Zomer 2009. Kanaaleilanden.

VAKANTIE !

Bekaf arriveren we tegen 14 .00 uur in den Osse, nadat we eerst inkopen hebben gedaan in Zierikzee om de voorraad op peil te brengen.

De wijnvoorraad wordt goed gestouwd, al het verse spul in de koelkast en de rest verdwijnt her en der in de boot. Toch fijn, al die leuke kasten.

Lekker mosselen gekookt en als we luierend om ons heen kijken blijkt mijn neef Andre met Claudette en zoon Dion aan de passantensteiger te liggen.

Ze komen gezellig langs en we kletsen lekker  bij over bootjes en alles wat erbij hoort. Daarna vallen we om in de kooi. Het vakantiegevoel moet nog wel komen !

Het was nog geen vakantiedag.

Na het ontbijt op bezoek bij Andre, die jarig is. Hij heeft een hardstikke leuke  Maxi, een snelle zeiler. Lekkere koffie met appeltaart.

Daarna nog even de gangboorden in de Semco sealer gezet. Het valt niet mee om tot je door te laten dringen dat de vakantie echt is begonnen.

Sommige mensen kijken ons een beetje meewarig aan, zo lijkt het.

De redding komt van Henny en Jan van De Banjer, die langskomen.

Die hebben we te lang niet gezien, dus komen we tijd te kort om bij te praten.

We gaan heerlijk met zijn vieren een hapje eten in de Ossehut.

Hardstikke fijn om die twee weer eens te zien.

Peter kookt weer heerlijk en het is erg gezellig.

Het is een mooie avond als we terug naar Pietertje 2 wandelen en in ons hoofd groeit een vakantieliedje.

Heerlijk, zo ontspannen.

Het was een dag met een vakantieliedje.   

Gepoogd om wat te luieren, wat goed lukt.

Aan het eind van de middag komt Rolf langs om gedag te zeggen.

Stevig geborreld en een  hapje eten gekookt. Helaas hadden we de sushi's al op.

Het is gezellig en er wordt flink gediscussieerd, maar ik heb zo'n voorgevoel dat we morgen een houten kop zullen hebben.

Tegen middernacht hou ik het voorgezien en Hilco volgt niet veel later.

Overigens is aan de website een hoofdstuk ZILT LEED EN GROENE GRIEBELS toegevoegd.

Dit is een verzameling rijmsels die in 2005 spontaan is ontstaan, toen ik tijdens een lange tocht  in de lach schoot om iets wat ik me herinnerde van de eerste jaren samen zeilen.

Ik schreef het op en las het voor aan Hilco, die daar veel plezier om had.

Die reis kwam er steeds meer uit mijn pen gekropen en kon ik niet meer stoppen.

Puttend uit eigen ervaringen en verhalen van anderen, heb ik een verzameling gedichtjes  geschreven over het zilte leed van zeilersvrouwen.

Lekker aangedikte emoties, ironie en zelfspot  met de schipper  als een soort blauwbaard, master and commander.

Ik heb het met heel veel plezier geschreven, zeilend in Bretagne.

Wellicht zijn sommige zaken heel herkenbaar.

Ik hoor het wel via het gastenboek of in ons Waypoint.

Het was een alcoholische dag.

zonsopgang roompot buiten

Vandaag is het zover en vanmiddag vertrekken we richting Roompot.

We hebben besloten om vanuit Roompot buiten te vertrekken, zodat we weg kunnen wanneer we willen. Vanwege onze masthoogte moeten we dat tegenwoordig plannen.

Eerst lekker op de koffie bij onze vrienden Harm en Elly, in die prachtige duinen bij Haamstede. Het is prachtig weer en iedereen geniet.

Na wat laatste boodschappen te hebben gedaan, gooien we de trossen los,

uitgezwaaid door Henny en Margot. 

Bestemming onbekend en zo de wind waait.

De tocht is voorspoedig en we zijn iets te vroeg bij Roompotsluis, om onder de vaste brug door te kunnen. Dat kan pas tegen 19.00 uur.

Tot onze verrassing ligt De Mijlpaal er ook en Mark en Ellis helpen ons bij het afmeren aan hun schip. Zijn gaan morgen richting Scheveningen.

Ik maak het voorgerechtje klaar (puntasperges / mozarella /mjammie) en dat verorberen we alvast voordat we de sluis ingaan.

Eindelijk gaan de sluisdeuren open en ligt de Noordzee voor ons. Heerlijk !

We vinden een prima plek aan de steiger, afgemeerd aan een ander schip.

Verder is er niets vrij.

We eten ons hoofdgerecht en een liederlijk lekker toetje, met vers fruit en veel, heel veel  slagroom, waarna we om 22.00 uur te kooi gaan. Morgen is het vroeg dag.

Het was een dag met veel slagroom.

volle maan in de baai van Dover

Om 5.15 uur, het is net licht aan het worden, varen we weg.

Het is heerlijk rustig en we zijn het enige schip dat vertrekt.

Achter ons zien we de zon opkomen.

We hebben het tij vol mee en het is prima bezeild.

We genieten enorm.  Altijd weer merken we hoe we aan de zee zijn verknocht.

Eerst schijnt de zon volop, maar aan het eind van de ochtend komt er wat sluierbewolking en wordt het wat frisser.

We lezen, zeilen, zetten de motor bij, rollen weer een zeiltje uit, kortom zoals het hoort bij een kalme dag op zee.

Om 19.00 uur gaat de lasagne in de oven; rustig zeilend met de White Cliffs of Dover in beeld peuzelen we die op.

Na toestemming van Dover Port Control varen we de haven binnen; via de marifoon

roep  ik de Marina op. We zien dat het Granville Dock nog dicht is en het is ons niet duidelijk of er plaats is.

We meren om 21.00 uur af achter de Life Boat en lopen naar het Havenkantoor.

Helaas, het Granville is vol. In het Wellington Dock is nog plaats, maar dat opent pas om 22.30 uur Engelse tijd, wat 2,5 uur wachten betekent.

Hilco heeft hier geen zin in en besluit voor anker in de baai van Dover te gaan.

Volgzaam als ik soms ben, mopper ik achter hem aan "waarom heb ik dat nou altijd weer", maar ga gewoon mee.

Het is te proberen met dit rustige weer en als het niets is varen we  terug naar het Wellington Dock als dat open gaat.

We krijgen toestemming van Port Control om te ankeren, waarna we de prachtige baai in varen. De eerste ankerpoging lijkt gelukt en we liggen er prinsheerlijk bij.

Aan bakboord het prachtige kasteel van Dover in de schijnwerpers en aan stuurboord een grote volle maan die opkomt.

Echt gerust of we vastliggen ben ik niet, dus check, check en dubbelcheck ik.

Hilco slaap snel in, maar ik ga er 's nacht nog een paar keer uit om het anker te controleren.  Uiteindelijk geef ik het op en val om in de kooi.

Het is een klotsnacht, ondanks dat er weinig wind staat.

Het was een dag met een verrassend mooi baaitje.

Om 8.45 uur varen we weg uit de prachtige baai van Dover.

Ondanks het klotsen, is het er prachtig en bij rustig weer zeker de moeite waard om er te ankeren.

Het lijkt een warme dag te worden en de zon schijnt volop.

Helaas weinig wind, dus de motor moet bij.

Dat is raar op zee; je hebt vaak te weinig of teveel wind. Het went wel.

Om 11.00 uur passeren we de kerncentrale bij Dungeness.

Hilco is van alles met de stuurautomaat aan het uitproberen, waardoor we min of meer zigzaggend Dungeness voorbijvaren.

Ik zeg voor de grap dat hij wel op mag passen, om niet voor terroristische aktiviteiten bij een kerncentrale opgepakt te worden

We schrikken ons rot als ineens een boot van de Coast Guard langszij komt varen.

Gelukkig worden we niet opgepakt, maar gewaarschuwd dat we midden in de vuurlinie zeilen van een schietoefening  die straks gehouden gaat worden.

We worden vriendelijk gesommeerd om 220 graden te gaan varen, wat we uiteraard direkt doen.

Die Engelsen toch; vechtjassen en dol op oorlogje spelen.

