Zomer 2013

Whether my bark went down at sea.

Met ons hoofd nog vol muziek van 3 dagen  North Sea Jazz, arriveren we tegen de middag in den Osse.

2 karren vol spullen, die een plek moeten krijgen in Pietertje 2.

Even flink sjouwen en zweten voordat de klus is geklaard.

Om 15.00 uur varen we weg en Hilco belt de havenmeester dat onze box een tijdje vrij is.

Vakantie…we kunnen het ons nog niet voorstellen.

Genietend van een broodje vis varen we richting sluis.

Vorige week hebben we de brandstoftank al gevuld, dus daar hoeven we niet meer aan te denken.

We overwegen om bij  Roompot buiten te gaan liggen, mits we vanavond qua masthoogte op een redelijke tijdstip kunnen worden gesluisd.

Het blijkt  pas na middernacht  te kunnen,  dus daar denken we nog even over na.

Heerlijk zonnig zeilweer, met een klein NW windje en een barometerstand van 1030……… vakantieweer  !!

De Zeelandbrug opent redelijk op tijd en ons besluit ligt nu vast…. Zierikzee. 

Kunnen we rustig slapen en morgen nog wat laatste boodschappen doen.

Om 20.15 meren we af aan een andere zeilboot aan het ponton. De vakantie is ook hier begonnen en het is redelijk druk.

In een  mum van tijd staan de mozzarella en de zeeuwse mosselen op tafel in de kuip.

Heerlijk,  gaan  slapen met het idee dat we morgen naar zee gaan.

Het was onze eerste  mosseldag.

Eindelijk op zee en het is zomer !!!

Op ons gemak boodschappen gedaan en een nieuw logboek en wat tekenmateriaal gekocht, dat waren we vergeten

Het is zonnig, zacht en wat nevelig, als we om 9.45 uur wegvaren.

Ons plan om via het kanaal van Walcheren te varen -  omdat er toch geen wind staat - laten we vallen.

De Zeelandbrug opent weer eens niet vanwege de drukte en wachten ligt  niet echt in de aard van de schipper.

Dus op naar Roompotsluis !  Onderweg spotten we de eerste bruinvis.

We hebben geluk, mits we voor de brug afmeren kunnen we direct worden gesluisd….bofkonten !

10 minuten later  om precies 12.00 uur opent de sluis en ligt de zee voor ons.

We wisten het al, het wordt motoren de komende dagen.

Pas donderdag en vrijdag is  de voor ons zeer gunstige NO wind voorspeld in plaats van de gebruikelijke ZW.

14.00 uur passage Zeebrugge en een uur later Oostende.

We besluiten gewoon door te gaan, het moet bloedheet in de havens zijn en op zee is het lekker koel.

Deze constatering  konden we ons  een maand geleden niet voorstellen, maar het is eindelijk echt  zomer !

Om 20.00 uur liggen we voor de ingang van Duinkerken en moeten eerst een pilotboot met een grote coaster voorrang geven, voordat we naar binnen kunnen,.

20 minuten later liggen we afgemeerd aan een andere zeiler; Er zijn geen boxen meer vrij, maar we liggen prima.

Na een praatje met onze bijzonder aardige buren slenteren we  naar het restaurantje van Yacht Club Mer du Nord. 

Garnalenkroketjes en superverse kleine tongetjes. 

Er is hier veel veranderd qua uitzicht.  Aan de overkant is een nieuw appartementencomplex gebouwd dat ons erg aanspreekt.

Een abstracte Franse variant van het Hollandse trapgevelhuis, met een spannende vlakverdeling en in eigentijdse materialen. Wij vermoeden dat het daar erg leuk wonen is.

We kijken elkaar enigszins glazig aan na de fles wijn en het lukt nog net om een pagina te lezen aan boord

Het was een  Noord-Franse dag.

Vertrek uit Duinkerken

Prachtig weer en alle nevel is opgelost..

Om 8.30 willen onze buren weg, dus we verleggen de boot en liggen daarna prinsheerlijk zélf aan het ponton.

Watertank gevuld en lopend naar Duinkerken (zo'n 15 minuten ) voor de boodschappen.

We houden er rekening mee dat we misschien een nacht doorzeilen, maar dat hangt een beetje af van de wind.

Best een leuke stad, dat Duinkerken. 

Alleen moet de wind niet richting stad staan, want dan komt er een hoop narigheid vanuit het industriegebied binnengewaaid.

Als we wegvaren blijkt er net een grote boot  naar buiten te worden geloodst, dus dat kost wat tijd.

Om 12.00 uur zijn we op zee en staat de stroom vol mee.

Benieuwd waar we uitkomen.

Na Cap Gris Nez zetten we gennaker. Dat gaat kort goed, totdat we het zeil over de andere boeg moeten gaan varen.

Na veel moeite lukt dat, maar…..de moeite wordt beloond en Pietertje 2 loopt als een speer.

Tegen 17.00 uur komt Boulogne in zicht.

Nooit onze eerste keus qua haven, maar we hebben eigenlijk niet zo'n zin om nu al een nacht door te zeilen.

Dieppe, de eerstvolgende plaats is 50 mijl verder, dus daar zijn we zeker niet eerder dan tegen 2.00 uur vannacht.

Het is een wonder, de schipper wil écht onthaasten en we besluiten om toch Boulogne aan te lopen.

Even voor 18.00 uur zijn we afgemeerd. 

Eerst aan een veel te kleine steiger waar we met onze voeten in het water stonden bij het afstappen, daarna aan een prima steiger.

Nootje en glaasje en lekker gezond gegeten in de kuip. 

Boulogne stinkt nu eens een keer niet, dus de windgoden zijn ons welgezind.

Het was een onthaastdag.

Fecamp komt in zicht.

Om 7.00 uur varen we weg.  Beetje fris, maar zonnig en goed zicht.

Er staat nog een klein windje, maar je voelt dat er meer wind aan zit te komen. O.a. de meeuwen zijn dan veel lawaaieriger en er zijn wat windveren aan de lucht.

Tegen 10.00 uren zeilen we heerlijk relaxed met een uitgeboomd voorzeil, die we opbergen als het BF 5 wordt.

Ik ben een beetje katterig, maar niet echt misselijk…dus ga benedendeks liggen wennen aan mijn zeestatus. Dat helpt bij mij het beste.

Het begint knap fris te worden als de wind permanent  BF5 en zelfs een tijdje BF 6 blaast, dus sokken en truien komen  tevoorschijn.

Pietertje 2 loopt perfect. Soms krijgen we hoge golven achterop met een snelheid van ruim  11 knopen en  planeren we voorwaarts.

Aan het eind van de middag met BF 4 loopt de temperatuur wat op  en kom ik weer bovendeks. 

De stroom staat inmiddels flink tegen en we hebben zin in onze eindbestemming voor vandaag, Fecamp.

Altijd mooi met de heuvels op de achtergrond en ze brouwen er lekkere Benedictine.

Tegen 20.00 uur zijn we afgemeerd en hebben er bijna 100 mijl opzitten.

We worden hartelijk verwelkomd door een van de broers " met de boksersneus" en eten een heerlijk driegangen Normandisch menuutje voor € 18.

Waar vind je dat nog !

Net voor donker stappen we aan boord en sluiten we de luiken en onze oogjes.

Het was een 100- mijlen dag.

Zonsopgang bij Fecamp

Aartslui worden we pas om 9.00 uur wakker, zonder plannen…gewoon lui !

De wind staat al BF 5 te waaien  en we hebben niet zo'n zin in weer een lange zeiltocht.

Le Havre is geen optie omdat we het daar niet leuk vinden.

Honfleur is superleuk, maar dan moeten we vanavond laat  met de stroom mee de rivier op en ook voor het mooie Deauville geldt dat we pas vanavond om 20.00 uur met hoog water kunnen binnenlopen.

Conclusie…rustdag.

Heerlijk, niets te melden.

Het was een rustdag.

Veel wind en flinke golven onderweg.

Tegen 6.00 uur  varen we weg van het mooie Fecamp, ontspannen en uitgerust.

Ruim 70 mijl voor de boeg,  Cherbourg is het plan

We beginnen met BF 5; het ziet ernaar uit dat het een dag met veel wind gaat worden.

Om 9.00 uur staat er een dikke BF 6, die we houden tot aan het einde van de middag.

Ingeslingerd raak ik zo wel, maar mijn hoofd en maag hebben er nog een wat moeite mee.

