleilanden.

Hopelijk wordt er veel gejuicht aan de steiger als Oranje en Engeland de EK-wedstrijd  vanavond winnen.

Heel raar dat we gisterenavond niet één Fransman tijdens hun wedstrijd hebben gezien of gehoord.

Misschien viel er niet veel te juichen, maar het was gewoon pikdonker en stil in de haven én aan de wal.

Vreemd.

De zee kleurt prachtig turquoise en ik moet nog even goed nadenken hoe ik dit ongelofelijk mooie landschap zou kunnen beschrijven.

Soms lopen de dingen net even anders.

Een ode aan turquoise

leek op een holle frase.

Want ik keek naar ORANJE

en droomde van champagne.

Al werd het bijna baklava,

geef mij maar chocoladevla.

Of appeltaart en kaas of vis.

Aan variatie geen gemis.

De kleur die steeds weer bovendreef

met veel gejuich en nog een wave.

Was telkens weer de kleur ORANJE

Geef hier die fles, ik wil champagne.

Het was een dag met een rijmpje.

Ons boodschappenpad naar het stadje.

Het is een Bretons frisse zondagochtend, met alweer hele mooie maar dreigende luchten.

We beginnen er al aan te wennnen, want tot nu toe vallen er amper buien.

Wel is voor vanmiddag BF 6 voorspeld.

We liggen heerlijk aan ons eigen maatwerk langssteigertje en prima voor als de wind doorzet.

Het  is bijna laagwaterspring en het water staat extreem laag, met heel veel bootjes op het droge.

Mooi, dat enorm strand hier in de baai. 

Na een wandeling van bijna 2 uur schuiven we aan voor een dagmenu op de wal, dat tegenvalt.

Onbegrijpoelijk dat ze de oesters op een bedje van zeezout hebben gelegd in plaats van op ijs.

Voor je het weet heb je een enorme zoute oester te pakken. Een luxe probleem, maar toch jammer !

Aan het eind van de baai liggen veel kleine catamarans en surfplanken op het strand en het lijkt een leuke hangplek voor gezellig kletsende jongeren, met koelboxen met eten bij zich.

Er zijn niet veel mensen in zee.

Een paar aquajoggers stappen dapper tegen de stroom in, maar dragen wetsuits tegen de kou.

De wind is fris, maar het is niet koud als de zon zo nu en dan tevoorschijn piept en we teruglopen naar de boot.

Het was een dag met te zoute oesters.

Veel bootjes op het droge.

Het is grijs en het regent nu echt.

We doen het vandaag rustig aan en het plan is om morgen verder te gaan.

Rond de middag lijkt het een paar uur wat droger te worden. We gaan het zien .... hopelijk !

De regenradar klopte gelukkig.

Frisse neus gehaald en een vers broodje bij de bakker, wat zomerfruit en prachtige kabeljauw in het winkeltje / restaurantje  boven bij de haven.

Toen we hier een paar jaar terug waren rook het er niet fris en sloegen we het over, maar met de nieuwe eigenaar is alles veranderd.

Superverse vis en een vol restaurantje. Fijn en lekker dichtbij.

Het regent als ik sta te koken, maar Hilco heeft de cabrioletkap opgezet.

We eten "buiten"  in de kuip, terwijl de wind is gaan liggen. Het leven is goed.

Het was een dag met een mooie moot kabeljauw.

De Bretonse kinderen vermaken zich prima hier, ook al lijkt het geen strandweer.

Het waaide flink vannacht én het regende, maar in tegenstelling tot de weersvoorspelling voor vandaag is het bijna windstil en droog, wél flink bewolkt.

Om 8.15 varen we weg.

Het is doodstil op het water en we zeilen,  al is het niet snel, met een klein windje in een stille wereld waar we alleen lijken te zijn.

Als we om 9.25 Cap Fréhel passeren liggen we bijna stil, maar het is prachtig.

Op de een of andere manier komt er een kinderliedje in mijn gedachten, waarvan ik me alleen twee regels en de melodie herinner; dat moet ik nog even uitzoeken.

Even na Cap Fréhel trekt de wind wat aan, maar gaat het helaas ook regenen.

Zeilpakken aan, maar het is super zeilen en niet koud,

Er komt een MOB (man over boord) alarm binnen en als we die traceren, blijkt het bij de ingang van onze volgende haven te zijn.

Voorlopig zijn we daar nog niet en hopelijk valt het mee.

