2021. Normandie

Na een paar gezellig aanloopdagen van bevoorrading, ontmoetingen met lieve vrienden,  heerlijk eten, regen, onweer en geluier wagen we het er morgen op.

De vers- en wijnvoorraad is op peil en we hebben er zin in.

Er is weinig wind voorspeld voor de komende dagen, maar met blijven wachten op goede wind komen we ook geen steek verder.

Na twee jaar door omstandigheden de zee amper te hebben gezien klinkt haar lokroep steeds luider.

Engeland laten we voorlopig liggen wegens het nieuwe  Deltavirus en we gaan kijken hoe ver we komen via de Franse kust.

Gisterenavond, vergezeld door  fikse regenbuien,  behoorlijk chagrijnig naar voetballend Oranje gekeken en geconstateerd dat ze terecht zijn uitgeschakeld.

Geeft wel rust onderweg als er geen Wifi is en je toch de wedstrijden wilt zien. Elk nadeel heeft…. etc.

Vanmiddag gezellig borrelen met Pierre en Marij en verder zien we wel.

Het plan is om morgenochtend  op tijd te vertrekken.

De oesterputten van Yerseke.

Gisteren een extra dag in Yerseke doorgebracht met nuttige en minder nuttige zaken, zonder een spatje regen.

Vannacht heeft het echter de hele nacht geregend en eerlijk gezegd nodigt het niet uit om te vertrekken.

Om 7 uur gaan de trossen toch los en vertrekken we richting Hansweert.

Daar is het hoog water en 2 uur later loopt de stroom op de Westerschelde mee.

Zeilpakken en truien aan,  want de temperatuur blijft laag vandaag.

In het kanaal zit alles mee; de bruggen openen als we aan komen varen en de sluis wacht ons met open armen op. 

Binnen anderhalf uur zijn we door het Kanaal door Zuid-Beveland heen.

Net uit de sluis komt er nog een flinke bui over en blijkt het gelukkig de laatste van de ochtend te zijn.

De stroom staat vol mee en we schieten lekker op.
Om 11.00 uur passeren we Vlissingen/Breskens en komt het zonnetje voorzichtig door, lekkerrrr !

We zetten de zeilen en met een pittig windje nadert Cadzant razendsnel.

We meren om 12.10 af in de ons toegewezen box en ik maak een lekker bordje pasta dat we buiten op eten .

Tijd voor een pauze, het is fris buiten.

Vanavond gaan we eten in restaurant Noordzee, waar ik een paar jaar terug de lekkerste garnaalkroketjes  van de kust heb gegeten. 

Fijn om hier weer te zijn !

De Corona Check app met de QR code hebben we inmiddels gedownload en dat voelt ook fijn.

Vertrek uit Cadzand

Gezellig met Marij wat zomerse dingetjes gekocht in Cadzand, terwijl de mannen de boot kuisen

Gisteren bij de meer dan prima visboer mijn slag geslagen, dus alles is gereed om verder te gaan.

Het is een stralende zonnige dag, wat wil een mens nog meer.

Na wat getreuzel uiteindelijk toch besloten om verder te gaan, gooien we om 14.30 uur de trossen los.

Op naar Nieuwpoort. 

Het is heerlijk op het water en het is bijna jammer dat het maar zo’n kleine afstand is.

Met amper wind liggen we uiteindelijk om 18.30 afgemeerd in een prima box en eten lekker buiten in de kuip.

Helaas verliest België de EK wedstrijd tegen Italie. Wat moet dat een domper voor de Belgen zijn, jammer !

Paella van de visboer in Cadzand.

Warm en een beetje benauwd weer. Het is zo rond de 20 graden.

Boodschappen gedaan bij onze favoriete bakker en twee tongen en een moot zalm gescoord.

Iedereen draagt een masker in de winkels en daar zijn we blij mee.

Het is en blijft een flinke wandeling met volle boodschappentassen. 

Drie grote viswinkels zijn dicht, met vakantie. Dat hadden we niet  verwacht in het hoogseizoen.

Rond 12.00 uur getankt, waarna we rustig richting zee tuffen.