Hilco  staat zijn mannetje en zeilt dat het een lieve lust is;  de golfhoogte neemt flink toe en zelfs liggend op de bank zie ik zo nu en dan een golf boven het achterdek oprijzen.

Pietertje 2 loopt geweldig en Pietertje 1 doet het ook niet slecht, gezien de omstandigheden. 

Rond de middag lopen we 11 mijl in één uur en klokken we even een topsnelheid van 12.7 knopen.

Niet de gemakkelijkste wind, achter, maar het schiet wel op !

Als deze wind tegen had gestaan hadden we een paar dagen verwaaid gelegen, dus je hoort ons niet klagen.

Even na 16.00 uur lopen we Cherbourg aan en vinden een prima box.

Tot nu toe is het overal drukker dan vorig jaar, misschien vanwege het prachtige weer !

In de club wat gegeten, maar het blijft een rare plek…. dat restaurant.

Iedereen is ongeïnteresseerd (niet) bezig met z'n vak en ze maken vreemde combinaties op je bordje.

Overigens is er een grote verbouwing van het havenkantoor aan de gang en staan er portacabins van waaruit de administratie wordt gevoerd.

Op de wal staat iemand in een feesttent te zingen.  Een beetje Dufffy achtig, maar lekker vals en in het Frans.  Best leuk, maar niet te lang.

Het was een winderige dag.

Sint Peter Port op Guernsey.

Vertrokken om 9.15 uur.  Het is behoorlijk mistig…alweer.

Al die zon en daarna afkoeling, het is niet anders.

Als de zon doorbreekt hebben we de hele vakantie niets anders dan strakblauwe luchten gehad.  En die willen we !!!!

Het schiet lekker op naar Cap de la Hague en even na 11.00 uur zijn we de kaap voorbij, zonder al teveel getuitel.

De Race van Alderney is een eitje, die we grotendeels met uitgeboomd voorzeil varen.

Tegen 14.00 uur komt de Platte Fougere in zicht, met op de achtergrond de Grande Amfroque.

De laatste 4 mijl zeilen we alleen op het voorzeil en om 15.00 uur meren we af aan het buitenste wachtponton van St. Peter Port.

Geen plaats binnen vandaag, maar we liggen hier heerlijk rustig en - het is nu 19.30 uur - er is niemand aan ons afgemeerd.

Zo dadelijk ga ik lekker koken.

Hilco heeft de bijboot al opgepompt en het motortje geïnstalleerd.

Kunnen we morgen in ieder geval naar de wal voor de boodschappen en verder zullen we wel zien.

We hebben het prima naar onze zin.

Het was een probleemloze dag.

Extreem laag water; zelfs onze bijboot ligt na 3 uur op het droge.

Heerlijk 2 luierdagen ! 

We lezen veel, kijken wat rond en maken een praatje.

Er is hier een prima WIFI verbindingen, dus ik kan wat contacten onderhouden, wat altijd leuk is.

Ben  aan het nadenken over de expositie in Berlijn, begin september.

Zelf de schilderijen brengen is  een klus op afstand, als de opening daarna op zaterdag is.

Kom ik nog wel uit voordat het zover is. !

Aan het einde van de dag is het bij vlagen erg mistig en onze buren vertellen dat ze in potdichte mist van Jersey naar Guernsey zijn gezeild, terwijl het hier stralend zonnig was.

In Sint Peter Port is het de hele week muziekfestival, gesponsord en wel en de opbrengst van de toehoorders is bestemd voor het goed doel.

Strijkorkestjes, opera, popmuziek en wereldmuziek. 

In heel Sint Peter Port  wordt gespeeld en gezongen. Met het zonnetje erbij geeft dit een absoluut vakantiegevoel.

Zielsgelukkig met je eigen vent genieten van een gezonde salade en een lekker glas wijn…wat wil een mens nog meer !

Het waren twee muzikale luierdagen.

De tijd staat stil op het strand van Saint Malo

Even na 9.00 uur gaan de trossen los. 

We willen hier rode diesel tanken, die is aanzienlijk goedkoper dan elders.

Helaas zijn we niet de enige boot die er ook zo ver denkt, dus het is  ruim een half uur later voordat we  na veel gedobberd aan de beurt zijn.

Een van de  wachtend zeilers wil voordringen en weigert om te luisteren naar de pompbeheerder.

Wist niet dat Engelsen zo tekeer konden gaan, vooral de solozeiler in dit geval.

Resultaat is dat ze hem niet  helpen met afmeren en ik vraag me af of ze hem überhaupt van nieuwe brandstof hebben voorzien,

Ons plan is om bij Sark een dag voor anker te gaan,  maar we besluiten ter hoogte van Sark  om door te zeilen,

Het eiland ligt al de hele ochtend in de mist, die maar niet op wil trekken.

Op naar Saint Malo, zo'n kleine 60 mijl, waar we aan het begin van de avond met hoog water kunnen aanlopen; dat komt qua zeiltijd prima uit.

Er is praktisch geen wind, dus de motor moet bij.

Zacht, zonnig, warm, beetje uitkijken en lezen. Geen mist hier te bekennen….mooi !

Om 19.00 uur komt de grote vuurtoren bij de ingang naar Saint Malo in beeld.  Het stroomt hier flink en het is opletten geblazen.

Tegen 20.00 uur afgemeerd en ruim een half uur later eten we lekker buiten in de kuip.

Engelse lamscoteletjes, grote salade en  kaasjes toe.

Tot ver in het donker zitten we buiten, het is absoluut niet koud.

Het was een dag met een Frans einde.

Eén verkeerde berekening van de waterhoogte en de sil en je ligt er zo bij !

Stralend zonnig na een vrij warme nacht.

Het lijkt een goed besluit om terug te gaan naar Noord Bretagne.

Op het gemak wandelen we naar Intra Muros, de oude met wallen omgeven binnenstad van Saint Malo.

Ik nog een beetje trekkebenig na mijn verstapping van gisteren, maar mijn spieren komen weer een beetje op lengte door deze wandeling.

Niet fijn, wel goed.

Het eeuwenoude strand blijft hier prachtig, alsof de tijd heeft stilgestaan. Nog steeds zitten er maar een paar mensen op het strand en is het heerlijk rustig.

We lunchen bij Bistro Le Jean, waar de kaart na drie jaar onveranderd blijkt te zijn, wat  tot nadenken stemt.

De maaltijd is niet wat we gewend zijn.  Wellicht heeft monsieur Jean er de brui aangegeven, hij komt ons in ieder geval niet begroeten.

Net terug aan boord horen we een rare klap en blijkt er een  Franse zeilboot volledig op de sil te zijn vastgelopen.

Men probeert nog via de motor weg te komen, maar met de schroef half boven water lukt dat niet meer.

De boot ligt al enorm schuin en het water zakt nog bijna twee uur; het is 15.00 uur.

Een rot gezicht en we zien de mast steeds horizontaler boven het wateroppervlak zakken

De vier mannen aan boord  krijgen het flink voor de kiezen en laten het anker zakken voor enige stabiliteit.

Tegen 18.00 uur als het water  naar binnen begint te  gutsten arriveert de reddingsboot en worden er lijnen uitgebracht ter ondersteuning.

Lostrekken lukt en kan niet, dus het is wachten op voldoende water onder de kiel.

Eindelijk en na veel commando's  aan de bemanning  richt de zeilboot zich  om 19.00 langzaam op en drijft weer, waarna het met de reddingsboot wordt  weggesleept.

Vraag me af of de bemanning kan slapen vannacht !

Nu heerlijk lezen in het zonnetje. Superweer vandaag !

Straks pasta met vis…genoeg in ons koelkastje om lekker zelf te koken.

Het was een sil te hoog dag.

Op weg naar Saint Quay Portrieux

Prachtig weer, volop zon, geen mist.

We dubben wat te doen. 

Binic kunnen we niet voor vanavond laat aanlopen,  Paimpol evenzo.

Onderweg besluiten ligt in onze aard, zo lijkt het.

Rond 10.30 uur vertrokken. We kunnen zeilen, maar er staat een heelklein windje.

Passage Cap Frehel tegen 14.00 uur.

De omgeving hier is prachtig en we zeilen  dan ook  dicht onder de kust.

Groene heuvels, mooie zandstrandjes, leuke dorpjes en ook veel luxe huizen. Genoeg te zien.

De watermaker draait een paar uur, dus daar hebben we straks weer  een paar dagen plezier van.

Pas tegen 16.00 uur besluiten we voor Saint Quay Portrieux.