In de regen, maar zeilend, arriveren we tegen 13.00 uur bij de haveningang van Saint Quai Portrieux en krijgen een prima steiger op een redelijk windstille plaats toegewezen.

We hebben trek en sprinten naar ons eethuisje bij de haven, dat alleen ’s middags open is en waar je voor 16,50 een formule du jour hebt van 3 gangen.

Eenvoudig, maar vers en lekker.

We houden een kleine siësta en als het droog is kijken we nog even rond en daarna naar Spanje-Frankrijk.

Dat gaat nog wel een dingetje worden als Oranje morgen zou winnen van Engeland.

Ter leering ende vermaeck, hierbij de tekst van het kinderliedje

Hoe zachtkens glijdt ons bootje

Daar op het spieg’lend meer

De riempjes net en proper

Gaan luchtig op en neer

De golfjes kabb’len spelend

Al tegen ’t bootje aan

En ginds zien wij de toren

In groene bosjes staan

Maar wie wil spelevaren
Zij wijs en welbedacht

Wat menig voer in ’t bootje

Die dood werd thuisgebracht

Het bootje is zo wankel

Het is zo rank en smal

Wie met gevaren spotte

Zij beter aan de wal

Het was een dag met een ouderwets liedje.

Rechts in de verte is de ingang van onze haven.

Domweg gelukkig op een kruk aan zee.

Het is heerlijk zacht weer en zonnig als we opstaan.

We gaan op pad en als we bij een bakkerij staan die dicht blijkt te zijn, meldt de buurvrouw dat er nog een goede bakkerij tegenover de grote kathedraal is te vinden.

Ze onderstreept met een weidse armzwaai dat het allemaal achter de heuvel is.

Enfin wij doorkruisen ongeveer alle straatjes de heuvel op, voordat we in de verte ineens de zo kenmerkende Bretonse torenspits zien.

Haar verhaal van de bakker klopt en tot onze verrassing komen we terecht in een heel levendig deel van Saint Quay Portrieux, met een wonderschone baai en een prachtig zandstrand.

In zee is een geweldig natuurlijk zwembad gebouwd dat onderhevig is aan eb en vloed.

Er liggen wat mensen te zonnen, kinderen bouwen zandkastelen en graven putten en er zijn een paar zwemmers in zee.

De temperatuur van het zeewater is 17 graden lezen we.

We kijken onze ogen uit en het is genieten met een kopje cappuccino.

Na zeker een uur vertrekken we en nemen het prachtige pad langs zee dat helemaal teruggaat naar onze haven.

Een lange wandeling, maar goed begaanbaar en met de foto’s die je hier kunt maken kan je een boek vullen, zo mooi !

We zijn er klaar voor om 21.00 uur en zien tot ons afgrijzen Nederland op het allerlaatst verliezen van Engeland

Je zou van ellende alle oranje servetjes die we nog hebben willen opeten !

Desalniettemin hebben we vandaag een voor ons onbekend prachtig stuk van Bretagne ontdekt en blijven we hier nog wel even voor nieuwe ontdekkingen

Het was een dag met teveel oranje servetjes.

Vandaag gaan we op pad.

Het is een zonnige dag en in ieder geval staat Saint Brieuc op het programma.

Het ligt in de buurt van Paimpol aan een lange rivier, die droog valt bij eb.

Even na 10.00 uur zitten we in de bus en de route ernaar toe is leuk, door een paar oude dorpen en het heuvelachtige achterland met mooie graanvelden.

Een half uur later stappen we uit  bij het centraal station, een beetje in de war van de grootte van Saint Brieuc, waar het moeilijk kiezen is waar te beginnen.

De wandeling naar de haven is veel te lang en een taxi brengt ons naar Marina The Légué via een lange afdaling door een diepe kloof met veel groen.

Om eerlijk te zijn, we  vinden er niets aan.

Het is rommelig en je ligt in een soort “vaart” met geen enkel uitzicht op zee en erom heen is niets charmants te vinden, behalve een enorm restaurant, wat winkels met bootaccessoires en een nieuw havenkantoor,

Ons bezoek levert één voordeel op, we wilden met de boot naar Saint Brieuc, maar dat plan is van de baan.

Het is niet onze plek.

In de bus die ons terugbrengt naar het centraal station, besluiten we om terug te gaan.

Onderweg stappen we uit in het kleine Binic.

We hebben een paar keer in de haven van Binic gelegen en willen er nog eens rondkijken.