Om 14.15 varen we in het smalle geultje naar Eastbourne en kunnen direkt worden gesluisd.

We krijgen een prima ligplek toegwezen en relaxen heerlijk onder de bimini.

We zijn lui en besluiten lekker indiaas te gaan eten bij Ganges.

Op weg naar het restaurant lost een visser zijn prachtige vangst van die dag.

Zeker 20 zeebaarzen van zo'n 3 kg of meer.

Hilco constateert ineens zijn hengel te zijn vergeten, maar daar vinden we wel een oplossing voor.

Er schijnt dit jaar heel veel zeebaars te zijn; ik weet zeker dat er heel binnenkort een in mijn oven terechtkomt.

Voldaan lopen we na de maaltijd terug. Pietertje 2 ligt sereen te wachten.

Het was een dag in de  vuurlinies.

De Spinnaker Tower.

Na de nodige voorbereidingen te hebben getroffen, zijn we om 9.30 uur gesluisd en wacht ons een nieuwe dag op zee.

Niet zo'n lange dag en dat is maar goed ook, want weer moet de motor worden bijgezet wegens te weinig wind.

Het is vrij mistig en als we om 10.30 uur de vuurtoren bij Beachy Head passeren liggen de witte cliffen in foggy patches gehuld.

Tegen de middag gaat de zon volop schijnen en komt er wat meer wind.

Heerlijk..... weer echt zeilen, dat is toch de bedoeling.

De passage bij de Looe is vlekkeloos, op de stuurautomaat, die perfekt werkt.

Tussen de grote bastions van Horse Sand en No Mans Land koersen we richting Gosport tegenover Portsmouth. We zijn daar zeker 8 jaar niet meer geweest en hebben er wel zin in.

De laatste keer dat we daar waren,  waren we zo slim onze eerste nachtelijke zeilreis te plannen. Hoe dom kan een mens zijn.

Sowieso al zenuwachtig en in het donker naar buiten varend, zagen we alleen maar boeien van diverse vaarrichtingen naast en achter elkaar, zodat we amper onze route konden bepalen.

Daar zaten we dan met zaklantaren en de papieren kaart te zenuwlijden.

Overal ferries en vrachtverkeer om ons heen.

Alleen door het tellen van de flitsen van de boeien kwamen we er uiteindelijk uit.

Dus een goede raad. Als je voor het eerst 's nachts gaat zeilen, nooit vertrekken vanuit Portsmouth, want het is daar heel erg druk.

Nu niets van dit alles.

Heerlijk zeilend steken we de Solent over en zien de imposante Spinnaker Tower die zo kenmerkend is voor Porthmouth steeds dichterbij komen.

Via de marifoon krijg ik Haslar Marina in Gosport te pakken en krijgen we box H 32 toegewezen. Een geweldig plek, zo blijkt als we zijn afgemeerd om 18.30 uur.

We blijven het echt fantastisch vinden,  zo'n boot.

Dinsdagmiddag lig je nog op de Grevelingen  en vrijdagavond midden in de Solent.

De lucht is caribean blauw en wij straks ook na ons flesje wijn.

Helaas volgt een slechte maaltijd aan de wal, dus morgen gaan we lekker inkopen doen om weer zelf te koken.

Het was een dag vol herinneringen aan de Solent.

Uitzicht vanaf de Spinnaker Tower.

Rust en wasdag in Gosport.

Om 10.30 uur hangt alles lekker te drogen buiten, waarna we uitgebreid inkopen doen bij Morrison's supermarkt. Onderweg nog wat jazz cd's "uit de oude doos" gekocht, o.a. Sarah Vaughan en Ike Quibec.

Het is prachtig weer en we rusten heerlijk uit van drie lange dagen zeilen.

Onze koppies zien er al heel anders uit Antoinette! Dat werd echt tijd !

Aan het eind van de middag gaan we met de ferry naar Portsmouth en ontdekken we dat er een heel gebied rond de Spinnaker Tower is ontwikkeld wat omgedoopt is tot Gunwharf Quays.

Veel winkeltjes en ontelbare restaurants en terrassen.

Gelukkig is de Spinnaker Tower nog open en in no time zijn we met de lift zo'n 100 meter hoger.  Een fantastische Solent ligt aan onze voeten.

De grotendeels droogvallend Haslar Creek met daarachter Fountain en Porchester Lake zijn goed zichtbaar.

We boffen met deze prachtige heldere dag, waardoor het uitzicht zo goed is.

Echt heel erg de moeite waard om deze toren te bezoeken !

Na via trappen nog twee terrassen hoger te zijn geklommen houden we het voor gezien en dalen weer af naar de gewone wereld.

We vinden Loch Fyne's visrestaurant  (met fijne  zeilherinneringen aan het Schotse Loch Fyne van vorig jaar) en eten daar een heerlijk zeebaarsje.

In het donker met de ferry terug, waar ons Pietertje lokt.

Het was een dag met een hemels uitzicht.

Aanloop bij Lymington

De optelsom van bijna geen wind, verkeerde wind en geen haast om verder te gaan,

doet ons besluiten om toch maar een stukje te gaan zeilen en Lymington aan te doen.

Pas in de middag loopt de stroom mee en die heb je hier, met weinig  wind, nodig om vooruit te komen.

Om 13.30 varen we weg en zeilen met een rustig windje zo'n 20 mijl naar Lymington.

Jammer voor de wedstrijdzeilers van de beroemde Cowesweek dat er zo weinig wind staat.

De Berthon Marina geeft ons via de marifoon box C41 met mooi uitzicht op een stukje Solent. 

Tegenover ons wordt een prachtig klassiek schip zonder mast afgemeerd.

Het nood-minimastje voert echter een klassiek peperduur vlagje van een Royal Yacht Cllub.

De eigenaar  is arrogant en vervelend en draagt een verkeerde rolex.

Vrouw en kinderen lopen er hulpeloos bij. Kortom, stof om over te schrijven.

We maken kennis onze buurman, die een prachtig bijgehouden Grand Bank uit 1990 heeft. Bijzonder aardige man met een leuke Australische vrouw.

Zijn boot ziet er zodanig uit dat - wanneer je ooit overweegt een motorboot te kopen - deze direkt in aanmerking komt.

's Avonds naar de Ship In voor een lekkere rib-eye; nu maar hopen dat morgen ons lamsvlees nog goed is.

Morgen blijven we waarschijnlijk in Lymington.

De wind staat niet goed en als we om  6.00 uur vertrekken halen we waarschijnlijk

rond 21.00 het eiland Alderney van de Kanaaleilanden niet eens.

Alderney dat geen haven heeft  betekent aan de mooring, of voor anker.

Om dat in het donker te doen is niet echt leuk.  

Het alternatief zou  Cherbourg in Frankrijk kunnen zijn, om van daaruit te bezien wat de beste optie is. 

Met een heerlijk muziekje weggedut en relaxed naar de kooi, omdat we hier morgen nog zullen blijven.

Het was een dag met een royal kakker.

Het is een grijze dag, dat is lang geleden.

Er staat een windje en we doen het heel rustig aan.

Feitelijk hebben we pas sinds gisteren een internetverbinding, waardoor de site weer operationeel kan worden gemaakt.

Hilco gaat aan de slag met de gemaakte foto's en ik ben bezig met de website; daar moet je echt even voor gaan zitten

Daarna voor de lunch naar Lymington.   

Een soort veredelde fish en chips en niet de sea food platter die we in gedachten hadden. Dat is ook Engeland, helaas.

Ik begrijp  de kwaadheid van Gordon Ramsay en Jamie Oliver heel goed;  zulk mooi vers voedsel, maar bijna alles gaat in de frituur.

Eindelijk is het zover, de website is bijgewerkt tot op dit moment. Pffft.

En..."ZILT LEED EN GROENE GRIEBELS" uit 2005 wordt  voorzichtig te water gelaten !

Het is een wat late doop.

Aan het eind van de middag begint het te miezeren.

Hilco is aan het klooien met de nieuwe hengel die hij heeft gekocht en ik ga met de heerlijke lamscoteletjes aan de slag.

We eten er een lekkere salade bij en lekkere kaasjes toe.