Het is druk op weg naar zee, met veel zeilboten die aan een wedstrijd buitengaats gaan deelnemen.

Op zee aangekomen motoren we snel door het wedstrijdveld heen, waarna we de zeilen hijsen.

Pietertje 2 loopt lekker en pas rond 14.30 als het gaat regenen en de wind bijna wegvalt doeken we de zeilen op.

Het is niet koud en we genieten, ondanks de dreigende buien aan de horizon.

Om 15.17 pingt onze provider dat we in Frankrijk zijn gearriveerd en even later liggen we aan de langssteiger in Port Grand Large.

Hilco gaat na het eten nog even via de nieuwe brug,  die vanuit de haven is aangelegd naar de boulevard en komt enthousiast terug.

Het is gezellig druk in Duinkerken en er wordt gedanst op de boulevard.

Dat voelt toch heel anders dan vorig jaar tijdens de eerste pandemie. We hopen maar dat het zo blijft.

Het is een mooie avond met een mooie zonsondergang.

Fijne plek aan de langssteiger in Duinkerken.

Grijs, regenachtig, maar geen zware buien. Niet koud.

We gaan vandaag door maar moeten in Boulogne even goed bekijken wat te gaan doen.

A.s. dinsdag wordt veel wind verwacht, met ’s middag wellicht even windkracht 10.

We zouden qua weer morgen nog richting Dieppe kunnen gaan, maar daar vrij laat aankomen omdat het tij pas ’s middags gaat meelopen.

De haven ligt dan ongetwijfeld al bomvol vanwege het feit dat iedereen een veilige plek zoekt.

Maar even aanzien wat voor plek we in Boulogne krijgen en dan maandag beslissen.

Ik besluit al varend een vissoepje te maken en wat voorbereidingen voor de maaltijd van vanavond te treffen.

Gelukkig is bij de passage van Cap Gris Nez de vissoep klaar, omdat het geklots bij de kaap me een onrustige maag heeft bezorgd.

Even buiten gelucht en een half uurtje plat op de bank, waarna het over is.

Hilco geniet, want we kunnen meer zeilen dan verwacht, met dit kalme windje dat amper boven de BF 3 uitkomt.

De zon komt vol door en om 16.30 zijn we afgemeerd in een prima box, aan een steiger die lang genoeg is.

We eten gezellig met Pierre en Marij  aan boord en zitten lang te kletsen over het leven..

Vakantie !

Op weg naar Boulogne sur Mer.

Goed geslapen,  ondanks dat er vannacht toch zeilers zijn aangekomen en vertrokken.

Het is zonnig en warm en niets duidt erop dat het morgen serieus gaat stormen.

Er zijn uitschieters naar BF 10 voorspeld, vooral in de middag… en dat is pittig

Besloten om hier te blijven en de boot extra goed te beleggen voordat het losbarst.

We  hebben een prima box en weten niet hoe Dieppe er morgen aan het begin van de avond uitziet qua drukte.

Het blog weer eens bijgewerkt en een leuke wandeling door Duinkerken gemaakt.

Van 8 - 11 juli is hier Fete de la Mer en er ligt een geweldige driemaster aan de kade afgemeerd.

Overal worden feesttenten geplaatst….. maar hopen dat ze morgen allemaal blijven staan.

Boulogne heeft inmiddels een enorme renovatie achter de rug. 

De vieze oude stinkende gebouwen bij de haven zijn grotendeels verwijderd en er is een mooie boulevard  aangelegd, die eindigt met een hoge loopbrug naar zee. 

Overal bankjes en bomen maken het extra gezellig… en dat werd tijd !

Een mollig Frans Coqueletje  en nieuwe aardappeltjes uit de oven met witlof salade staan op het menu van Pietertje2,  simpel maar lekker.

Aanvullende Covid-informatie gekregen over de maatregelen  op de Kanaaleilanden.

Naast de Internationale QR- code heb je een gezondheids / reisformulier nodig, dat van tevoren als je uit Cherbourg vertrekt bij het bestuur van de eilanden moet zijn ingediend. 