Er is niets veranderd.

De haven ligt mooi in het centrum met veel restaurantjes aan de kade en er is een charmant strandje, waar we voor het eerst weer wat van de beruchte giftige algen (zeesla) tegenkomen.

In 2019 werden de Bretonse stranden door tonnen van deze gevaarlijke algen geteisterd, wat zorgde voor enkele doden.

Je kon er heel snel bewusteloos van raken en het was verboden om in zee te zwemmen.

Het schijnt door nitraatvergiftiging van de landbouw te zijn gekomen en al die rottende en enorm stinkende algen moesten worden opgeruimd.

De verwerkingsfabriek in Saint Brieuc is toen een paar dagen stilgelegd, omdat de inwoners de stank niet meer konden verdragen.

Blijkbaar is het goed aangepakt,  want het is voor het eerst dat we "die mooie groene algen" weer  zien.

Nu maar hopen dat het niet meer zo extreem aangroeit.

We eten een plankje met charcuterie vergezeld van een glaasje rosé aan het strand en stappen weer op de bus richting Saint Quay Portrieux.

We blijven daar nog even liggen voor verdere verkenning over land.

We vinden het leuk en het is een totaal andere beleving met veel gezonde wandelingen.

Het was een dag met herinneringen aan gifgroene zeesla.

Het strandje van Binic.

De lucht is blauw , de zon schijnt en we hopen dat dit zo blijft.

Volgens de regenradar komen er tegen de middag wat buitjes over, maar we weten inmiddels dat een overwaaiend “flardje” flink wat water kan loslaten.

Na de koffie naar de markt, voor wat kaasjes, fruit en groente en nog een espresso bij ons mooie baaitje.

Het is een mooie markt hier, met prachtige producten zo van het land en van de boerderij,

Met allerlei lekkernijen lopen we naar beneden en eer we bij de boot terug zijn hebben we er alweer zo’n 7 kilometer opzitten.

De flardjes zijn aangegroeid tot een donker wolkendek en het regent even flink.

Op de wal is de feesttent al opgebouwd ter ere van quatorze juillet, want zondag is het nationale feestdag  in Frankrijk.

Aan het aantal nog overkomende flardjes die op de regenradar te zien zijn, gaat het vast een hele rustige middag worden.

Gelukkig is de Wifi hier goed, wat zeldzaam is in Franse havens.

Het was een normale dag.

Zwembad in zee. Bij eb loop je erom heen, bij vloed staat het water tot halverwege de duiktrap.

Na een koude nacht schijnt de zon en her en der drijft er een wolkje.

Morgen lijkt het een Bretonse zomerdag te gaan worden, misschien wel 22 graden... ja ja !

Ons hoor je niet klagen, alles beter dan 35 graden vinden we.

Hieperdepiep Rien, we drinken vanavond een glaasje op jouw gezondheid !

Wij gaan uitzoeken wat de dag ons brengt, op zijn minst een kustwandeling is het plan.

De hele dag zijn er optredens in de feesttent, waarvan we de meeste aan ons voorbij laten gaan maar we zijn erg verbaasd als ’s avonds na 23.00 uur het vuurwerk losbarst.

Is het nationale feestdag en vergissen we ons in de datum ?

Nee dus.

Hier langs de kust zijn zowel op de 13e als op 14e juli veel festiviteiten zijn (dat komt vaker voor) maar vuurwerk op de 13e ?

Nooit meegemaakt, maar misschien komt het omdat de 14e dit jaar op zondag valt of is er een tekort aan brandweerlieden die het vuurwerk voor quatorze juillet altijd regelen ?

Het journaille weet het niet.

Maar,  het was mooi vuurwerk met flinke klappen en zonder neerdalende roetdeeltjes op Pietertje 2.

We schuiven de luiken dicht en ver na middernacht zwijgt ook de muziek.

Het was een dag met vuurwerk.

Een prachtige kustwandeling die je niet snel vergeet.

Stralend zonnig en al vroeg warm.

We lopen op het gemak naar het centrum voor een vers stokbroodje; altijd fijn dat de bakker hier op zondagochtend open is.

Er heerst een relaxte sfeer en we schuiven tegen 13.00 uur onder de parasol aan bij Les Plaisanciers, ons favoriete eethuisje bij de haven.

Ga daar lekker lunchen en niet alleen vanwege die 16,50 voor de formule du jour van drie gangen.

Het is er altijd druk.