Het was  dag een zonder leed en groene griebels.

The Needles.

Eerder dan de wekker afloopt zijn we wakker.

Na thee en ontbijtje varen we om 6.15 uur weg.

Het is doodstil en erg mooi  op het water. Zacht en bewolkt en wederom weinig wind.

De stroom staat vol mee en we passeren even na 7.00 uur met 10.7 knopen snelheid de beroemde en beruchte Needles.

Ik doe nog even een dutje; ben wat katterig, maar dat komt waarschijnlijk door de vreemde golfslag die er staat.

Tegen de middag komt de zon vol door en schiet de barometer omhoog van 1017 naar 1022. Dat ziet er goed uit met zo'n strakblauwe lucht boven ons.

Verder valt niet veel te melden, omdat het erg rustig is en Hilco - zoals gewoonlijk - alles prima in de peiling houdt.

Na 8 uur varen komt het kanaaleiland Alderney in beeld en 2 uur later beleggen we aan een mooring, aan de rustige kant van de baai. Prachtig is het hier.

Die rustige kant van de baai zou vannacht weleens een klotskant kunnen worden. Maar aan de andere kant van de baai - waar je wat beschutter ligt - is geen enkele mooring meer vrij.

Na een heerlijk glas wijn  met kaasjes, gaat er een simpele maaltijd de oven in; in het avondzonnetje eten we lekker buiten in de kuip.

Het was een zeer rustige dag.

Tot onze stomme verwondering is het stikmistig buiten.

Met zo'n barometerstand hadden we daar even niet op gerekend.

De baai ziet er ineens minder leuk uit, met alleen maar vage contouren van het eiland in beeld.  Hilco ontdekt aan de overkant van de baai een vrije mooring en we besluiten onmiddelijk om die te benutten.

Vannacht heeft het genoeg geklotst.

In een keer pik ik de mooring goed aan en we liggen rotsvast en een stuk rustiger qua deining in dit deel van de baai.

Na ons vaartochtje in de mist zie ik er uit als een soort schapendoes, met een hoofd vol krullen.

Dat overkomt me altijd in motregen en mist; blijkbaar is het een oeroud gen wat opspeelt onder mistige omstandigheden, angstaanjagend !

Inmiddels is het in de loop van de middag weer stralend weer geworden en we gaan met de watertaxi naar de wal.

Het kan niet anders, want we hebben dit jaar de dinghy en de buitenboordmotor thuisgelaten. Te moe om die ook nog mee te slepen.

We wandelen omhoog, via de steile weg die vanuit Braye Harbour  naar het dorpje St. Anne loopt.

Het ziet er hier erg vriendelijk uit,  of de tijd stil is blijven staan. 

We bezoeken de ingetogen kerk van St. Anne  die gebouwd is in 1850; altijd mooi en intrigerend, zo'n oude begraafplaats rond de kerk.

Na een lunchje in het dorp doen we inkopen voor het avondeten.

Gezond en lekker,  sirloin steak, gemengde salade  en een verse fruitsalade  van nectarine en pruimen toe.

Het is nu 19.00 uur engelse tijd en ik ga zo kokerellen.

Het was een dag met een krullebol.

de baai van Alderney

Het was een koude nacht en we hadden een extra fleecedeken nodig

Vergeleken met de temperaturen van vorig jaar in Schotland,  is het echter paradijselijk. 

Hilco checkt de weerkaarten en de weergoden lijken ons welgezind.

Zo'n beetje alle depressies zijn rondom ons, maar laten volgens de gribfiles de Kanaaleilanden met rust.

We besluiten nog een dag te blijven en fietsen te huren, om o.a de beroemde vogelspotgebieden van Alderney te bezoeken.

De diversiteit aan vogels schijnt hier groot te zijn. Het eiland is sowieso prachtig.

Vorig jaar hoorden we van de mechanicien uit Alderney, die al die mooie schroefjes had, dat het eiland - zeker  in de winter  - leegloopt

De ouderen blijven, maar voor jongeren zijn er bijna geen banen.

Veel eilanders trekken 's winters  en in het weekend naar Guernsey, waar meer te beleven valt.

We boffen dat we hier een vrije internetverbinding hebben, zodat er alle tijd is om de site bij te werken.

Ik besluit vandaag of ik verder ga met het publiceren van zilt leed en groene griebels. Het is tenslotte wel ouwe meuk bedacht ik me vanmorgen.

Van fietsen is het niet gekomen.

Er waren problemen met de watermaker die we voor het eerst dit jaar wilden gebruiken.

Hardnekkig als Hilco is heeft hij dit uiteindelijk opgelost.

Het wierpotdeksel van de watertoevoer was niet luchtdicht afgesloten, waardoor de watermaker enorm veel lawaai maakte.

Heel erg lekker aan boord geluncht, in de felle zon en onder een  strakblauwe lucht.

Soms komt er ineens een dikke golf mist aanrollen en koelt het flink af.

Je ziet dan het eiland Alderney  en de omringende bootjes  niet meer.

10 minuten later is het weer stralend. 

De eerste stapels boeken zijn al verslonden.

Het was een dag met een douche  uit de watermaker.

uitzicht op Castle Cornet in Havelet Bay

Vanmorgen uit m'n bed getrommeld door Hilco. 

Het tij loopt mee en het lijkt een goed idee om vroeg te vertrekken, zodat we nu eens een keer op tijd in St. Peter Port arriveren.

Meestal is het afmeren  aan de wachtsteiger en wachten tot het water hoog genoeg staat  tot je over de sill van de haven kunt varen.

Als de marina vol is kan je aan de wachtsteiger blijven liggen totdat er plek is, of gaan ankeren in Havelet Bay.

In de marina zelf  is het meestal erg  druk en moet je vaak aan andere schepen afmeren.

We vertrekken om 7.00 uur.

Het stroomt  behoorlijk in de Race van Alderney.

Glad water met rare grote kolken en golfjes om de boot.

Met een maximum van 12.4 knopen racen we er doorheen.

We hebben ons er wel eens doorheen moeten knokken met teveel wind, op weg naar Cherbourg.

We dachten toen echt dat we het niet zouden halen en leken de enige boot die met dat ruige weer was vertrokken uit de baai van Sark.

We hadden die nacht zo liggen deinen en heen en weer gerold in de kooi, dat we het daar niet langer uithielden.

Alles piepte en kraakte aan de boot en daar wordt je echt gek van.

Een half uur na ons hielpen we  in Cherbourg een boot afmeren die toch ook was vertrokken.

Er kwamen enorme alcoholische dampen naar buiten.

Wat bleek.... de hele wijnvoorraad die ze haden ingeslagen was aan barrels.

Niet goed gestouwd. Het was een chaos van rode wijn en glasscherven.

Volgens mij is die lucht nooit meer uit die boot gegaan.

Sinds we dat hebben gezien bergen we onze lekkere flesjes goed op.

Even na half elf ligen we voor St.Peter Port en tot onze verrassing zie ik dat het water al hoog genoeg staat om naar binnen te kunnen

De havenmeester komt naar ons toegevaren.

Op zijn vraag of we animals  aan boord hebben zeg ik dat het -  behalve mijn echtgenoot -  allemaal wel meevalt.

Met een grote grijns vaart hij weg, na ons een prachtige box te hebben aangewezen, pal voor de haveningang.

Dat wordt genieten met al die in en uitvarende bootjes in beeld. 

We doen uitgebreid inkopen bij Marks & Spencer en ik ga vanavond heerlijk koken aan boord.

We hebben best trek en de maaltijd staat relatief vroeg op tafel.

Buiten de haven meren steeds meer boten af aan de wachtsteiger; ze kunnen pas rond 23.00 uur over de sill heen.

We hebben goed gegokt en liggen hier heerlijk. Voorlopig voor 3 nachten geboekt.

Nee........we maken  ons deze vakantie niet zo druk.

Het was een dag met een vriendelijke Race van Alderney

Wat een heerlijk rustig nachtje.

We hebben gisterenavond zelfs het binnenvaren van de boten die buiten lagen te wachten niet meer meegemaakt, d.w.z. op een boot na.