O.a. bij het pompstation van de St. Peter Port is een ponton gelegd waar je een PCR test moet ondergaan (met foto van de dag van de test én met foto van de uitslag van de PCR-test).  

Dat alles moet wederom met de al ingediende formulieren worden ingediend.

Pas dan beslist de Bailiwick van het eiland over je toelating als zeiler tot het eiland.

Wat een gedoe en het kost heel veel tijd; het zit er dus in in dat we niet via de logische tussenstop via  de Kanaaleilanden langs de Franse kust zullen doorreizen.

Morgen is er weer een dag. Het is nu 20.30 uur en het regent pijpestelen. 

We wachten op de storm die komt en hopen dat het meevalt.

Driemaster aan de kade bij Boulogne sur Mer.

Het is rustig gebleven vannacht. 

Maar nu, rond koffietijd, is het aan het stormen en heeft de  windmeter al uitschieters naar ruim 30 knopen aangegeven.

Ik doe verwoede pogingen om het zeilblog bij te werken en dat gaat eindelijk lukken.

Kost tijd en is sterk afhankelijk van de Wifi-kwaliteit, waardoor je wel eens een tekstblok kwijtraakt....grrrr

De eerste berichtjes van vrienden in het gastenboek gelezen.  LEUK !!

Dag lieve Rita en Clen ! 

Tot ziens aan de koffietafel. Het is nu vast warmer dan afgelopen winter in de kou met coffee to go !

Dag lieve Carla en Jeroen, behouden vaart, geniet en blijf gezond.

En last but not least... Marij is jarig..... HIEPERDEPIEP !

Het klaart bij vlagen wat op, maar de wind is nog steeds de baas vandaag.

Op gepaste wijze en heel gezellig de verjaardag van Marij aan boord van de Flair gevierd.

Wat een mooie oesters hebben ze toch hier

Terug op Pietertje2 kijken we naar de wedstrijd Italie-Spanje en als de verlenging begint is de wind gelukkig gaan liggen.

Benieuwd wat de dag van morgen ons gaat brengen.

"my shoreless ocean" werk op papier

Nog steeds een knobbelige zee vanwege de storm van gisteren en ook vandaag waait het nog flink..

We blijven bij ons besluit om hier nog een dag langer te blijven en gaan morgenochtend vroeg verder.

Een echte luierdag vandaag.

Naar de markt, een lekkere lunch aan boord, een dutje, een boek en verder niets.

Voor vanavond staat voetbal op het programma en verder niets spannends te melden.

Morgenochten om 4.30 uur loopt de wekker af.

Tourist in Boulogne sur Mer.

De wekker een uur later gezet vanwege het simpele feit dat de zon pas tegen 6.00 uur opkomt.

Om 5.55 uur gaan de trossen los en de meeuwen krijsen als vanouds bij ons vertrek.

Het is kalm weer.

Om 6.15 uur zijn we buitengaats en zetten de zeilen; gemiddeld halen we zo'n 7 knopen.

Het is echt koud vanochtend, maar een fleece dekentje bij mij en wat later een wollen muts bij Hilco brengt uitkomst.

Tegen 11.00 uur staat de stroom echt tegen en waar we eerst afwisselend motorden en zeilden, moet nu de motor permanent worden bijgezet,  willen we een beetje op tijd in Dieppe aankomen.

Om 12.00 uur komt de zon door en dat scheelt een jas.

Het blijft droog en een half uur later lukt onze nieuwe zeilpoging en zeilen we met een prima snelheid richting Dieppe.

Er zijn wederom donkere wolken boven land, maar het blijft gelukkig droog.

Om 14.45 uur zijn we afgemeerd in een prima box en doen de boodschappen voor vanavond; even later zien we  Pierre en Marij ook afgemeerd liggen

Wat is het toch een mooi stadje Dieppe, zeker als je er een paar jaar niet bent  geweest en zeker na het afgelopen coronajaar.

Na een gezellige borrel smullen we in de avondzon van al het lekkers dat de lokale traiteurs hier maken.

Het leven is goed.

We zijn moe en Klaas Vaak komt vroeg langs

Lekkernijen van de traiteur.