Het zelfbedieningsbuffet is heerlijk met garnalen, rillettes, groente- en andere salades, taboulé, bulots, vleeswaren, pizzapuntjes en nog veel meer.

Supervers en goed klaargemaakt,

Wij genieten van een klein bordje, maar er komen hier doordeweeks veel werkmensen lunchen die flinke trek hebben en zich helemaal kunnen uitleven.

Vlees of vis als hoofdgerecht, frietjes, risotto, wat groenten of puree erbij en als toetje een aardige juffrouw die met een blad vol lekkers langskomt waaruit je kunt kiezen,

Uiteraard kun je er a la carte eten en staan er ook oesters en mosselen op de kaart.

We komen hier al langer en al die jaren is er dezelfde vriendelijke bediening, in een goed gerund restaurantje dat alleen in juli en augustus de hele maand open is voor de lunch en waar veel locals komen eten.

Ze doen erg hun best en dat mag gezegd.

Vanavond staat de EK finale op het programma en verder helemaal niets.

Het was een dag met een kleine ode aan Les Plaisanciers.

Beschermde grassen en mooie bloemen onderweg.

Dag Saint Quay Portrieux. We hopen nog eens terug te komen,

De voorspelde regen komt al voor we goed en wel wakker zijn met bakken uit de hemel.

Er  zijn zo nu en dan wat opklaringen, maar we moeten geduld hebben tot vanmiddag, dan wordt het echt droog.

Het is nu na 11.00 uur en de zon komt even door.

Hilco droogt de boot her en der en geeft een klap onder de bimini,  om de plens water die zich door de regen heeft verzameld te verwijderen,

Ooit kreeg ik zo'n enorme natte klets in mijn nek bij het uit de kuip stappen, omdat ik vergeten was dat het had geregend.

Tussen de laatste buien door nemen we afscheid van Les Plaisanciers met een pannetje mosselen en een toetje en lopen terug langs de baai, waar flinke schuimkoppen op het water staan. 

Leve de Wifi en boeken op zo'n dag.

Morgen gaan we verder en is het ons eerste deel van de terugreis.

Het was een dag met vierkante Netflix oogjes.

Vroeger dan gepland zijn we wakker en varen om 7.00 uur de haven uit, waar alles nog doodstil is op die ene vissersboot na die binnenkomt om zijn vangst te lossen.

Er staat een westenwind 3-4 Beaufort en de zee is redelijk rustig.

Na 10 minuten hijsen we de zeilen en het belooft een echte zeildag te gaan worden

Het ziet ernaar uit dat we bij Guernsey zullen zijn op het moment dat je daar nog tijdig voor de Race van Alderney kunt vertrekken.

Stoppen bij Guernsey zou betekenen dat we 24 uur in de ruststand gaan aan het wachtponton en daar hebben we niet zo'n zin in, dus een eenduidig besluit... we gaan door,  mits we uiterlijk  om 17.40 bij het kritieke punt kunnen zijn waar het tij gaat kenteren

De wind is flink aangetrokken en blaast inmiddels een 4-5 Beaufort.

Helaas verdwijn ik na 2 uur heerlijk zeilen naar beneden en lig als een dweil op de bank.

Zeeziek,  dat heb je na een week vakantie als landrot.... bah !

Ondanks dat merk ik dat het prachtig zeilen is.

Zonnig, blauwe lucht en halve wind  BF 4-5.

Urenlang komen we niet onder de 7 knopen en na Guernsey klokken we een tijdje 9 knopen.

Tussen Guernsey en Alderney moet de motor bij.

Dat waypoint van 17.40 uur moeten we halen om niet in de problemen te komen.

Het lukt en ik ben inmiddels gelukkig opgeknapt en maak zelfs een kop koffie klaar.

Als het bij Cap La Hague erg onrustig wordt ga ik nog even naar binnen, omdat mijn maag zich bijna weer omdraait als ik daar de hoge golven zie.

Als we de kaap voorbij zijn is de narigheid  over en zeilen we, nog steeds met de stroom mee, richting Cherbourg. We meren om 19.00 uur en ik stap met nog onwennige benen rond onder een stralende blauwe lucht.

Leve de schipper ... bijna 90 mijl in 12 uur tijd,  met een dweil op de bank ! 

We zitten tot laat in de kuip en het is een zachte zomeravond.

Het was een prachtige zeildag

Het is zomer in Cherbourg.

Bewolkt, maar heel zacht weer.