Die had zijn ophaalbare kiel blijkbaar net niet hoog  genoeg opgehaald en bleef even met veel kabaal op de sill hangen.  

Het is een kalme ochtend met bewolking, maar je voelt dat straks de zon goed door gaat komen.

Inmiddels hebben we uitgebreid St. Peter Port weer eens verkend, een tonijnsalade op en live muziekoptredens meegemaakt.

Er was een leuke band "Let it Beatles", die uiteraard uitsluitend Beatlesnummers speelden.

De in het voorprogramma optredende twee jongens waren echter stukken beter; de popmuziek komt toch echt uit Engeland.

Hilco heeft via de fotocamera twee filmpjes gemaakt; we weten niet of het lukt ze op de site te plaatsen.

Wat een enerverend bestaan, vakantie houden !

Als de sill straks weer droogvalt, maak ik er een foto van.

Daar wil je met je boot niet op vastzitten, wachtend tot het water voldoende is gestegen en met de ogen van alle zeilers op je gericht.

Los van de schade aan je ego, is het voor de boot ook niet best.

We zijn enorme bofkonten met dit prachtige weer tot nu toe.

Ik vraag me af hoe het in den Osse is.

Jammer dat we vanavond niet even  gezellig in het Waypoint kunnen bijkletsen.

Tegen 18.00 uur bel ik restaurant Le Nautique voor een tafeltje.

Er is er nog een vrij en alleen maar om 19.00 uur.

Ze willen hier blijkbaar twee ronden draaien in het hoofdseizoen.

Beetje vroeg, maar ik heb geen zin om te koken.

Het eten is formidabel lekker. Vis, vis en nog eens vis, met crepes Suzette toe.

Ben eigenlijk wel benieuwd wie die Suzette nu was; ga ik nog eens uitzoeken.

Meer dan voldaan dalen we via de steiger af naar de boot; het is laag water en er kan niemand de haven meer in of uit.

De allereerste keer dat we in St. Peter Port lagen waaide het hard en was het springtij.

Het water sloeg toen over de rand van de kade heen; nu staat het 6 meter lager.

Het verschil tussen eb en vloed op dit moment is ruim 5 meter. 

Het was een dag met een onbekende Suzette.

De sill van St. Peter Port.

Klaar wakker zitten we om 9.00 uur aan een beker thee. Het was een warme nacht.

Wat we vandaag gaan doen weten we nog niet.

De bus dus.

De lokale bus kost hier bijna niets en je kunt het hele eiland rond voor 60 pence.

De bus stopt bij de belangrijke plaatsen en op verzoek.

Als je daarna weer instapt betaal je opnieuw 60 pence.

Het is een prachtige tocht, vooral omdat het nu laag water is en je al die indrukwekkende rotsen ziet liggen.

We passeren Beaucette Marina, een kleine haven waar we de vorige keer hebben gelegen.

De ingang is via een nauwe rotsspleet die pas op het allerlaatst in beeld komt; je kunt er alleen met hoog water in.

De entree is een soort haakse bocht en zo nauw, dat de havenmeester in de dinghy met je meevaart en je even een kontje geeft in de goeie richting.

Eenmaal binnen lig je in een prachtige rotskom en goed beschermd.

Het is er heerlijk rustig en er is een goed italiaans restaurant boven bij de haven. 

Voor de boodschappen moet je op de  fiets, flink trappend de heuvels op

om vervolgens met vreselijk piepende remmen weer af te dalen.

Wat  lijkt het me lekker als je dat voluit durft te doen zoals een Tour de France renner. Ik vind het doodeng.

Deze keer geen Beaucette, omdat we zo'n mooie plaats hebben in St.Peter Port.

Als je onderweg niet uitstapt uit de bus ben ja na een kleine twee uur "rond".

Vanavond willen wij bij Da Nello gaan eten.

Een oeritaliaans restaurant, waar het altijd erg druk is. 

Nello heeft een mooi kookboek uitgegeven " Only in Guernsey".  

Zoals gewoonlijk moeten we wachten met een drankje en krijgen we de menukaart  alvast ter bestudering. Nello is nergens te zien.

Na een half uur komen we tot de ontdekking dat het restaurant is overgenomen door de Russen en er geen Italiaan meer te bekennen is. Niet leuk, vinden we.

Het voorafje is heerlijk, maar aan Guernsey oesters kan je nu eenmaal niets verzieken. 

De pasta al mare thuis is veel lekkerder en de kreeft is er alleen maar doorheen gezwommen, zonder enig spoor na te laten.

Arrivederci Nello en niet tot ziens Boris.

Desalniettemin wandelen we heerlijk relaxed naar Pietertje2 terug.

Het was een dag met veel Russen.

Onderweg

Vanmorgen toen ik wakker werd moest ik ineens aan het bericht in het gastenboek van Rita denken.

Martin Bril, Michael Zeeman en nu Markus Meulmeester.

Zal je oppassen met oversteken Rien ?

Vandaag hebben we het plan om naar Jersey te zeilen.

Aangezien we pas tegen 15.00 uur over de sill heen kunnen hebben we geen haast.

Alweer schijnt de zon    (ik blijf het leuk vinden dit te vermelden) en er er lijkt zowaar een redelijk zeilwindje te staan.

Dat zou mooi zijn, want we hebben stroom tegen naar Jersey en alle beetjes helpen. 

Uitgezwaaid door onze engelse en franse buren aan de steiger varen we weg.

De zeiltjes gaan uit en............zeilen,  tot ver voorbij Herm en Sark.   

Met zo'n strakblauwe lucht is het vet genieten.

Na een paar uur valt de wind helaas weg, dus moet de motor weer bij, omdat we met stroom tegen hier amper vooruit komen.

Jersey is prominent in beeld.

Onder deze omstandigheden duurt het wel even voordat je dit flinke eiland (het grootste van de Kanaaleilanden) hebt gerond  en bij de Marina van St Hellier bent aangekomen.

Rond de imposante rots met de vuurtoren La Corbiere kolkt het flink en even denk ik dat we La  Corbiere te dichtbij passeren.. 

Hilco stelt dat dit niet het geval is en de schipper heeft  -  alweer  -  gelijk.

Het is even zoeken naar de boeitjes die naar St. Hellier  leiden, maar we volgen ze trouw.

In de beroepshaven die aan bakboord vóór de Marina ligt, liggen een paar enorme schepen.

Feitelijk ben je toch maar een soort notendopje als je daar naar kijkt.

De hoogte die de sill aangeeft is 2.2. meter, dus met onze kiel van 2 meter kunnen we er nog net overheen.  Dat is boffen !

Lekker binnen i.p.v. aan het wachtponton, waar het erg onrustig kan zijn en waar nog een flink aantal boten ligt, om voor ons onbekende redenen

Het is 19.00 uur.

In de marina  is het erg druk, maar we kunnen afmeren aan het schip van erg aardige Belgen, die morgenvroeg om 7.00 uur wegwillen.

Geen probleem voor ons. We hebben wel eens op raardere tijden ons schip moeten verleggen en werden 's nachts om 4.00 uur uit de kooi geklopt.

Ik maak supersnel een lekkere maaltijd, die we in de schemering opeten.

Hilco wil kaarsjes en na afloop een fles Aberlouer op tafel. Zo gedaan, genieten !

Het was een dag met een frans luchtje.

Franstalige borden op Jersey

Vanochtend vroeg kwam er een boxje vrij, net tegenover waar wij lagen.

De steiger is wat kort, maar Pietertje 2 past er net in en met een extra spring gaat het prima.

Heerlijk,  rust aan boord, geen geklauter en geen mensen over je dek.

Na het ontbijt nemen we de tijd om St. Hellier rustig te bekijken.

Het is zeker 8 jaar geleden dat we hier waren.

Wonderlijk fenomeen, die franse sfeer op dit eiland.

Echt in alles, straatnamen, menukaarten, opschriften etc.

Bij helder weer zie je Frankrijk bijna liggen, dus het is niet verwonderlijk dat de invloed zo groot is. Ook nu liggen er veel franse boten in deze haven.

In de verte komt iemand aan met een prachtige chocoladebruine stem.

Een boom van een vent en de havenmeester van St. Hellier.