Een zonnetje, een wolkje, een wasje.

Een mooie dag in Dieppe, waar we weer eens uitgebreid rondkijken en Hilco een nieuw oestermes scoort, omdat we de twee andere niet meer kunnen vinden. Die liggen waarschijnlijk thuis in de keukenla.

In een messenwinkel met messen in het formaat van Crocodile Dundee, kopen we op aanraden van de messenmevrouw  een bijzonder oestermes.

Mevrouw zegt dat het perfect werkt; onze oesters en de beurre Normandie zijn okay, maar ze keurt het door ons gekochte stokbrood af en verwijst naar een artisanale bakker voor het beste brood van Dieppe.

Trouw als we zijn als het om lekker eten gaat, lopen we toch maar even een straatje om voor een nieuw broodje,

Prachtige kleine bakkerij met heerlijk produkten, echt een vondst.

Het voelt feestelijk om weer heerlijk buiten te zijn.

Zowel in België als in Frankrijk worden de coronaregels veel beter nageleefd dan in Nederland..

In de winkels, drukke straten, restaurants, de markten.... iedereen draagt een masker, want het is verplicht.

Gelukkig is leven op een boot en zeilen ver weg van alle drukte en dat voelt safe.

Dat het niet goed gaat met de besmettingen baart ons uiteraard zorgen en we houden de berichten goed in de gaten.

's Avonds eten we zeer matig aan de wal, wanneer er tijdens ons toetje ineens ambulances, politie en brandweer rond de haven posteren met zwaailichten en alarm.

Even later staan we aan de kade te kijken.

Het duurt een tijdje voordat de duikers en hulpdiensten in hun RIB terugkomen en onder aan onze steiger afmeren.

Er ligt iemand in, volledig ingepakt in folie tegen onderkoeling, maar de verpleegkundigen met alle hulpapparatuur die boven aan de kade staan lopen niet hard; we kijken elkaar hoofdschuddend aan.

Er wordt nog even naar het slachtoffer gekeken, maar er kan verder niets meer worden gedaan. 

Even later wordt er aan onze steiger met hulp van de reddingsmedewerkers een zeilboot afgemeerd; we vermoeden dat er bij de havenmonding iemand van deze zeilboot is gevallen, wellicht een klapgijp.

De zee geeft, de zee neemt, wennen doet het nooit.

Triest lopen we terug naar Pietertje2, met een hoofd vol andere gedachten.

Pietertje 2 in de haven van Dieppe,

Het is grijs en er is veel regen voorspeld voor vandaag,

Na een kopje koffie bij onze vrienden lopen we Dieppe in.

Er is markt vandaag en het is razend druk, maar... 98% draagt hier wél een mondkapje.

Het aanbod aan prachtige vers voedsel is enorm en van hoge kwaliteit; daaraan kun je zien dat Dieppe een welvarende stad is en dat het culinaire gehalte In Frankrijk nog steeds van betekenis.

Als we bij het  havenkantoor zijn om te betalen barst er een enorme hoosbui los; het komt echt met bakken uit de hemel en ook de wind trekt even aan.

Zeker 20 minuten gutst het water door de straten en we zijn blij dat we kunnen schuilen.

Als het wat droger wordt sprinten we richting Pietertje2 en trekken droge kleding aan.

Het blijft nog even doormiezeren, waarna het opknapt en de zon zowaar ook nog doorbreekt.

Dieppe is leuk.

De Notre Dame de Bonsecours waakt boven de ingang naar Dieppe.

Het is behoorlijk mistig als de wekker afloopt, Jakkes, zo'n kleine wereld is niet fijn.

We besluiten toch te vertrekken, omdat het buitengaats wat lichter lijkt te gaan worden.

Om 5.30 gaan de trossen los en varen we in de mist naar buiten.

Het is kalm weer en de zee is vlak.

Moeder natuur trakteert ons op een prachtige zonsopgang die alles in een stralend licht zet.

We genieten met volle teugen.