Daar kunnen we net naar binnen, óók met laag water

Het is niet de allerleukste plaats vermoeden we, maar voor nu wel heel erg handig.

Pfffttttt….,   afgemeerd na een zeer spannende aanloop of we  met onze kieldiepte bij laag water Portrieux kunnen aanlopen.

Ook al checkt Hilco de kaart driedubbel, het is een dubbeltje op zijn kant.

Met het beeld van de slagzij makende zeilboot van gisteren op ons netvlies, voelen we ons niet helemaal senang.

Maar…het lukt !

De havenmeester geeft ons een prima ligplaats aan kort steigertje, maar we zijn er erg blij mee.

Lekker onder de douche, naar het havenkantoor  om te betalen en een restaurantje  zoeken.

Moet lukken hier, zo niet dan is de ijzeren voorraad ruim toereikend.

Hier op de kade is restaurant Quay 911. Qua inrichting niet echt ons ding, maar het uitzicht over de haven is leuk.

In de bediening gaat veel fout, maar gelukkig verstaat de kok zijn vak. We eten er geweldig… maar veel.

Het is zacht en windstil als we teruglopen naar Pietertje 2.

Het was een spannende aanloop dag.

Een bloemig straatje en ons restaurantje in Saint Quay Portrieux

Besloten om een dag  te blijven en het hier te verkennen. 

De haven zelf is behoorlijk gesloten, vanwege de hoge stenen wallen die ze hebben aangelegd, maar daarbuiten is meer dan genoeg te zien.

De baai rond Portrieux is prachtig en er zijn een paar zwemmers bij hoog tij in de weer.

Het is hier heerlijk rustig. 

Vaak was het slechte weer reden om meer zuidelijk  te gaan, maar het weer is super...dus dat heeft geen zin !

Voor het eerst blijven we ergens wat langer en zeilen we niet gelijk verder.

De oesters uit Paimpol zijn supervers zoals gewoonlijk en Hilco kan zich helemaal uitleven. 

's Avonds aangeschoven bij Nederlandse zeilers (Tine en John)  in een van de kleine restaurantjes waar voornamelijk locals zitten.

Het wordt een superavond en tot ver in het donker zitten we buiten te kletsen en genieten van het simpele maar prima menu. 

John en Tine zijn op de terugweg naar Portsmouth, waar ze enkele jaren geleden hun boot hebben gelegd.

Dat bevalt prima horen we en eens in de twee maanden gaan ze er naar toe.

Veel plezier, gekke verhalen en ervaringen die je als zeiler overkomen uitgewisseld. 

Het was een leuke lazy dag in Saint Quay Portrieux.

De haveningang van Binic; over 6 uur staat het water weer 11 meter hoger.

Grijs en stormachtig weer.

We willen vandaag naar Binic, dat praktisch om de hoek ligt.

Tegen 11.00 uur kunnen we daar binnenlopen, uitsluitend met hoog water en via de smalle doorgang van het lock, dat releatief kort open is.

Inmiddels zijn er pikzwarte wolken aan de lucht en als we de haven uitvaren barst de bui los.

Zware regen en flinke windstoten...jakkes !

De afstand naar Binic stelt niets voor, maar we zijn zeiknat als we baaitje binnenvaren.

Gelukkig opent het lock als we vlakbij zijn en de havenmeester schreeuwt ons boven uit het raam van het kantoor de plek waar we mogen afmeren toe.

Helaas te klein aan deze steiger en het lukt niet. Gelukkig vertrekt de zeilboot die er al ligt naar de lange steiger aan de overkant en ligt Pietertje 2 uiteindelijk perfect afgemeerd en met veel ruimte aan een meer dan prima steiger.

Als de zon doorbreekt is alles dik in orde en hangen we de kleddernatte zeilkleding over de giek.

Het waait flink, maar de temperatuur is perfect.

Als we enigzins opgedroogd een wandeling maken komen we langs  " La table de Margot", dat vanavond gesloten is.

We besluiten daar te lunchen voordat we (alweer) gaan relaxen.  

Nou....Margot kookt nog steeds super, niet te zwaar en met verse lokale producten ! Een aanrader.

Ook in Binic willen we wel een paar dagen blijven; het is er mooi en er is wat werk aan de boot te doen.

Het was een hernieuwde kennismaking met Margot dag.

Met een trapje de spullen naar je drooggevallen bootje brengen.

We zijn al vroeg en met  een stralende zonnetje op onze bol in de weer.

Hilco gaat aan de slag met het polyester en het chroom en ik zet de houten stootrand in de sealer.

Straks wordt het wellicht te warm en dan hebben we geen zin meer.

Wasjes draaien, tank vullen....vol nieuwe energie gaan we aan de slag. We zijn inmiddels lekker uitgerust.

Er waait nog steeds een Bf 5-6 , maar met de zon erbij blijft het weer geweldig

Aan het begin vande middag als we voor een pannetje mosselen de wal opgaan, barsten er een paar geweldige hoosbuien los.

Blijkbaar moet het eerst wat afkoelen voordat de voorspelde zonnige week arriveert !

Tot en met morgen is de voorspelling onstabiel, d.w.z. veel wind en enkele hevige buien  en daarna knapt het weer op.

We hebben nergens last van en vinden deze temperatuur van ruim 20 graden best lekker.

Lezen en 's avond gekookt aan boord...vakantie !

Het was een klusdag.

Somewhere......

Grijze luchten, flinke wind en gesprikkel.  Voor vandaag zijn de meeste buien voorspeld.

Maakt ons niks uit, wij vermaken ons prima.

Totdat...de havenmeester langs komt varen en ons informeert dat vanwege de extreme laagwaterstand de haven over 20 minuten voor 2 dagen wordt afgesloten.

Het lukt niet om de komende dagen de benodigde waterstand boven de sil in stand te houden.

We mikken de kussens naar binnen. starten de motor en stuiven naar buiten.

Heel veel wind, hele donkere luchten, maar niet koud.

We worden verrast door een prachtige regenboog !

Onderweg overwogen om verder zuidelijk te gaan, maar besloten voor Portrieux.

Te onstabiel voor een lange tocht, daar hebben we geen zin in.

Het is druk in de haven van Portrieux, waarschijnlijk  hebben meer boten dit bericht gekregen.

Zoeken en peuteren met de harde wind en de nog vrije steigers zijn veel te kort en te smal.

Uiteindelijk liggen we met de kop op de wind  afgemeerd aan een van de  pontons aan Franse boot.

De labrador van onze buren loopt over van vriendelijkheid en kwispelt ons bijna van het dek af.

De wolken pakken steeds dreigender samen.

Op weg naar de supermarkt barst het los en rennen we het dichtstbijzijnde restaurantje in.  

Ware wolkbreuken tijdens onze maaltijd; als het na de koffie even droog is gaan we op een drafje terug naar Pietertje 2 en zetten de buiskap op.  Heel gezellig...óók vakantie!

Voor morgen is minder wind en geen regen voorspeld, dan reizen we door.

Het was een stormy weather dag.

De rivieroever met een drijvende viskwekerij.

Na betaling van het havengeld om 8.00 uur, gooien we 20 minuten later de trossen los.

De lucht is flink aan het  opklaren en de zon komt steeds beter door.  We kunnen enkele uren zeilen, maar als de wind wegvalt en de stroom tegen gaat staan zetten we de motor bij.

We moeten met stroom mee de rivier op en Hilco's planning is weer eens perfect .

Precies om 13.00 uur als het getijde kentert zijn we aan heb begin van de prachtige rivier.

De omgeving  van deze rivier blijft  adembenemend mooi en we tuffen op ons gemak naar het stadje.

Een half uurlater zijn we afgemeerd, schuiven aan bij Le Ponton en eten super mosselen.

Enorm plezier met onze tafelgenoten, een echtpaar uit Guernsey die hier met hun motorboot liggen.

Over enkele weken trouwt hun dochter hier in Frankrijk in een klein kasteeltje en ze vinden het geweldig. 

We maken kennis met onze Amerikaanse buren, die  twee jaar geleden een 44 voet Boréal in Frankrijk hebben besteld.

De laatste werkzaamheden worden nu naast ons uitgevoerd en ze hopen dit weekend voor het eerst te gaan zeilen.

The devil is in the details...maar dat zeggen we maar niet.

Geweldige mensen die huis en haard in Oregon hebben verkocht en gepland hebben naar de Zuidelijke Pacific te zeilen.

Een gebied dat ze heel goed kennen en ons van harte aanbevelen.