Een gedichtje waard moet ik zeggen.

Eerst nog maar eens een paar 2005jes van Zilt leed en Groene Griebels op de site zetten. 

We hebben besloten weer een extra dag in te lassen, dus boeken nog een nachtje bij.

Lekker in St. Hellier geluncht met een salade en inkopen gedaan voor het avondeten.

We zetten de bimini op, want het is een warme zonnige dag.

Aartslui ben ik als ik sta te koken, maar alles smaakt heerlijk.

Het was een dag met een poëziewaardige Harbourmaster.

Heerlijke Jersey ijsjes.

Ik zou natuurlijk het echte logboek op deze site kunnen opnemen.

Maar dat ziet er zo saai en cijfermatig uit met de barometerstand, temperatuur, wind, windrichting, logstand, ware koers, deviatie, positie, waypoint, afstand naar waypoint, snelheid en verwachte aankomst.  

Dat wil niemand weten en zeker niet elk uur.

Ik volsta dus alleen met onze positie in de  haven van St. Hellier, t.w.

49.10'.63 North

02.06'.94 West

alwaar ons drukke en vermoeiende bestaan zich vandaag afspeelt.

Het was een dag zonder logboek.

Storm bij Cap la Hague

Dat was me het dagje wel !

De wekker loopt om 5.30 af  en even na zessen varen we weg, bestemming Frankrijk.

Het is rustig op zee en de voorspelling is BF4 - 5, met uitschieters naar Bf6.

Dat moet te doen zijn en we hebben echt wind nodig om deze afstand te kunnen zeilen en met stroom mee de Race van Alderney "te halen" en daarna door te steken naar Cherbourg.

Als we de Race niet halen  doen we Guernsey of Alderney aan, om morgen vandaar uit te vertrekken.

We zeilen heerlijk en zijn even na 8.00 uur het eiland Jersey al gepasseerd.

In de verte komt een bedenkelijk donkere lucht aan, die niet veel goeds voorspelt.

Het start met wat miezer, maar de bui barst plotseling los.

De windmeter loopt op naar windkracht zeven en ik zie een uitschieter naar 40.3 knopen op de windmeter.

Gelijktijdig zie ik vanuit mijn ooghoek aan bakboord een enorme golf op ons afkomen en brul "pas op".

Het scheelt  bijna niets of de boot was platgeslagen.

We zijn zeiknat en hebben nog nooit in een paar seconden zo'n grote golf op ons af zien komen en zitten ineens midden in een zware bui.

Nou, dat is hard werken.

Zien dat je de zeilen reeft, overeind blijft en de koers niet uit het oog verliest.

We weten niet of dit een van de beruchte kanaalratten is, maar het is in ieder geval een forse bui met ratterig gedrag.

Het duurt ongeveer een kwartier met een dikke Bf6, met uitschieters.

Gelukkig klaart het daarna op.

Hilco en ik kijken elkaar aan en ik schenk een beker  warme thee in.

Het is goed gegaan.

Hilco voorziet dat we de Race van Alderney net niet meer met stroom mee  kunnen zeilen en verlegd de koers richting Cap de la Hague.

Volgens de pilot waarschijnlijk de kaap met de sterkste stromingen ter wereld.

Het is prachtig zonnig weer en er staat een Bf5, dus niets aan de hand, zo lijkt het.

Echter, oh echter, de wind barst weer los, maar nu zonder donkere wolken.

We zitten midden in de route dus kunnen geen kant op, d.w.z. we willen gewoon naar Cherbourg.

De golven worden hoger en hoger en ik word groener en groener.

De kapitein is als een rots in de branding en doet wat'tie kan en moet doen.

Pietertje 2 surft over golven van  5 meter en Pietertje 1 ligt kotsend in het vooronder.   

Gemiddeld staat er zo'n 4 uur lang 30 knopen wind en hebben we  die hele periode wind tegen tij.

Onder deze  omstandigheden kan je deze gemene kaap beter niet ronden.

Los van de storm zijn het geen gewone hoge golven, maar komen ze van alle kanten, alweer vanwege wind tegen tij.

Golf na golf slaat over ons schip en over mijn arme Hilco.

Hij wil dat ik binnen blijf, maar om de paar minuten en bij de zoveelste  keiharde klap op de golven  loop ik naar de luiken om te kijken of hij er nog zit.

Ook al is hij aangelijnd, je weet het maar nooit.

We hebben afgesproken dat hij me absoluut roept als ik moet komen helpen.

MY HERO !!!!

Eindelijk na al die uren zijn we die klote Cap de La Hague gepasseerd, die heeft bewezen dat alle verhalen in de pilots kloppen.

Wij waren er niet op het goede moment zou je kunnen zeggen.

Het is 2 dagen voor springtij, dus stroomt het ook nog eens extra extra snel.

Hilco verteld dat we op een gegeven moment van een golf afsurften met 10.5 knopen snelheid over de grond en 8 knopen stroom tegen.

Dat is echt afdalen van een zwarte helling met  net je eerste skidiploma op zak.

Ook de stuurautomaat liet het afweten in dit geweld.

Als de wind afzwakt naar BF 5 kom ik weer naar buiten en ben volledig ingeslingerd voor de rest van de vakantie.

Je kunt het maar beter gehad hebben.

Doordat we steeds zo weinig wind hadden, was ik hier nog niet aan toegekomen. Maar......ik ben wel blij dat ik ervan af ben, zodat ik bij een volgende storm of bij harde wind  normaal mijn eigen ding kan doen, althans, deze vakantie.

De volgende keer vertrekken we met stroom tegen vanaf Jersey, zodat we bij Cap de La Hague de stroom mee hebben. Dat is toch echt fijner.

Vanaf nu is de Race van Alderney een eitje !

Om 18.00 uur lopen we Cherbourg aan, met nog steeds een flinke wind.

Nog een beetje bibberend en met een rare maag draai in een maaltijd in elkaar.

Hilco heeft zoveel adrenaline in zijn bloed, dat daar eerst een glas whiskey in moet, voordat hij kan ontspannen.

Het was een rattendag !

Eb bij St. Vaast met de uitgestrekte oesterbanken

Ondanks dat ik nog een beetje dood in de kooi lig trommelt Hilco mij eruit.

Het is verstandig om nu richting St Vaast te vertrekken.

We hebben de volle stroom mee en zijn dan ergens aan het einde van de ochtend  gearriveerd.  Morgen is het weekend. Hoe zal het met de koffieclub zijn ?

St. Vaast is altijd heel erg leuk, dus waarschijnlijk veel visiteurs, omdat de Fransen deze maand nog vakantie hebben.

Vannacht heeft het trouwens flink geregend.

Dat is  fijn, omdat al het zout van gisteren nu  van het dek is gespoeld.

Om 8.15 varen we weg.

Vanwege het op handen zijnde springtij vorderen we heel snel.

Ondanks dat de wind niet goed staat klokken we max. 12.6 knopen snelheid.

Die 25 mijl zit er dus zo op.

Om 10.00 uur doemt het prachtige Ile de Tatihu op (foto's volgen) en kunnen we om 11.00 uur zo de haven van St. Vaast La Hougue binnenlopen.

Er zijn nog diverse boxen vrij,  dus zijn we in no time afgemeerd.

Na een kopje koffie lopen we St. Vaast in en lunchen we superlekker.

Oesters, zelfgemaakte pate en een supervers tongetje.

We vinden dat we dat wel hebben verdiend na gisteren.

Terug op de boot doen we een heerlijk doezeldutje, waarna we ons herboren voelen.

Ook 's avonds dineren we in St. Vaast.

Het is hier een paradijs voor culi's met kilometers lange  oesterbanken, die bloot komen te liggen bij eb.

Je vaart eroverheen bij binnenkomst en bij eb is het een soort maanlandschap en rijden er kleine traktortjes  rond om te oogsten.

Heel veel Fransen gaan met emmertjes en netjes op stap om illegaal te rapen.

Je ziet van alles in die emmers; scheermesschelpen, bulot's, oesters, krab etc.

Omdat het morgen springtij is, staat het water extreem laag en zie je groepjes wandelaars naar Ile de Tatihu lopen.