En oh oh, wat is het mooi bij L'Etretat, waar we dicht onder de kust zeilend de enorme en bijzondere rotsformaties bewonderen. Die oeroude rotsformaties blijven fascineren.

Om 10.00 uur passeren we Fecamp, waar onverwachts via de marifoon een PanPan en even later een MayDay van de kustwacht uit de Solent binnenkomt.

Een 10 meter zeiljachtje  is in een enorm drijvend visnet verstrikt geraakten en het gaat niet goed daar.

Een echtpaar, 2 kinderen en een hond staan in zwemvesten klaar om gered te worden. 

Alle jachten wordt dringend verzocht uit te kijken en onmiddelijk assistentie te verlenen.

Even later is het jacht door een andere zeiler gesignaleerd en komt de positie door.

Wij kunnen uiteraard niets doen.

Na 20 minuten halen we opgelucht adem als de kustwacht van de Solent doorgeeft dat het schip naar een veilige haven wordt gesleept en de bemanning van boord is gehaald.

Om 13.00 uur hebben we nog steeds 2 knopen stroom tegen maar, met de motor bijgezet, komt Le Havre al lekker dichtbij.

We zijn er bijna, als we ontdekken dat de havenlichten op 3 x rood staan.

Even het idee omdat we niets zien aankomen en ook niets op de AIS zien,  om stiekem naar binnen te piepen,  tot we zien dat een boot van de Capitainerie de haveningang blokkeert.

In de verte komen twee enorme zeeschepen naar buiten, dus we zullen even geduld moeten hebben.

0m 15.00 uur zijn we afgemeerd aan een flinke steiger en relaxen we wat om bij te komen van de 63 mijl die achter ons ligt.

We helpen een schip afmeren met hele aardige zeilers;  een Poolse schipper met  een Israelische vriendin.

Hilco staat twee minuten later met een enorme bel whisky in zijn hand te kletsen.

Ze zijn op weg naar de Caraïben, maar gaan dat stap voor stap doen, omdat ze alletwee nog werken.

Hun schip is gekocht in Finland en er moet nog wel het een en ander aan gebeuren denken wij.

We eten aan boord en gaan vroeg in de nachtstand.

Passage Etretat, op weg naar Le Havre.

Om 13.00 is het hoog water in Deauville, waar je alleen 2 uur voor tot 2 uur na hoog water kunt binnenlopen, omdat de aanloop daarna droog valt.

Het is maar net 10 mijl, dus dat stelt niets voor.

Even na 11.00 uur vertrekken we en voor we het weten zijn we om  12.30 afgemeerd in de binnenhaven van Deauville.

Wat een prachtig stadje !

We zijn hier voor het eerst en hebben het op doorreis altijd laten liggen omdat het meestal qua waterstand niet goed uitkwam.

Besloten om lekker een paar dagen te blijven en Quatorze Juilllet met de Fransen hier te vieren.

We kijken wat rond...leuk, leuk, leuk en doen inkopen.

Geborreld met onze vrienden, met veel verhalen en heel veel plezier.

Het geschetste beeld van een lieve vriendin wiens schoenzolen boven de koelkast spartelen als ze met een pollepel een pakje roomboter uit de te diepe koelkast probeert te vissen staat op mijn netvlies gebrand.

Dat heb je met verbeeldingskracht.

Het is fris en we eten binnen vanavond.

.

Uitzicht vanaf Pietertje2 in Deauville .

Het is rustig wakker worden in Deauville.

Je ligt lekker achter het sluisje  en van geklotst heb je geen last.

Na de koffie gaan we nog even naar de bakker en zijn stomverbaasd dat er, ondanks Quatorze Juillet, toch markt is.

De Fransen vieren nog steeds het begin van de Franse Revolitie in 1789, toen de Bastille bestormd werd.

Met een lekkere kersenclafoutis en een prachtig broodje keren we bootwaarts.

's Middags heerlijk geluncht in Le Pavillon Augustin in Trouville sur Mer, het stadje aan de overkant van de rivier waar je in een kwartiertje naar toe loopt. De dorade met risotto in beurre blanc is heerlijk.

Mooi dat Trouville !