Polynesië enzo, een gebied met prachtige atollen en aardigere mensen dan in de Caribean vertellen ze.

Mwahhh....daar zou ik geloof ik wel voor te porren zijn ! 

In Nieuw-Zeeland kan je gemakkelijk een boot huren om dit gebied te verkennen.

Vaak ankeren en de Polynesiers komen langs peddelen met super vers voedsel tegen redelijke prijzen.  Klinkt paradijselijk....maar het is wel erg ver weg.   Leuk om over na te denken !

's Avonds heerlijk buiten gegeten. De wind is gaan liggen, de temperatuur is gestegen en het is hier doodstil !

Het was een internationale dag.

Genieten op het achterdek in Tréquier.

Zon, zon, zon én een lekker briesje.

Onder de bimini ontbeten en het weblog bijgewerkt. Hilco heeft weer een poetsmanie en gaat het chroom te lijf.

Ik ga naar het stadje voor de boodschappen en kom met veel lekkers voor de lunch thuis.

Wat is dit toch een verwenland !

Onze Amerikaans buurman blijkt een fanatieke vliegvisser te zijn en over en weer groeien de afmetingen van de ooit gevangen vis.  

Zijn vrouw heeft lang in Afrika gewoond en we delen samen de liefde voor dit gecompliceerde maar zo bijzondere continent.

Ze worden wat nerveus van de laatste klussen aan boord en het feit dat er natuurlijk dingen nog steeds niet goed functioneren.  Water in de bilge als de watertank wordt gevuld.  Daar zou zelfs ik nerveus van worden !

We brengen de dag verder volledig onthaast en in de buitenlucht door. 

Het was een feestdag !

Eindelijk afscheid van Tréquier

We kunnen hier maar niet wegkomen met dit mooie weer, op deze prachtige rivier en in dit mooie stadje.

We maken een flinke wandeling, drinken een lokaal biertje, lezen veel en verder niks.

Het was een verder niks dag 

De rotsige aanloop naar Ploumanac'h.

Eindelijk lukt het ons en vertrekken we even na 9.00 uur.

Onder een stralende zon varen we tussen de boeitjes de rivier af richting zee. 

Eenmaal op zee staat de stroom vol mee en een ruim windje 4 zorgt ervvoor dat we heerlijk kunnen zeilen.

We besluiten om in de baai van Prt Blanc te ankeren en even na 12.00 uur ligt er zowaar nog een vrije mooring om aan te beleggen.

We zijn de enige buitenlandse boot in deze ongelofelijk mooie baai.

Eenmaal aan de wal slepen we de boot zo hoog mogelijk weg, want het is opkomend tij.

Zwemmend terug naar Pietertje 2 omdat je bijboot weg is is qua watertemperatuur wel heerlijk...maar toch maar niet !

Er is een enorme vlooienmarkt in Port Blanc, die het dorp met enkele kilometers in beslag neemt.

Nog nooit zoveel rotzooi gezien, maar er zitten ook leuke dingen tussen.

Als we boodschappen willen doen blijkt er geen enkele winkel te zijn, zelfs geen bakker.

Dat is toch ongekend voor Frankrijk !

Ook hier slaan de supermarktketens blijkbaar toe.

Ik heb nog wel wat in voorraad, maar die is inmiddels toch aardig uitgedund en groenten en fruit zijn praktisch op.

Na een frietje en saucijsje op de markt besluiten we door te zeilen naar Ploumanac'h.  

Een beetje jammer, want het is hier prachtig !

We zeilen verder tussen de prachtige rotsen aan deze kust.  

Ploumanac'h schijnt een verborgen paradijs achter de rotsen te zijn zeggen de gidsen

Dat klopt...vanaf zee zie je niets,  maar als we eenmaal in de bocht naar de rivier zeilen, kijken we onze ogen uit.

We hebben al veel rotsen gezien....maar zoveel !!! Met zo'n  stralend blauwe lucht erboven...prachtig !

Uiteraard weer een hele nauwe en ondiepe toegang naar Ploumanac'h.

We schuifelen tussen de boeitjes door naar binnen en kunnen net qua diepte over de  sil heen.

In de haven - zonder steigers - vinden we na enkele rondjes wat zorgelijk tussen alle kleine bootjes te hebben rondgetuft een plek naast een geweldig mooi klassiek houten bootje.

Even daaraan belegd en daarna voor en achter een lijn naar de grote plastic moorings uitgebracht.

Tussen deze moorings die aan lange lijnen in de haven liggen is ca. 12 meter ruimte en daar past Pietertje 2 precies.

We liggener  heerlijk rustig

Als de Engelse eigenaar in z'n bijboot arriveert zegt hij dat we op de beste en diepste plek in de haven liggen en dat we die wel heel goed hebben uitgezocht. Zo zie je maar !

Aan het begin van de avond komt er helaas links en rechts een boot bij.

Die lagen al uren op een andere plek afgemeerd, maar moesten daar van de havenmeester weg omdat er bij eb  maar 1 meter water blijft staan.  Echt duidelijk is de Reeds op dit punt niet, dus advies van de havenmeester is wel op zijn plaats.

Ploumanac'h viert feest vandaag...een Bretons feest.

In de grote tent wordt gezongen en gespeeld en de zeemansliederen vliegen om je oren...veel amour ook.

Er staan enorme tafels en overal zitten mensen aan de mosselen en frietjes.

Bretonse vrouwen staan met hoge wiebelende kanten mutsen heerlijke crepes te bakken....mjammie, met veel chocolade !

We eten aan boord, met op de achtergrond Bretonse muziek.

Het was een afwisselende dag.

Lunch met uitzicht bij eb in Ploumanac'h

Stralend weer en een heerlijke temperatuur.

We begrijpen dat het enorm warm is in Nederland, dus zijn heel blij met de Bretonse zeebries.

Wandelend bij eb aan de oever van de rivier waarop we zijn binnengezeild ontdekken we de enorme schoonheid van het landschap.

Benenbrekende grote rotsen markeren onze wandeling totdat we niet meer verder kunnen in de rivier.

Via het dorpje naar de baai aan de andere kant van de rotsen vinden we een restaurantje met een meer dan prachtig uitzicht.

Ze hebben er heerlijke kreeftjes en iedereen is in een zondagse stemming met dit prachtige weer.

Genieten !

We wandelen terug door dit stenen landschap en zwijgen.

We besluiten om morgen pas met het tweede hoog water aan het einde van de middag te vertrekken, zodat we hier nog een dag kunnen doorbrengen.  Behalve onze Engelse buurman liggen wij nog aan de mooring, dus het is super.

Wel veel wind voor morgen voorspeld, maar onze volgende bestemming is maar een paar mijl verder, dus dat moet lukken.

Het was een zien en zwijgen dag.

Links de nauwe doorgang van het lock, dat pas groen licht geeft als het waterniveau 7 meter heeft bereikt

Een afwisselende dag, wolkje, zon, grijs, spatje en weer een blauwe lucht.

Wel wat aan de frisse kant soms, maar met het wandelen is dat best lekker.

Aan het eind van de middag trekt de wind flink aan en als we de landvasten losmaken staat er ruim 20 knopen wind.

Zal wel een stevig zeetje zijn buiten, dus alleen op het voorzeil naar Perros-Guirec is het plan.

Zelfs het voorzeil laten we varen, want met stroom mee arriveren we 30 minuten te vroeg in de ondiepe baai.

" Dobberen " dus....nou ja dobberen. De wind piekt soms naar 33-34 knopen, dus het is meer hakken.

Als Hilco denkt dat het lock zou kunnen openen varen we naar het einde van de baai.

Jawel, net om de hoek drie maal groen licht.... Jippie !

Hilco vaart langzaam door de smalle opening van het lock. We vermoeden dat het hier wel eens fout kan gaan.

Er staat hier  een hele sterke stroom in de haven; gelukkig krijgen we hulp van de havenmeester met het afmeren.

Prima steiger, met stroom én water. 

Voordat we boodschappen doen helpen we nog enkele boten met afmeren, die - op z'n Frans - gewoon lekker de buren en de steigers aanvaren.  Hoe zo landvasten en stootwillen...wat is dat ?

De voorraad is nu goed aangevuld, dus vanavond  koken aan boord.

Het was een winderige kleine afstand dag.

Rechts valt het droog en achter de muur links staat voldoende water voor de boten

Het heeft vannacht wat geregend, maar het weer knapt al weer op.

Luieren, wandelen, veel lezen en Hilco pakt de gangboorden aan.

Gezond gelunchd aan boord en het stadje verkend.