Een wonderschoon landschap, dat is het. 

Ziel, oog en smaak staan hier op scherp.

We vragen ons af hoe het zou zijn om hier Kerstmis met een groepje vrienden te vieren. Jammer dat het zo'n grote afstand is om te rijden.

Het was op alle fronten een oplaaddag.

De voorraad is weer ijzingwekkend op peil.

Vanochtend een smsje van Alex en Linda vanuit Rotterdam, alwaar de koffieclub zitting houdt bij de markt.

Dikke zoen voor allemaal.

Wat zou het leuk zijn als jullie hier even konden zijn.

Ook wij staan op het punt om naar de markt van St. Vaast te gaan. 

Het schijnt een van de beste markten in Noord Frankrijk te zijn.

We kijken onze ogen uit bij al dat prachtige fruit, verse visjes, boerenbrood, hammetjes, mirabellen, zelfgemaakte saucijsjes  en ongelofelijk lekkere rauwmelkse kaasjes.

Mirabellen, mooi woord !

Onze voorraad wordt ijzingwekkend op peil gebracht en ik neem me voor om de eerste dagen na de vakantie niet op de weegschaal te gaan staan.

Alhoewel, een dagje storm en het is er weer vanaf !

Terug op de boot maak ik een heerlijke lunch en is het daarna weer volop genieten van ons bootleven.

De baai is inmiddels helemaal drooggevallen en iedereen is weer druk met emmertjes in de weer.

Als je lange rokken i.p.v. korte broeken schildert, waan je je jaren terug in de tijd. Alles ziet er uit zoals het al eeuwen het geval is.

De zee komt en de zee gaat.

Prachtig.

We hebben  de laatste 24 uur zoveel lekkers uit zee gegeten, dat we het vanavond alleen met mooie  kaasjes, franse worstjes  en een lekker flesje wijn uit de voorraad doen.

Het is nu tegen 22.00 uur; het wordt een beetje fris en dus gaan we heerlijk met een kopje koffie naar binnen.

Het was vandaag marktdag.

Vertrek van cruiseschip Crown Princess in Le Havre

Het is een wonderschone dag. Warm en zonnig.

Het lock van St. Vaast opent tegen 11.00 uur en er staat dan voldoende water voor ons om te vertrekken.

We gaan richting Deauville, zo'n 56 mijl.

Helaas hebben we nog maar 2 uur stroom mee, dus dat wordt een latertje vanavond. Dubbele pech is dat we dan Deauville niet kunnen aanlopen omdat het daar al droog is gevallen.

Als het een goeie rustige nacht is gaan we  voor anker en lopen dan morgenochtend vroeg Deauville binnen.

Als het weer ons niet bevalt gaan we door naar Le Havre, zo'n 6 mijl verder.

Daar kan je altijd binnen, dus dat is wel een geruststelling.

Het is even na 10.00 uur en mijn thee staat koud te worden.

We zeilen, motoren en lezen ons door de mijlen heen.

Kilo's vers zomerfruit van de markt verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Die Seine baai is echt enorm en steek je niet zomaar even over.

Vanwege de hoge schoorstenen die aan zee staan, zien we even na 16.00 uur Le Havre in de verte liggen.

Le Havre, een soort Rotterdam in het klein wat de container- en vrachtschepen betreft.

Le Havre, een soort Rotterdam qua bombardementen in de tweede wereldoorlog.

De zwaarst gebombardeerde stad in Frankrijk telde 4000 burgerdoden.

Le Havre, een all-weather and all-tide harbour. NOU MOOI NIET !

De pilots moeten echt bijgesteld worden om de zeilers beter te informeren.

Er zou ruim 2 meter water boven het zandbankje voor de ingang moeten staan, maar er staat niet meer dan 110 cm.

Oorzaak ?

Het recente springtij,  Oostenwind en Fransen die hun haven niet goed uitbaggeren waardoor deze bij eb niet goed leegloopt ?

Pietertje 2 loopt met een klap muurvast op de zandbank, pal voor de haveningang. 

Wij kijken elkaar hoogst verbaasd aan, omdat dit gewoon niet kan.

Maar toch.....muurvast.

Wat we ook proberen, in z'n achteruit, zeiltjes uit om te kijken of we met wat extra wind loskomen, het lukt niet.

Er komt iemand op een waterscooter langs die ons wil proberen los te trekken.

Hij blaast zijn motortje bijna op, maar niks.

Ook een zeilbootje biedt hulp; extra lijntje uit en extra motortje bij, niks.

Als het kleine bootje ook bijna vastloopt geeft de schipper het, terecht, op.

Ineens duikt er een forse boot van de Capitainerie op, met twee stoere maar niet zo slim uitziende mannen aan boord.

We zeggen dat we 2 meter steken en volgens hen is dat geen enkel probleem.

Volgens de pilots ook niet.

Ze gooien een forse lijn uit en daar gaan we.

Hun motor brult, maar Pietertje 2 schuift hulpeloos over de zandbank en blijft hardnekkig liggen waar ze ligt.

Hilco zegt dat hij op de zandbank wil blijven liggen totdat het water voldoende is gestegen, maar daar willen ze niets van weten.

Hun  motor gaat nog een tandje bij en ........heel langzaam ....... komt Pietertje 2 los en doet wat ze wil, drijven.

Opgelucht nemen we afscheid en varen op aanwijzing van de heren, precies zoals het volgens hen moet, de haveningang aan en blijven stuurboord van het zandbankje. BAM.

Doordat Hilco direkt in z'n achteruit schakelt. blijven we gelukkig vrij.

Knabbel en Babbel weten echt hoe het moet en varen nu voor ons uit, druk zwaaiend met hun armen dat we hen moeten volgen.

Na zo'n 40 meter. BAM.

Hilco krijgt een driftbui, maar Knabbel en Babbel  weten van geen wijken en bieden alweer de helpende hand met een tros touw. 

Gelukkig zijn we na enkele meters weer vrij en tuffen we op ons gemak -  maar met een rood waasje voor de ogen - richting steigers.

Bij drie  steigers lopen we vast en bij de vierde komen we halverwege in de mud terecht,  maar kan ik gelukkig net afstappen om de boot te beleggen.

Als ik sta te koken gaat Hilco vissen, maar die krengen bijten hier natuurlijk ook niet met al dat zand.

Met veel getoeter vaart cruiseschip Crown Princess uit, wat een prachtig gezicht is.

Na alle emoties nemen we een afzakkertje en gaan we vroeg naar bed.

Het was Knabbel en Babbeldag.

Het prachtige kiezelstrand bij Fecamp.

Hilco is er al om 5.00 uur uit.

Heeft vast een gevecht met een paar knaagdieren achter de rug. 

Ik ben ook onrustig en we willen hier, zodra het licht is, weg.

Ik doe nog een kort dutje, maar even na 6.00 uur houden we het niet langer uit en vertrekken.

Dag stinkend Le Havre met je all-weather and all-tide Marina.

De afstand naar Fecamp is zo'n 25 mijl en we kunnen binnenlopen qua waterstand.

Fecamp is leuk.

Een echte vissersplaats, mooie stranden en de Benedictine likeur komt er vandaan.

Vanmiddag gaan we lunchen bij de twee broers met de boksersneuzen uit het gedichtje "kusthoppen". Ze bestaan echt.

De lucht is grijs, maar het is niet koud.

Wel zakt de barometer behoorlijk en dat baart ons zorgen.

Daar moeten we straks eens goed induiken.

Zo nu en dan miezert het een beetje en we trekken de zeilpakken aan.

Na zo'n 20 mijl komt Fecamp in beeld.

De prachtige Notre Dame du Salut troont hoog op de rotsen bij de haveningang  en geeft troost aan de zeevarenden.  Mooi hier.

We tanken 250 liter diesel en vinden een mooie box, even na 11.00 uur.

Het valt ons deze zomer op,  dat in alle havens veel plaats is voor passanten.

Dat hebben we in augustus nog nooit meegemaakt. Kredietcrisis vermoeden we.

Hilco duikt in de gribfiles voor het weer.

Dat ziet er wat ongelukkig uit op dit moment.

Woensdag en vrijdag wordt veel wind voorspelt, zo'n  25 - 30 knopen.