Lekker uitgeslapen staan we op, na gisterenavond als een blok in slaap te zijn gevallen.

Op pad om de voorraad aan te vullen, herontdekken we weer de charme van Cherbourg.

Het is een wat rommelige en drukke stad waar echt geleefd wordt en de touristen niet de overhand hebben.

De boulevard van de vissershaven naar onze haven is mooie gerestaureerd, ze hebben er een heerlijke markt, prima winkels en we komen een geweldige viswinkel tegen.

Het is gewoon leuk om hier een dag te blijven, vakantie dus.

's Middags eten we buiten onder de parasol en 's avonds kook in aan boord. 

Het was een dag onder het oog van Napoleon Bonaparte.

Onder toezicht van Napoleon Bonaparte.

Ontmoeting met een onderzeeboot.

En al weer is het zomer als we wakker worden.

Wat heerlijk, zeker om dat er aan zee bijna altijd een klein briesje staat en de temperatuur zelden extreem omhoog schiet.

We hoeven pas vanmiddag weg voor de ruim 20 mijl naar Saint Vaast en kunnen daar om 18.35 over de sill.

Om 15.00 uur vertrekken we.

Dit reisje krijgt ineens een bijzondere wending, als er in volle vaart een RIB aan komt stuiven met 7 militairen aan boord, in vol tenue met helmen op en automatische geweren.

Ze varen pal langszij en roepen dat we accuut onze koers moeten wijzigen.

Ik moet zeggen dat wanneer je voor het eerst 7 volautomatisch geweren in het echt ziet, je direct luistert.

Een van de militairen steekt zijn duim omhoog als we onze koers wijzigen en dat normaliseert alles een beetje.

We hebben geen idee waarom en gaan wat langzamer varen.

En wat zien we …er komt een onderzeeboot op gepaste afstand langzaam boven water.

We zijn stomverbaasd en zitten met open mond te kijken

Ooit kwamen we bij Dartmouth een enorme basking shark tegen, maar dit is óók een heel bijzondere ontmoeting.

We blijven even kijken, maar na onze omtrekkende beweging pakken we de koers weer op en zien al snel het Vauban bolwerk van Ile Tatihou aan de horizon verschijnen.

We arriveren om 18.36 bij de sill en varen naar binnen.

Ha ha, 1 minuut te laat.

Wat een perfecte planning  van de schipper !

We meren af aan een prima steiger en genieten van het weerzien met dit stoere bonkige havenstadje, met de prachtige oesterpercelen en Ile Tatihou in de baai.

We eten in de avondzon en genieten.

Het was een dag met een onderzeeboot.

Summertime ! 

Voor het eerst een jurkje aan, ongelofelijk,

Het is al vroeg warm en we gaan het rustig aan doen vandaag,

Wasje gedraaid en lekker relaxed in de kuip.

Als Hilco het havengeld betaald vraagt hij of hij qua diepgang kan tanken als de sluis straks dicht is. Dat kan.

We varen naar het pompstation en even is het billenknijpen boven het zandbankje onderweg, maar het gaat.

Helaas lukt het tanken niet.

Het system is er  ineens mee gestopt en er komt vanavond een monteur kijken of het probleem opgelost kan worden.

Gelukkig hebben we nog genoeg diesel, maar leuk is het niet.

10 minuten later zijn we weer afgemeerd op een andere plek, met wat minder zon in de kuip.

Grappig… schijnt de zon eindelijk, zoek je toch de schaduw op.

In de namiddag doen we de boodschappen voor de avondmaaltijd en zitten we totdat het donker wordt in de kuip.

Het was een dag met een mooie avond.

Mooi uitzicht vanuit de kuip.

Bewolkt, maar zacht weer.

We staan in de vakantiestand, dus verwacht niet te veel.

Naar de markt geweest, een voor ons Rotterdams zaterdagritueel met vrienden.

Gezien de hoeveelheid vis, groenten en fruit die de inwoners hier kopen, moet Maison  Gosselin, de enige maar heel bijzondere “kruidenier” in Saint Vaast, hier toch flinke concurrentie van hebben.

Wij gaan ouderwets voor een dozijn oesters, maar kregen er meer mee ontdekten we.

Lekker, zo’n Frans “dozijn” superverse oesters, die zo vanuit de baai op je bordje spoelen.

We wandelen nog even naar de inmiddels drooggevallen baai en verwonderen ons over de uitgestrektheid.