Perros-Guirec is niet een echt bijzonder mooie plaats, meer de omgeving maakt alles goed.

Je blijft je hier verbazen bij laag water. 

In de enorme drooggevallen baai  staat het nietige lock met de smalle doorgang voor de boten.

Achter de gemetselde muur staat het benodigde waterniveau en het is ongelofelijk dat deze muur de enorme waterdruk kan opvangen.

In de modder wordt volop gefourageerd door allerlei vogels, waar onder  een bijzondere witte reiger die de meeuwen op veilige afstand houdt.

's Avonds vinden we na veel zoekwerk het klassieke restaurant Au Bon Acceuil, waar we super eten.

Frisjes hier als de zon weg is, daar zullen we weer aan moeten wennen als we richting Normandie varen.

Het was een kalme dag.

Huis te huur op Ile de Bréhat...prachtig !

Rond 7.30 uur  als het lock opent varen we weg. Er is heel weinig wind voorspeld, dus gedeeltelijk zal de motor moeten worden bijgezet.

Het is bewolkt, fris, droog al valt er onderweg een klein sprikkeltje.

Eindelijk gaan we Ile de Bréhat aandoen.

Al jaren van plan, maar het is er nooit van gekomen. 

Toen we pas zeilden vonden we het te eng, vaak teveel wind waardoor we voor een haven kozen  en soms gewoon geen tijd of zin.

Je kunt er alleen maar ankeren en het enorme rotsige gebied ligt net voor de aanloop naar Lezardrieux.

Bij sterke WNW-wind moet je er  niet zijn.

Na wat zoeken naar een geschikte ankerplek, laten we het anker om 12.30 uur zakken en zitten vervolgens gelukzalig naar de met prachtige enorme roze rotsen bezaaide omgeving  te kijken,

Het is stralend zonnig en een snelle pasta , salade en een glaasje wijn smaken heerlijk.

Pas vanavond is het water hoog;  we durven niet aan land met de dinghy voordat het zover is.

Het stroomt hier behoorlijk en stel nou dat we tóch te weinig ankerketting hebben…van die dingen !

Niks aan de hand om met dit uitzicht daarop te wachten en de lengte van ankerketting blijkt voldoende als de waterstand 17,5 meter heeft bereikt.

Genieten, ook aan boord.  Inmiddels liggen er vier klassieke grote tweemasters om ons heen en het ziet er uit als in lang vervlogen tijden.

Wel flink wat bemanning aan boord, want de enorme zeilen krijg je echt niet met een paar mensen gehesen,

Het was een kennismaking met Ile de Bréhat dag.

Paradijs Ile de Bréhat,

We zijn vroeg wakker en tuffen naar de wal met de bijboot.

Daar lezen we een voorspelling van Bf 4-5, wat ons doet besluiten om Iles Chausey als volgende ankerplek niet aan doen.

We kijken onze ogen uit op Ile de Bréhat.  Wat een paradijs.

Veel gecultiveerder dan we dachten, prachtige oude huizen met enorme ommuurde  tuinen. Het uitzicht op zee is sprookjesachtig en spectaculair.

Het milde klimaat hier  zorgt voor een enorme diversiteit aan bloemen, vlinders en vogels. Geen auto's…. het is er heerlijk stil.

We hebben een superochtend op het eiland en zullen hier zeker terugkomen !

Ons plan is naar  Guernsey te gaan, wat de meest logische tussenstop is op weg naar Normandië.

Om  12.30 gaat de stroom meelopen en die hebben we hard nodig omdat er amper wind staat.

We lossen het anker en varen enigszins weemoedig weg uit ons paradijs.

De reis verloopt goed; het is serieus warm vandaag, dus insmeren, lezen en om de beurt uitkijk houden,  Het schiet lekker op.

Om 18.00 uur zijn we halverwege Guenrsey  en 45 minuten later liggen we afgemeerd aan het ponton,

Het lock is nog dicht, maar we besluiten om buiten de haven te blijven liggen omdat we dan meer vrijheid hebben als we weg willen.

Ik kook aan boord, en Hilco brengt het afval nog even met de bijboot naar de wal.

De man met de hamer komt vroeg langs vandaag, dat heb je soms met al die zeelucht.

Midden in de nacht meert er nog een Franse solo zeiler aan ons af. We horen het amper.

Het was een dag vol schoonheid.

lunch in Cherbourg

Het heeft flink geregend vannacht, maar als we tegen 8.00 uur wegvaren ziet het ernaar uit dat het toch een mooie dag gaat worden.     

De stroom in De Race van Alderney loopt al mee en als we even na 10.00 uur ter hoogte van Alderney zijn klokken we 13,2 snelheid.

Schiet wel lekker op zo !

Bij Cap la Hague bokt het enorm en klappen grote witgekuifde golven over dek, ondanks dat er maar een windje 4 staat.

Vanuit Cherbourg naar de Kanaaleilanden gedraagt het water rond Cap La Hague  zich een stuk rustiger dan andersom.

Pietertje 2 hakt zich er een weg door en loopt een flinke zoute klets op.

Achter ons wijzigen twee zeilschepen hun koers en varen met een enorme boog om de kaap heen.

Feitelijk zijn ook wij verbaasd over de hoge golven, daar hadden we niet op gerekend,

Een uur later zijn we er doorheen, al stroom het onderweg soms enorm sterk,  met onverwachte kolkende stroomnaden.

Het is inderdaad prachtig weer geworden en als Cherbourg in zicht komt gaan de truien uit.

Om 13.30 liggen we afgemeerd en luieren we de middag door.

Aan de wal is een klein nieuw eethuisje geopend, 

Modern interieur, goeie jazz en een simpele kaart. We eten er heerlijk en de bediening is erg aardig en goed.

Wat een verademing…en dat in Cherbourg !

Het was een zoute klets dag.

Hoog water in Saint Vaast La Hougue....we kunnen naar binnen

Altijd die getijden waar je rekening mee moet houden, maar we hebben heerlijk geslapen !

Om 8.00 varen we weg. 

Het is een stralende vroege ochtend, windstil en heel mooi op zee. 

Flinke stromingen hier onder de kust, maar het schiet lekker op en het lock bij Saint Vaast opent aan het einde van de ochtend.

De 20 mijlen liggen achter ons  als we  om 11.30 zijn afgemeerd.

Het is weekend, dus eerst  boodschappen doen en de voorraden aanvullen.

Kilo's vers fruit op  de zaterdagmarkt gekocht, heerlijke kaasjes en alles wat Frankrijk zo leuk maakt..

Gosselin heeft de lekkerste koekjes en chocolade, dus….

Saint Vaast is een echte verwenplaats en ook dit jaar vragen we ons af hoe het hier met Kerst zal zijn.

We eten laat buiten bij La Marine, maar het lijkt of er een nieuwe kok is . Zo anders en minder lekker..jammen 1.

Het was een bourgondische dag.

Een Vauban bolwerk op Ile Tatihou

Prachtig zonnig weer. Vandaag komt het er eindelijk van.

We gaan Il Tatithou dat hier in de baai bij Saint Vaast ligt bezoeken.

We hebben tickets voor 12.00 uur geregeld en kunnen in het tweede deel van de middag met de boot terug.

Er komt een boot met wieltjes aanvaren, die met een flinke vaart gedeeltelijk de wal op rijdt, waarna we kunnen instappen. Erg handig...een boot op wielen; er kunnen zo'n 50 personen mee worden vervoerd.

De boot vaart  over de oesterbanken en langs de plek waar 11  Franse schepen in 1692  schipbreuk hebben geleden tijdens de enorme strijd om la Hougue,  tegen de Engels-Nederlandse coalitie.

De aarden wallen van destijds zijn door Vaubans ingenieurs Benjamin de Combes versterkt en uitgebreid met de torens van Ile Tatihou en La Hougue. 

Het is nu een echt bolwerk in zee en Vauban constateerde destijds dat de Rede van la Hougue de beste van heel Frankrijk was.

Tot ver in de 19e eeuw is het eiland uitgebreid met een fort en grote kruithuizen

Als we uitstappen is er veel te zien.

Een museum met  verhalen en voorwerpen uit de lange geschiedenis van het eiland.

De gevonden vuurstenen werktuigen zijn 20.000 jaar oud en de sporen van de agrarische bebouwing dateren uit de Bronstijd (1800-1000 jaar voor Christus).

In de 17e eeuw bouwde de Franse koning een lazaret op het eiland, om de verspreiding van de pest uit Marseille te voorkomen.