We moeten nu kiezen hoe terug te moeten. Er is een aantal opties.

Morgen in een keer terug naar de Roompot, maar daar hebben we nog niet zo'n zin in, omdat dat het gevoel geeft dat de vakantie dan over is.

Morgen naar Dover, woensdag daar verwaaid liggen en donderdag naar de Roompot.

Morgen naar Boulogne en bekijken hoe het weer zich ontwikkelt.

Boulogne lijkt  de meest  logische keuze

Als we vandaaruit verder zeilen, hebben we  nog een uitwijk naar de Belgische kustplaatsen, als het weer echt rare dingen gaat doen.

Vanavond beslissen we.

We eten voor 16 Euro een heerlijke plat du jour.

Mosselen Fecampoise  vooraf,  gestoomde vis van de dag als hoofdgerecht en Iles flottante toe.

Inkopen gedaan en vastgesteld dat we er verder een luie dag van maken.

Terug op de boot halen we de gemiste nachtrust in en zijn daarna weer zo fit als een waterhoentje.

Het was een dag met de terugreis op ons netvlies.

De haveningang bij Fecamp.

De wekker loopt om 6.15 uur af en het begint licht te worden.

Een half uur later varen we weg; daar zijn we inmiddels zeer bedreven in geworden.

Bij de havenuitgang staan wat bokkige hoge golven, maar dat is normaal hier.

Verder is het rustig op zee.

Hilco zet de bulletalie (een lijn die je kunt gebruiken bij ruime en voordewindse koersen), die voorkomt dat het grootzeil heen en weer klapt tijdens het zeilen.

De bulletalie werkt perfekt en het zeilen wordt er met deze wind een stuk rustiger door.

We hebben heel wat mijlen voor de boeg.

Na 4 uur de motor bij  te hebben gehad kunnen we echt zeilen en dat is heerlijk.

Inmiddels is de lucht strak blauw en de wind aangetrokken..

De eerste 4 uur stond de stroom tegen, maar die hebben we nu weer 6 uur mee, dus dat schiet lekker op.

Even na 17.00 uur komt Boulogne in beeld en om 18.15 uur meren we af.

96 zeemijlen binnen 12 uur, dat is niet slecht.

Na de maaltijd goed naar de weerberichten gekeken. Daar worden we niet blij van.

Voor woensdag en vrijdag wordt  BF5 en voor de middag en avond een voorspelling van  Bf7, eventueel oplopend naar  BF 8. Dat is fors.

Hilco denkt dat we morgen met de voorspelde zuidenwind toch wegkunnen, maar ik word daar erg onrustig van, bijna misselijk soms.

De gribfiles geven echter aan dat de forse wind zich morgen vooral op zee gaat manifesteren en niet onder de kust, daar waar we willen zeilen.

Ze geven ook aan dat het waarschijnlijk niet meer dan max BF6 gaat worden, wat dus zeker te doen is met de wind achter.

Voor vrijdag ziet het er wel stormachtig uit.

Als we niet oppassen liggen we in de staart van onze vakantie alsnog een paar dagen verwaaid.

We hebben inmiddels zoveel ervaring met deze gribfiles, dat we daar op durven te vertrouwen.

Als de wind morgenmiddag te erg wordt kunnen we altijd Calais of Duinkerken nog aanlopen.

We gaan er eerst nog maar eens een nachtje over slapen.

Het was een dag met veel zeemijlen.

Avondlucht bij Oostende.

We vertrekken, maar kunnen pas tegen 12.00 uur weg omdat de stroom dan mee staat.

Met stroom tegen komen we geheid Cap Gris Nez niet voorbij en situaties zoals bij Cap  la Hague willen we niet meer meemaken, ook al is Cap Gris Nez een veel vriendelijker kaapje.

Toen wij zo'n jaar of 10 geleden voor het eerst Cap Gris Nez durfden te trotseren, dachten we dat wel met stroom tegen te kunnen doen.

We hebben er toen ruim 4 uur over gedaan, ons meer dan 20  mijl sufgezeild en waren geen meter opgeschoten. Kijk, daar leer je nog eens van.

Hilco haalt zo'n heerlijk vers stokbroodje.

Waarom kunnen de meeste nederlandse bakkers dat toch niet. 

Het stokbrood hier is een perfekt krokant hapje gebakken lucht.

We ontbijten uitgebreid en maken een praatje met onze Engelse buurmannen.

Wij zijn met hen, de enige die straks vertrekken.

Zij hebben Ramsgate als doel en met een 33-voeter is dat een behoorlijke afstand.

Om 11.15 uur varen we de haven uit; het klotst flink, maar de wind staat prima.

Zo'n 18 knopen en achter, dus dat scheelt.

Om half een passeren we Cap Gris Nez, waar de Eddies ons welgezind zijn.

Niet te hoog, met kleine witte kuifjes en zo nu en dan een lange bruisende roller.

Bij Calais is het een drukte van belang met veel in- en uitgaande ferries.

We hoeven maar een keer onze koers te verleggen voor een groot containerschip.

De motor kan uit en we zeilen als God in Frankrijk.

Een prachtig windje, blauwe lucht en het wordt warmer en warmer.

Dit hadden we helemaal niet verwacht.

Als de stroom ook nog eens mee gaat lopen weten we dat we vandaag het geluk aan onze kont hebben hangen. 

Rond 17.00 uur passeren we Duinkerken en besluiten door te gaan naar Belgie, zo ver als we kunnen komen.

Hoe verder, hoe beter.

Als we morgen doorgaan naar  Zeeland, willen we met laagwater aankomen, omdat we anders weer niet gesluisd kunnen worden vanwege onze masthoogte.

Hoe zo vakantie, het is gewoon plannen !

Het wordt een prachtige avond en om 20.30 uur zitten we nog in onze korte broek te genieten van een van de mooiste zonsondergangen van deze vakantie.

Als we Oostende passeren besluiten we nog verder door te gaan.

Het stadje licht er prachtig bij, goudkleurig in de avondzon.

Tegen de tijd dat Blankenberge in zicht komt is het bijna donker en het is helemaal donker als we de haveningang aanlopen,  87 zeemijlen achter de kiezen.

Zachtjes tuffen we even na 22.00 uur naar binnen.

De passantensteigers liggen redelijk vol en we besluiten verder door te gaan.

Goeie keus;  er zijn nog een paar boxen vrij en we vinden een prima plek

Hongerig lopen we Blankenberge in, en hopen nog een gewillige kok te  vinden.

Restaurant Craeyenest is al helemaal leeg en de kok/eigenaar  zit beneden aan de bar de kas op te maken.

Als Hilco vraagt of de keuken dicht is zegt hij, dat  hij dan ook de deuren dicht zou doen.    Hij wil best nog even voor ons koken. 

Dat "even"  in het Craeyenest is altijd langer dan voorzien, maar na 45 minuten staat er een perfect gebraden rosbief op tafel, drinken we een mooie wijn en worden we lomer en lomer.

We deinen naar Pietertje 2  terug en slapen binnen 10 minuten.

Het was een dag met een bekroonde rosbief.

Weer terug in Roompotsluis

De wekker loopt half zeven af en we zijn klaarwakker.

We willen op tijd de Roompot halen en gesluisd worden.

Als de wind aantrekt zoals voorspeld en we halen Roompotsluis net niet, dan liggen we waarschijnlijk enorm aan de steiger buiten te klotsen.

Geen zin in !

Het is flink bewolkt en je voelt en ziet dat er ander weer aan zit te komen; veel dreigende donkere wolken aan de lucht.

De golven zitten ons behoorlijk dwars, zo onder de wal  en met hoog water.

Na een anderhalve mijl naar buiten te zijn gestoken kunnen we fantastisch zeilen.

De bulletalie staat en de zeilen hoeven maar een paar keer naar de andere boeg.

Uur na uur en mijl na mijl vorderen we.

Het is een geweldige zeilochtend.

Om 12.00 uur zitten we net voor de ingang van de Roompot. 

Hilco roept Roompotsluis op en hoort dat we onder de brug ongeveer een  meter boven masthoogte hebben.

We kunnen direkt naar binnen en  dat is boffen.