En nu gaan we vakantie houden.

Het was een dag met 15 oesters in een dozijn.

De zee komt en de zee gaat.

We hebben het heerlijk in Saint Vaast, maar besluiten toch om vandaag weer verder te gaan.

Het is bewolkt en er zal een W NW 3-4 staan, die in de loop van de middag wat aantrekt.

Om 11.30 vertrekken we, waarschijnlijk op tijd om Deauville met hoog water aan te lopen,

anders wordt het Le Havre.

We rollen de zeilen uit en zeilen een paar uur op een kalme zee.

Het blijft flink bewolkt en het valt ons mee dat de regen het laat afweten.

De stroom en de wind werken niet mee en Hilco verlegd de koers om meer voortgang te krijgen.

Als dat niet werkt zetten we de motor een paar uur bij.

Er is niemand op zee en behalve dat we een groot boorplatform passeren is er alleen de zee en de horizon.

Om 17.30 kunnen we weer zeilen en zet de avondzon alles in een mooi licht.

Enfin, het is altijd wat, we gaan te snel, dus doeken we het grootzeil op.

Een uur later halveren we de fok en gaan we nog te hard.

Vóór 21.15 kunnen we Deauville niet aanlopen.

Hilco checkt het coëfficiënt nog even, maar het is niet anders.

Met een puntje fok zeilen we verder en ligt Deauville geduldig op ons te wachten; de baai is onrustige met knobbelige golven.

Voor de ingang en in de geul staat een forse dwarsstroom en Pietertje 2 wordt behoorlijk weggezet, maar de schipper stuurt met vaste hand.

Ik bind de stootwillen en landvasten aan en we kunnen zo naar binnen.

Als we een box aanvaren die vrij is, roept iemand dat dat al de hele maand zo is.

We hebben er wel eens meer gelegen en meren er om 21.30 af.

Met de paella van de markt op een laag vuurtje en de 4 laatste oesters van Saint Vaast op tafel, genieten we van een frisse avond in de kuip,  met uitzicht op het mooie nieuwe restaurant Le Deauville waar ze jaren aan gewerkt hebben.

Het ziet er prachtig uit en we gaan er zeker een keer eten.

Het was een dag met een late maaltijd.

Een mooie zonsondergang, maar een ruige aanloop naar Deauville..

Het is bewolkt, maar kalm weer.

We zien dat onze vrienden Pierre en Marij die we hebben getraceerd, inmiddels uit Le Havre richting Deauville zijn vertrokken.

Even wat boodschappen gedaan en als we bij de brug een foto van hun binnenkomst willen maken, varen ze ineens voor onze neus langs.  Net te laat, jammer !

Twee plaatsen verder is een box vrij en even later zijn ze afgemeerd.

Het is leuk om ze weer te zien.

Voor we het weten plopt er een kurk aan boord van de Flair en zitten we aan de bubbels om het weerzien te vieren en bij te kletsen.

Hilco reserveert een tafel in het nieuwe restaurant Le Deauville, want dat maakt wel nieuwsgierig.

Het interieur is over de top en straalt een luxe uit waar wij persoonlijk niet zo van houden, maar het is met zorg ingericht. Het is feestelijk om naar te kijken en totaal anders.

Het restaurant zou zomaar voor het luxe casino van Deauville kunnen zijn ontworpen.

Het personeel is nog wat onwennig en het duurt even voor we aan een tafel zitten die ons redelijk bevalt.

Het lijkt een rustige maandagavond te worden, maar niets is minder waar. 

Rond 20.00 uur loopt het vol en zijn alle tafels bezet.

Het is een gemengd gezelschap en er is één tafel met een grote familie, die je zo in The Godfather 4 zou kunnen 

laten spelen.

Mensen komen hier om gezien te worden.

De kaart is mooi met verfijnde gerechten, die net zo lekker smaken als ze eruit zien.

Kortom, Le Deauville stelt niet teleur en de prijs / kwaliteit verhouding klopt.

We hebben inmiddels al gezien dat het enorm aan het regenen is en als we  na het diner naar buiten stappen, staat  óók de brug het komende half uur open.

Omlopen naar de andere kant  waar onze boot ligt is met die stortregen niet echt aantrekkelijk,  dus we hangen wat rond en gaan uiteindelijk zodra de brug opent op een drafje naar de boot.

Het was een dag met een bijzonder diner en een nat pak na afloop.

Restaurant Le Deauville vanuit de kuip gezien.