Tijdens de quarantaine worden bemanning en goederen behandeld met een rook van heide, jeneverbessen en huiden. 

Het gezondheidscentrum functioneerde tot in de jaren 1860. 

Later werd het een museum, een onderzoekscentrum, een openluchtschool voor bleekneusjes en een opvang voor moeilijk opvoedbare jongeren.

Il  Tatihou is pas sinds 1992  opengesteld voor publiek.

De tuinen zijn er prachtig en het afgesloten vogelreservaat ligt veilig op het separate eilandje van Fort Ilet.

We genieten en er heerst grote rust, ondanks dat er zo nu en dan een boot met toeristen arriveert.

Vanwege het getijde kunnen we tussen 14.00 - 17.00 uur van het eiland af.

We lunchen in het enige restaurantje op het eiland waarvan de keuken maar anderhalf uur open is.

Het is chaos in de "rechtvaardige" bediening, die op volgorde van binnenkomst opneemt en serveert.

Als een pinnige Franse dame vraagt wanneer ze de bestelling komen opnemen, zegt madame van de keuken  dat ze nog niet aan de beurt is.

Als dezelfde Francaise het nog eens vraagt, wordt ze als laatste en net voor  sluitingstijd van voedsel voorzien. 

Ze stikt bijna van nijd in haar oesters en geeft commentaar op de kwaliteit van de wijn en alles wat er volgens haar niet goed is.

Ja…dat heb je op een eiland met één restaurant  !

Wij vonden het eten prima en de bediening chaotisch,  maar vriendelijk.

Om 15.30 uur nemen we de boot terug en luieren verder op  Pietertje 2.

Jammer dat het zo grijs is, het is niet koud, maar het ziet er wat ongezellig uit.

Als we de gebieden om ons heen bekijken zitten we duidelijk in een frisse streek.

De hele week is er weinig wind voorspeld, dus we maken ons niet druk.

Het was eindelijk Ile Tatihou dag.

Enorm veel vogels rond de rivier naar Carentan

We hebben besloten om naar een voor ons nieuw haventje te zeilen…Carentan. 

Net om de hoek bij Utah Beach, een hele bekende plek waar de troepenmachten tijdens de invasie in de tweede wereldoorlog aan land kwamen.

Carentan ligt een  stuk landinwaarts, waar de rivieren de Taute en Douve elkaar ontmoeten

Uiteraard alleen met hoog water aan te lopen, maar als we direct nadat het lock hier opent (=11.50 uur) wegvaren, halen we Carentan net in één getijde.

Spannend,.

Het is enorm zacht weer, helaas bewolkt met zo nu en dan een verdwaald sprokkeltje regen. Er staat amper wind.

Zo…eindelijk is het weblog weer eens bijgewerkt qua verhaal, het plaatsen is iets anders  

Ik heb dagen lang gepoogd  om een goede WIFI verbinding  te krijgen, maar dat mislukt steeds.

Op Ile de Bréhat was er niets, maar in Saint Vaast  is de ontvangst heel slecht en werd ik er steeds uitgegooid voordat ik kon safen.   Grrrrr !

Als we zien dat het lock open is en we op het punt staan de trossen los te gooien, lopen er 2 schepen na elkaar vast bij het uitvaren en blokkeren de uitgang van onze steiger.

Niet slim, schip 2 dacht het wél te kunnen en loopt muurvast naast schip 1. 

Het water stijgt gelukkig snel en met 10 minuten zijn ze los, waarna ook wij het erop wagen.

Het gaat een mooie en  warmere dag worden, dat voel je.  

De zon piept regelmatig goed door.

Eenmaal buiten zet Hilco de motor bij.  We moeten op tijd aankomen, willen we niet in de enorme lange rivier naar Carentan vastlopen..

In de haven aan het einde houdt een lock het waterniveau op 3 - 3,5 meter, dus dat is genoeg.

We vorderen snel, maar als we nog bijna 8 mijl op de rivier voor de boeg hebben en er nog maar 3 meter water onder de kiel staat beginnen we hem te knijpen.

Het moet kunnen….maar toch !

Een mijl verder staat weer zo'n 4,5 meter en tuffen  we langs enorme rietkragen en ondergelopen kwelders landinwaarts.

Net Nederland hier, alleen de heuvels in de verte kloppen niet helemaal.

Raar, ineens weer een bijna vlak landschap. 

Pas in de buurt van Fecamp komen de rotswanden en de hogere heuvels weer in beeld…en dat is nog ver weg,

Het lock staat op groen en we worden direct gesluisd door de beheerder die in een piepklein hokje op de wal zit.

We zijn al afgemeerd in de sluis als ik hem ineens ontdek en hij ons vriendelijk begroet.

Je went blijkbaar aan sluizen met een  centrale bediening op afstand, zoals veelal in Zeeland.

Steiger K is voor de visiteurs, maar die komen hier blijkbaar niet vaak.

Het is een piepklein steigertje en als ik afstap zak ik bijna met met voeten in het water,

Beetje gepeuter met extra lijnen, maar uiteindelijk liggen we prima om 15.00 uur afgemeerd, opgelucht dat het is gelukt.

Na een late lunch en een dommeldutje  aan boord, wandelen we naar het stadje.

In eerste instantie vrij onopvallend, maar met een schitterende Normandische Kathedraal uit de 12e eeuw,

Het glas in lood is adembenemend mooi.

De kathedraal verviel tot een ruïne tijdens de Engelse bezetting en pas na het eind van de honderd jarige oorlog werd de herbouw in 1453 een feit.

Veel oude prachtige houtsnijwerken  en andere kunstschatten zijn gelukkig bewaard gebleven en hergebruikt. 

Het oude stadscentrum is ruim opgezet en men is er flink aan het restaureren geslagen. Stadhuis is mooi en het is heerlijk rustig hier.

Inkopen voor vanavond gedaan, Het is nu  20.00 uur, zo dadelijk ga ik maar weer eens aan het kokkerellen. Vooral niet teveel !

Het was een lange rivier dag.

De prachtige madonna in de kathedraal van Carentan

Prachtig weer, even het dorp in voor wat foto's en langs de capitainerie om te betalen.

We vragen aan de havenmeester of  we met onze bootlengte het piepkleine haventje van Port en Bessin kunnen aandoen.

Hij denk van niet en suggereert dat we wellicht aan een visser mogen afmeren.

Dat plan laten we dus maar vallen.

Wel een misrekening qua getijde.

We dachten om 12.00 uur gesluisd te kunnen worden, maar dat kan pas drie kwartier later.

Achter de sluis staat de rivier nog grotendeels droog zien we, dus terug om nog even aan een steigertje  te wachten.

Een klein uur later is het zover en liggen we met 5 boten (2 kleine) in het sluisje, dat meteen bomvol is.

Als de sluisdeuren opent gutsen we met zijwaartse bewegingen  de rivier in. 

Het stroomt enorm;  dat kan ook niet anders als je je realiseert dat het hier een uur geleden nog droog stond.

Voor de boot ineens een klein zeehondje, schuw, dus te laat voor een foto.

We weten niet of we Courseulles sur Mer halen. 

Zo niet dan hebben we een lange dag voor de boeg en varen we door naar Deauville, ankeren in de baai en kunnen  vannacht pas ver ná  24.00  uur naar binnen.

Ik heb hoop op Courseulles, maar het zal krap in tijd worden met 30 mijl voor de boeg,  omdat we daar uiterlijk 17.00 uur moeten zijn.

Leven met de natuur en de getijden is prachtig, maar wel eens lastig.

De zee is altijd de baas…onder alle omstandigheden.

Courseulles sur Mer  halen we bij lange na niet, dus moeten we  voor iets anders beslissen.

Lachen, we hadden ineens geen zin in al dat gedoe en zijn rechtsaf geslagen naar Grandcamp Maisy, ook heel bekend van de invasie in de tweede wereldoorlog.

Daar kunnen we nog net binnenlopen. 

Enfin, om 15.00 uur zijn we afgemeerd en zitten we aan een biertje in de kuip.

Grandcamp Maisy waar we nog niet eerder zijn geweest is een bonkig stadje, met een aktieve vissershaven, iets dat we altijd leuk vinden.

Langs de kaden liggen diverse visserschepen en een daarvan wordt geladen met ijs via een hele dikke slurf.

Het ruikt hier heel zilt en we zien als het strand droogvalt dikke lagen kelp tevoorschijn komen, die voorzichtig met grote shovels worden weggehaald.