Alleen duurt het maar en duurt het maar  voordat  de sluis opent en we hebben  geen idee waar dat door komt.

Wel roept aan de andere kant van de sluis iemand op met een masthoogte van 21 meter, die graag nog  mee wil.

Als we zijn mast aan de andere kant binnen zien schuiven krijgt hij een oproep van Roompotsluis en het advies om voor de brug te blijven, omdat het met zijn masthoogte maar net aan is.

Het water staat buiten lager dan in de Oosterschelde en uit veiligheidsoverwegingen kan hij beter voor de brug blijven liggen.

Goeie tip; daar moet je wel even aan denken bij het schutten.

Als na ruim 1 uur de sluis opent weten we waarom het zo lang duurde.

Er ligt een zeilboot achterstevoren in de sluis.

In plaats van achteruit  de sluis uit te varen, probeert hij in de sluis te keren. 

Dat gaat heel moeizaam en duurt minstens 5 minuten.

Zonder zelfs maar rond te kijken vaart de schipper met z'n neus in de wind de sluis uit.   Heel fijn.

Kalm varen we de sluis in, helemaal tevreden.

Wat een mooi vlak water op de Oosterschelde.

Zonder zelfs maar bedacht te hoeven zijn op een onverwachtse golf wandel ik door Pietertje 2.

De Zeelandbrug verwelkomt ons door direkt te openen en we voelen ons de koning te rijk.

Veilig terug op binnenwater, alles heel en tot nu toe een heerlijke vakantie.

Halverwege het Keten zetten we motor aan.

De wind valt praktisch weg en de thuishaven lokt.

Bij Bruinisse kunnen we nog net met het schutten van de sluis mee en ruiken we de Grevelingen.

Eigenlijk ruikt die niet eens zo lekker vandaag, maar toch !

Als we de haven van den Osse binnenvaren krijgen we een warme welkomstgroet van Rob en Anja van de Yildiz.

Ze zijn een half uur voor ons binnengekopmen, terug van de Kanaalleilanden en Bretagne.

Er staat een lekker biertje voor ons koud en daar hebben we best zin in.

We zijn allemaal een beetje moe en hebben geen zin om te koken.

Uiteindelijk lopen we tegen acht uur naar de Ossehut, waar we, zoals gebruikelijk, weer heerlijk eten.

Ik sluit deze dag af met een gedichtje uit 2005, wat niet zo goed past bij Zilt Leed en Groene Griebels, maar dat me na aan het hart ligt.

DOMBURG.

Oh Domburg, mooi Domburg.

Bewonderd door zo velen.

Zelfs Mondriaan verkende jou

en pakte zijn penselen.

En met mijn oog kneed ik jouw vorm

in goud. Een vergezicht.

Je koestert me, maar ik wil slechts

verdrinken in je licht.

Ik ben bijna thuis als jij daar ligt.

Ik ruik de Zeeuwse geuren.

En in mijn hoofd groeit een gedicht.

volmaakt in vele kleuren.

Het was een dag met een serieuze afsluiting.

Op weg naar huis.

Geen wekker, wat een feest  !

Hilco haalt lekkere verse broodjes bij de bakker en ik geniet na onder mijn fleecje, dat we gezond zijn teruggekomen.

Er staat een fors windje en Kustwacht Ouddorp voorspelt BF 7 in de loop van de dag.

Prima temperatuur om de boot te kuisen...en dat doen we.

Mijn hemel, na een dag ligt Pietertje 2 er als nieuw bij. Ontzout en ontvet.

Dat is ook genieten.

Ik doe aan het eind van de middag de boodschappen voor het avondeten en kom "ons Margot" tegen op de steiger. Fijn weer een van onze vrienden terug te zien.

We borrelen en eten aan boord

Inmiddels staat er een vette BF7, zo nu en dan BF8 en waaien wij bijna weg.

De was heb ik vanmiddag ook binnengehaald, dat ging niet goed.

Als iemand ergens twee donkerblauwe slopen vindt, dan zijn ze van ons!

Het is nu negen uur geweest en we luisteren naar Traveling Miles van Cassandra Wilson.

Wist niet dat de CD zo heette, maar is wel toepasselijk vanavond.

Het waait, er komt een onweersbuitje over en de golven klotsen op de kont.

Het doet er allemaal niet toe.

Harm belt ons om welkom thuis te wensen. Hij wandelt met de honden in de duinen en kan zich maar net staande houden.

De dag is nog niet ten einde, maar de verslaggeving wel.

Het was een dag met kloppende gribfiles.

Franse wolkjes en Griekse site.

Wat een nacht. Stromende regen en veel onweer.

We wilden gisterenavond nog even neer het Waypoint, maar het spookte zo buiten, dat we lekker op de boot zijn gebleven.

Elke keer als we dachten dat het onweer op zou houden, begon het weer te bliksemen.

Vanmorgen de site bijgewerkt met enkele foto's en daarna de boodschappen voor het weekend in Zierikzee gedaan.

Lang geleden dat we kranten hebben gelezen.

Mijn adhd-tje kan na een paar uur lezen natuurlijk weer niet niets doen en zet de kuipvloer in de semco.

Inmiddels schijnt de zon lekker en is de wind gaan liggen.

Ik ontdek zojuist dat Pietertje2 is  gespot op een  Griekse site, waarvan akte.

De wolkjes zijn Frans, maar ik vond ze erg mooi.

Lekker internationaal allemaal.

Lekker gekookt aan boord.

Na de sushi's de kuiptent gezet, omdat het fris is vanavond, zo met de wind achter.

De zeeuwse slibtongetjes zijn supervers en smaken heerlijk.

Mij moet van het hart dat we Pietertje 2 echt een geweldig schip vinden.

Ze zeilt heel erg goed en we hebben veel comfort aan boord.

We hebben enorm genoten deze vakantie en ze heeft ons niet teleurgesteld.

Het is erg jammer dat alleen vreemde woorden rijmen op Hallberg Rassy en 40.

Daar moet ik met een omweg naar toe.

Ik had graag een geweldig gedicht gemaakt.

Sorry Paul H.    Ooit komt het !

Na de koffie geluierd en rond 22.00 uur naar het Waypoint.

Leuk om een aantal bekenden weer te zien en hun verhalen van de afgelopen maand te horen. 

Een ding is duidelijk, augustus was een geweldige maand,  ook op de Grevelingen.

Terug op de boot is het een stuk rustiger, omdat de wind behoorlijk is afgenomen.

 Het was een internationale dag.

Iedereen, inclusief Olivier is lui.

Zonnig en fris is de conclusie.

Verse apfelstrudel in Brouwershaven gehaald en op de koffie bij Harm en Elly in de duinen.

Het is er heerlijk warm, ondanks dat er steeds dreigendere luchten overkomen.

Iedereen, inclusief de honden, is aan het relaxen.

Vanavond komen Harm en Elly langs en gaan we een hapje eten in de Ossehut.

Na een hele luie middag volgt een oergezellige avond met heerlijk eten in de Ossehut.

Dat wordt afkicken volgende week !

Weer aan het werk en gezonde sobere maaltijden,  zonder wijntjes, staan gepland.

Het was de een na laatste vakantiedag.

Laatste vakantiedag op de Grevelingen.

Het is zulk prachtig weer dat we besluiten vandaag nog te blijven.

De stapel post thuis wordt daar niet echt veel groter van.

Alle zaken die mee naar huis moeten brengen we alvast naar de auto.

We keutelen wat aan boord en Hilco vervangt een waterfilter.

Aan het begin van de middag gaan de trossen los en zeilen we een rondje Ouddorp.

Wat is de Grevelingen mooi  !

Terug in de haven luieren we in de zon.

Tegen de avond gaan de laatste rib-eyes in de grillpan, met peultjes en vegetarische prutjessaus.

Weemoedig zitten we in de warme kuip aan ons avondeten.

Vergeleken met het rondje Engeland van vorig jaar, via Ierland en Schotland,  met de doorsteek door de bergen via het Caledonian Canal, was dit wellicht een minder bijzondere reis, maar het was wél een heerlijke vakantie !

Het was helaas de laatste vakantiedag.