Prachtige architektuur en een enorme bedrijvigheid op culinair gebied.

We hebben in jaren niet zoveel verse vis en schaal en schelpdieren bij elkaar gezien

We relaxen nu lekker aan boord en gaan vanavond naar het feest en het vuurwerk op het strand.

Inmiddels terug van een flinke wandeling naar het strand. Niks vuurwerk en niks feest.

Het is triest, maar er is gewoon coronamalaise.

Bijna niemand is buiten, wat waarschijnlijk met de regelgeving voor grotere samenkomsten te maken heeft.

Ook Frankrijk lijdt onder het virus; op straat is het stil en zijn de meeste restaurants al om 23.30 uur gesloten.

Die anderhalve vuurpijl die wordt afgeschoten maakt het er ook niet gezelliger op.

Wat een contrast met alle voorgaande jaren, waar het altijd een echt volksfeest was.

De wandeling is fijn, bij Les Planches is een prachtig strand, de zonsondergang is mooi en er staat en een stevige bries.

Maar... het is er doodstil !

Lekker uitgewaaid lopen we op ons gemak weer terug, en passeren het bijzondere hotel Le Normandy waar Barack Obama ooit verbleef en het Casino, waar maar 4 luxe auto's staan geparkeerd.

Uiteraard is een bijzonder dure auto dwars op de stoep geparkeerd. Geld doet soms rare dingen met mensen.
Nog even lekker Netflixen en dan naar de kooi.

Quatorze Juillet op het uitgestorven strand van Les Planches.

Lekker uitgeslapen; vanwege het zonnetje is het een prima wasdag.

Na de koffie gezellig met Marij naar de markt en een leuk jurkje en truitje gescoord.

Laat die zon nu maar komen.

Net het nieuws gelezen dat Peter R. de Vries is overleden.

Afschuwelijk en onacceptabel,  dat de zware criminaliteit inmiddels zover in de Nederlandse samenleving is geinfiltreerd,  dat mensen  die de misdaad proberen aan te pakken zomaar op straat worden doodgeschoten.

Het is moeilijk voor te stellen dat dit een internationaal gegeven is, als je lekker in de zon zit te ontbijten.

Verder een luie vakantiedag gehouden. Morgen gaan we verder.

Deauville is een prachtig en toeristisch stadje, waar we zeker zullen terugkomen.

Hotel Le Normandy.

Het is zacht weer en er staat een lekker briesje.

Hilco checkt de accu's en ik bereid mijn speechje voor, voor de opening van de tentoonstelling morgen in Castello Nocciano in Italië.

Ben daar wel een beetje nerveus over, een eeuwige twijfelaar soms.

Als een volleerde regisseur neemt Hilco een paar verschillende shots en uiteindelijk zijn we tevreden.

Voorraad  flessen water en wat andere zaken aangevuld bij de kleine supermarkt op de hoek.

Wat een nare beelden van de enorme wateroverlast in Nederland, Duitsland en Belgie.

Je schaamt je bijna dat we hier in Frankrijk zo genieten op het water en dat het zo relaxed is.

Vanmiddag vertrekken we rond 16.00 uur met hoog tij terug naar le Havre.

Daar kunnen we op elk moment vertrekken.

Dit in tegenstelling tot het getij in Deauville op dit moment, dat erg ongunstig is als je een wat langere tocht voor de boeg hebt.

Even voordat de brug sluit rond 15.00 uur varen we naar buiten.

Een flinke 4-5 BF, stroom tegen, dus klotsgolven op de kop. 

Dit relatief ondiepe stuk in de baai geeft het eerste half uur wat ongemakken, maar het stralende zonnige weer maakt veel goed.

Om 15.45 uur zijn we afgemeerd, drinken een glaasje en eten aan boord.

De wind gaat in de loop van de avond liggen en dat is fijn.

Vertrek uit Deauville met een poeierwindje.

Als we even voor 7.00 uur de trossen weggooien is het een mooie ochtend.

Zacht, amper wind en veel schepen voor anker op de rede van Le Havre.

In een klein uurtje zijn we ze gepasseerd en kunnen zowaar de zeilen worden gezet.