Waarschijnlijk voor medicinaal gebruik vermoeden we.

Hilco maakt een praatje met de Franse buren en natuurlijk gaat het over schepen.

Lekker een beetje op tijd aan boord gekookt. Als de vissers vannacht bij hoog water vertrekken zal dat wel wat onrust geven. 

Nu is dat de kermis aan de wal.

Verder is het hier een heel rustig authentiek stadje, waar normaal wordt geleefd.

Het was een Pietertje 2 invasie dag.

Drie boten en de passantenhaven ligt vol. Pietertje 2 past keurig in het midden.

We gaan naar de Seine baai en lopen net voor het donker  tegen 21.30 uur Le Havre binnen is het plan.

Morgen met hoogwater  de rivier op naar Honfleur , of eventueel naar Deauville.

Ca. 45 mijl voor de boeg vandaag; helaas kunnen we pas om 14.00 uur naar buiten.

Vanwege  het "getijde gedoe",  laten we de tussenliggende plaatsen toch maar liggen, dat schiet niet echt op.

Ik hoop eindelijk op een WIFI verbinding en ben benieuwd of er nog berichten over de expositie in Berlijn zijn binnengekomen.

Erg spannend voor me; er komt een mooie catalogus uit en Berlijn is voor 2013 tot hoofdstad van de abstracte kunst uitgeroepen.

De opening is 7 september en alle musea en galleries hebben extra aktiviteiten in september, "dé kunstmaand" na de zomerperiode.

Leuk om erachter te komen dat k door  Saatchi Londen ben geadviseerd en de galerie het werk uit mijn portfolio bij Saatchi heeft gekozen.

Het is nu 12.00 uur, dus 2 uur lezen voordat we vertrekken.

Het leven in deze vakantie is vol verrassingen.

De schipper heeft ineens zin in Port en Bessin, ook weer vlakbij.

Het haventje is  erg klein en heeft geen voorzieningen qua water, of elektra, waardoor het havengeld nog geen 10 Euro bedraagt,

Er kunnen maximaal 6 boten liggen en je mag er maar 1 of 2 dagen blijven liggen.

We slaan dus onverwachts en wederom rechtsaf en varen de voorhaven van Port en Bessin in. 

In m'n beste Frans roep ik de sluiswachter op en vraag of ze plek hebben voor een boot van 12 meter.

Zowaar, we mogen naar binnen. Er is directe om de hoek een steigertje van 20 meter, waar 2  boten aan zijn afgemeerd.

We passen "ongeveer"  aan de grootste boot en ik stap over om Pietertjte 2 daaraan te beleggen. 

Als straks de sluisdeuren dichtgaan liggen we hier prima. We hebben nog nooit in zo'n kleine haven gelegen.

Het stadje is leuk, erg levendig met veel restaurantjes en omringd door hoge groene heuvels en agrarisch gebied.

Hier houden we het wel uit tot  hoog water morgenmiddag.

De vanmorgen vroeg verse gevangen tongetjes en de salade smaken heerlijk in de kuip en met wat kaasjes toe is het genieten.

Het was de tot nu toe  kleinste havendag.

Veel vis en vissers in Courseulles sur Mer

Vannacht een uurtje wakker geweest wegens de vissersvloot die uitvoer, maar verder heerlijk geslapen en uitgeslapen.

Prachtig weer en heel zacht. De barometer is maar iets teruggelopen, dus we hopen dat het zo blijft.

Nog steeds geen WIFI…lastig. 

Vanmiddag tegen 15.00 uur opent het  lock en gaan we op weg naar de volgende plaats.

Maar  11 mijl voor de boeg, dus dat is zo gepiept.

We vinden het erg  leuk om nu eens de kleine havens te bezoeken, die je net in één getijde kunt aanlopen.

Wij zijn daar nooit aan toegekomen, meestal op doorreis naar warmer weer en een schipper die heel graag wilde zeilen.

De kust hier staat bol van de geschiedenis over de invasie en de enorme gevechten die hier plaatsvonden.

Je kunt je het zo goed voorstellen…al die jonge mensen Engelsen, Amerikanen, Canadezen, Schotten,  die op 6 juni 1944 onder slechte weersomstandigheden het pikdonker in boten aan land werden gezet.

Niks heldendom…doodsangst !

We hebben de meeste musea al eens bezocht, maar de geschiedenis hier dwingt je weer eens stil te staan bij de bevrijding van Europa.  Iindrukwekkend !

De aanloop nar Courseilles is smal en rommelig, d.w.z met allerlei uitbouwtjes met netten erop aan de lange kade en enorme aantallen mensen die lopen te flaneren.

Aan de linkerkant is een enorme strand met honderden mensen die genieten van de zon. Warm en druk, zo ziet het er uit.

Het is er smal tussen de pontons links en recht en we manouvreren er maar net tussendoor.

De havenmeester roept dat we aan een langsponton achterin mogen gaan liggen.

Eerst de boot gedraaid en daarna rustig belegd. Ruimte genoeg gelukkig.

Wij wandelen voor een ijsje naar de boulevard en drinken een lekkere Affligem aan het strand.

Na een  vers visje aan boord gaan we redelijk op tijd naar bed. 

Morgen is het vroeg dag, omdat we wegens laag-laag-water spring alleen met het volledige hoge tij weg kunnen. De brug draait om 5.45    uur.

Het was een stranddag.

Het vroege vertrek bij Courseulles sur Mer

Al voordat de wekker afloopt zijn we wakker.

Met een vers gezette pot thee varen we van de steiger en arriveren in het pikdonker voor de brug met  3 x rood licht.

Oproepen en bellen helpt niet en het duurt 15 minuten voordat de slaapdronken brugwachter arriveert en reageert.

Met ons liggen inmiddels nog twee andere boten te wachten, dus daar zijn we wel blij om.

Als de brug draait komt het eerste ochtendlicht op en varen we naar buiten.

De stroom loopt nog mee, dus dat is mooi. Een maal op zee worden we op een prachtige zonsopgang getrakteerd.

We vorderen goed en tegen 10.00 uur komt de beroepshaven van Le Havre en de rivier naar Honfleur in beeld.

We kunnen pas om 11.00 uur worden gesluisd, dus motoren  in alle rust de rivier op.

Rare stroomnaden hier en halverwege  in de rivier zijn dijkachtige taluds aangelegd om de stroom te breken en enigszins om te leiden en aan het einde de enorma Tancarville brug die het landschap domineert.

In de sluis van Honfleur moet je beleggen aan enorme drijvend bolders, die in de sluiswanden zelf omhoog / omlaag schuiven.

Eenmaal in de sluis duurt het 30 minuten voordat het waterniveau  uiteindelijk zodanig zijn gestegen dat we aan de kade de mensen  die net boven ons kunnen begroeten.

De kleine brug naar de binnenhaven draait aansluitend en we vinden een prima plek in het gezellig drukke Honfleur, waarvan de kades nu al bezet zijn door etende en drinkende mensen.

Genieten van alle drukte en de muziek, daar is hier  geen ontkomen aan en honderden mensen die langs de boot wandelen en rondom ons  zitten te eten.

We kijken rond, eten een bordje pasta en pas 's avonds laat vinden we een restaurantje waar we perfect eten  met een geweldige witte bourgondische wijn.

Pietertje 2 ligt op ons te wachten, dus we maken ons niet druk.

Tot tegen  24.00 uur blijft het onrustig met bezoekers op de kades, maar om 0.30 uur daalt de nachtrust over het stadje.

Het was een dag met veel publiek.

Dag Honfleur !

Zacht weer en zonnig.  het kan niet op, zo lijkt het.

Er is markt vandaag en na ons ontbijt slaan we volop fruit en groeten in, allemaal vers van het land van de bioboeren uit de streek,

We bezoeken de Sainte Catherine, de prachtige houten kathedraal en verwonderen ons weer over dit prachtige stadje.

Er zijn nog steeds veel galeries hier, ook met veel kunst die ons niet aanspreekt, maar het is toch leuk.

Galerie 138 bestaat gelukkig ook nog steeds en heeft nog steeds goeie kunstenaars in stock, waaronder  Barre,een geweldige fotograaf die het heel goed schijnt te doen in Frankrijk en internationaal.

Een van de gebraden kipjes van de markt  vloog de kuip in en de biotomaten in de salade zijn geweldig en zoet.

Nog steeds geen internet, daar word ik wel gek van hier. Je verwacht toch dat dat in een plaats als Honfleur lukt. Nee dus.

Ik heb helemaal geen kontakt met Berlijn en dat is jammer.

Na een pannetje mosselen op de wal, redelijk op tijd naar bed; inmiddels is een motorbootje met 3 jonge gasten aan boord aan ons afgemeerd.

Om 5.00 uur worden we wakker van de keiharde  discomuziek in de motorboot naast ons . 

Onze Franse buren zijn lekker aangeschoten en hebben geen idee meer waar ze mee bezig zijn.

Na 10 minuten ben ik het zat en lijkt het mij het beste dat ik dat met de buren ga oplossen, want de stoom komt inmiddels uit Hilco's oren.

Het moet gezegd…dat gezeik heb je alleen met motorboten en zelden of nooit met zeilers.

Ik dwarrel lieftallig in mijn nachthemdje naar buiten en klop keihard op het bootje.  Een.. twee... drie.

Totale verbazing op de gezichten van de jongens…maar de herrie  stopt  ! 

Wat een buurvrouw in een klein nachthemdje al niet doet…denk ik dan maar ?  Zou ook de schrik kunnen zijn natuurlijk !

Merci roepend stuif ik Pietertje2 weer in, lezen we nog een half uurtje om bij te komen en slapen we verder.

Het was gebraden kip en dronken droppies dag.

Onderweg.

Om 8.00 uur zijn we klaarwakker en besluiten we verder te gaan; de eerste brug draait om 8.30 uur en dan moet je  klaarliggen, anders mis je geheid.

Met een satanisch genoegen klop ik de jongens wakker en zeg dat we willen vertrekken. 

Met een zichtbaar houten kop ontkoppelen ze hun motorbootje van Pietertje 2 en varen we weg, , zowaar nagezwaaid door de boys.

De sluis staat open en we hoeven niet geschut te worden, dus kunnen we gelijk de rivier op.

Het is grijs, het miezert en er staat een gemeen windje.

Te laat met mijn zeeziekte pilletje ben ik wat katterig, dus verdwijn naar binnen.  

Zal wel snel over zijn, even gaan liggen helpt het beste bij mij.

In de loop van de ochtend knapt het weer op en tegen de middag wordt het stralend zonnig.

Dat is tegen alle voorspellingen in. 

Met stroom tegen, deels zeilend, deels motoren, vorderen we prima en passeren we het van veel ansichtkaarten bekende Etretat,

In de stralende zon meren we om  19.30 uur af in Dieppe.

Naar de wal voor een menuutje in restaurant Du Port. 

Madame leeft nog steeds al krimpt ze elk jaar weer 5 cm zo lijkt het. 

Haar heksenstemmetje uit het kleine pruimnmondje is ongewijzigd en ze heeft nog alles in de gaten,

De kok doet als vanouds zijn best en we eten er heerlijk.

Het is al geruime tijd donker als we naar de boot lopen; daaraan merk je goed dat het zomerseizoen vordert.

Het was een dag met een vakkundig heksje.

De Kathedraal in Dieppe.

We blijven een dag en het is stralend zonnig.

Op de wal komen we er achter dat 19 augustus de dag is dat DIeppe is bevrijd door de geallieerden; met name veel Canadezen hebben hier gevochten.

Overal worden kransen en bloemen gelegd en zijn er herdenkingsbijeenkomsten.

We komen enkele  buitenlandse oud strijders vol eretekens op hun uniform tegen en een Franse generaal die sprekend op de Gaulle lijkt, maar dan twee koppen kleiner.

De bevolking van Dieppe maakt een praatje met de oud strijders en gaat met hen op de foto. De invasie door de geallieerden is diepgeworteld in deze streek.

RESPEKT !!!

We kijken uitgebreid rond in het mooie welvarende Dieppe en het voelt nog steeds aan alsof het hoogzomer is.

Ook wat winkels en de nieuwe wintermode bekeken.  

Dat regel ik wel in  Rotterdam, want mijn maat in Franse uitvoering is twee maten kleiner dan dezelfde maat in Nederland.  Grrrrrrr !

Het was een zomerse dag met een blik op de wintermode.

Afscheid van de zee.

De bedoeling was om  6.00 te vertrekken. Met laag water, want de stroming loopt hier andersom.

We liggen echter nogal te knarsen tegen de steiger en zijn tegen 3.00 uur klaar wakker,

Kortom, om 3.15 uur varen we weg, met een lange tocht voor de boeg.

Beetje fris en vochtig, maar we hebben ons goed aangekleed. Het is helder en de bijna volle maan staat boven zee te pronken.

Gisteren dachten we Boulogne aan te lopen,  maar die haven is tot en met de 24e gesloten wegens een Regatta.

We moeten dus vandaag ook om Cap Gris Nez en door het nauw van Calais

Nu we zo vroeg zijn vertrokken hebben we hopelijk tot na Calais het tij mee. Het kan er flink druk zijn met ferry's en coasters en dan is een beetje snelheid mooi meegenomen.

Ik zit nu dit verslag ter hoogte van Calais te typen….. en het stroomt gelukkig volop mee !  We klokten zojuist  11.2 knts.

We zien wel waar we uitkomen…. ergens  aan de Belgische kust.

We halen Nieuwpoort en gaan direkt tanken, 381 liter, Oops !

We werden wat nerveus van de brandstofmeter in het rode vakje, maar kunnen voorlopig weer héél ver weg.

De steiger box in het nieuwe gedeelte van de haven waarin we mogen afmeren is 11 meter, heel ruim na alle kleine steigertjes is deze vakantie.

We eten een hapje op de wal, bakkeleien wat en gaan slapen.

Het was een lange dag.

Vlootschouw bij Blankenberge

Warm en windstil als we wakker worden.

Tegen 10.00 uur motoren we het kanaal uit richting zee.

Bij Blankenberge loopt een enorme klassieke militaire driemaster onder escorte naar binnen.

Werkelijk prachtig om te zien.

Het schip zal dit weekend wel meedoen aan de vlootschouw op de Westerschelde bij Vlissingen, vermoeden we.

Het wordt geen zeilweer vandaag en - omdat we toch moeten motoren - besluiten we om door het kanaal van Walcheren naar Veere te gaan.

Daar zijn we dit seizoen nog niet geweest en we vinden Veere altijd leuk.

Tot onze verrassing opent de sluis bij Vlissingen als we aan komen varen en draaien daarne  de 5 bruggen redelijk aansluitend. Al l met al leker schieten we lekker op.

Het is een warme zomerse dag en we zien veel fietsers langs het kanaal. Daar krijgen we zelf ook weer zin i

Tegen 18.00 uur liggen we afgemeerd in Veere aan twee andere jachten en gaan we voor een biertje naar de wal.

Veel lol met de twee zussen achter de bar en in de bediening van de jachtclub.

Iedere niet zeiler wordt consequent weggestuurd als ze een drankje of eten willen bestellen.

We kennen de meiden al heel land en ze zijn geheel gepokt en gemazeld in het vak en kunnen de kerels aan de bar prima aan.

Er is altijd wel een Zeeuw die hier een leuke mop verteld. Lachen !

Na slibtongetjes met frietjes terug naar de boot, luieren en lezen.

Het was een Walcherse dag.

Bijna thuis !

Het heeft geregend vannacht en als we de luiken openschuiven is het zodanig grijs, dat we vermoeden dat er nog veel meer gaat vallen

Rond 9.00 uur klettert het flink. Vreemd, na zo'n stralend zonnige dag als gisteren.

Tegen 11.00 uur melden onze buren waaraan we afgemeerde liggen dat ze vertrekken.

Wij willen ook wel, dus zeilgoed aan en trossen los.

Het klaart na een klein half uur flink op en met wat laatste sprikkels nemen de buien afscheid van het Veerse meer.

Om 14.00 uur zijn we gesluisd en op de Oosterschelde.

Den Osse gebeld dat we eraan komen en Ellen beloofd ons dat onze box vanavond vrij zal zijn.

Even na 16.00 uur zijn we weer op de Grevelingen.  

Altijd mooi en veilig zonder nare en rare dingen weer op "ons thuiswater", met die hele specifieke geur die zo kenmerkend is. 

Er staat geen wind en het water  van de Grevelingen is echt superplat vandaag.

Dat maak je niet veel mee in Zeeland !

Bijna altijde zeggen we...zeillen....dat doe je in Zeeland !

We worden hartelijk begroet door onze naaste en dat voelt als een warm badje als je een aantal weken bent weggeweest. Lekker even bijgekletst met verhalen over en weer

Het was de dag van het thuiskomen.