Het wordt een prachtige zeildag en tot onze stomme verbazing is de hele tocht bezeild.

Genieten !

We vorderen zo snel dat we ervan uitgaan dat we eerst zullen moeten ankeren bij Ile Tatihou, voordat we met voldoende water onder de kiel over de sill bij Saint Vaast kunnen.

Hilco zoekt het nog even heel precies uit en zegt dat we toch naar binnen kunnen.

Een kleine ontmoediging is dat op het moment dat wij bijna bij de ingang zijn,  een uitvarende boot vastloopt op het zandbankje naast de geul. 

Hilco schakelt gelijk in zijn achteruit, maar gelukkig en  zonder al te veel motorgeweld, wurmt het schip zich van de zandbank en is de havenopening weer vrij.

Kalm varen we naar binnen en vinden een fijne plek aan ponton C en zijn om  14.30 afgemeerd.

We houden van het bonkige Saint Vaast, waar al jaren de WIFI niet werkt en ze op het havenkantoor elk jaar zeggen dat de mechanicien er naar zal kijken om het te verbeteren.

ik denk nu al aan Gosselin om de inkopen te doen en aan de perfecte slager/traiteur aan de overkant van Gosselin.

De voorraden moeten worden aangevuld; zo gedaan en het was weer een feestje.

De busboot naar Ile Tatihou, die zowel met hoog als laag water het eiland kan aandoen.

Zondag, rustdag.

Warm, wandeling, boek, vakantie.

Wat een heerlijk weer.

Wat jammer van de ernstige crash van Max Verstappen; we hebben gelijk geen zin meer om verder te kijken en gaan voor een ijsje nog even naar de wal.

De maandag verloopt tot nu toe kalm en het ziet er niet naar uit dat dat gaat veranderen.

Hilco is aan het polijsten geslagen en ik werk het zeilblog bij.

Mosselen en oesters gehaald voor de avondmaaltijd.

Saint Vaast vanaf Pietertje 2.

Het belooft alweer een zonnige en warme dag te worden, als om 7.00 uur de wekker afloopt.

Rustig  doen we alle twee ons ding en varen we tegen half acht naar buiten.

Het is prachtig in de baai van Ile Tatihou.

De zon komt vol door en er hangt een serene stilte op het water, met aan de horizon een mooi mistig wit lijntje.

Een schilderij, dat zonder museum kan worden bekeken en niet te evenaren valt.

Er is zero wind, dus de motor draait.

Gisteren 150 liter diesel getankt, dus geen probleem.

We hebben vaker moeten motoren gedurende zeilvakanties, maar dit jaar staat er tot nu toe wel heel weinig wind.

Maar goed, we komen wel ergens en lagen nog nergens verwaaid.

Bij Pointe de Barfleur stroom het fors en doemen de meest vreemde kolkjes plotseling voor ons op.

Jammer dat we de mooie dolfijnen van de vorige keer niet tegenkomen.

Ruim voor elf uur afgemeerd, smaakt de koffie goed.

Bimini en extra zonnescherm gezet, want het is inmiddels flink warm.

Puffend doen we de boodschappen en relaxen verder in de schaduw op de boot.

Als Hilco het havengeld gaat betalen komt hij terug met een vervelend bericht.

Vanwege de Fastnet Race is de haven van Cherbourg van 1 tot en met 15 augustus gesloten voor alle bezoekers.

Dat gooit een flinke streep door de planning, bij een terugkomst uit Bretagne. 

Cherbourg is en blijft een belangrijke tussenstop.

In overleg met Pierre en Marij besluiten we tot aan Diélette door te gaan en daarna op ons gemak terug te zeilen.

Wat meer dagen onderweg in de leuke plaatsen blijven liggen, is niet echt een straf en we hebben geen zin in gejakker in het laatste deel van de zeiltrip.

De mosselen van Saint Vaast smaken prima, met veel knoflook, ui, gember, een bos peterselie en een scheut van die gulle room uit Normandië.

Een boek en een beetje Netflixen maken een eind aan een mooie zonnige vakantiedag

Een gouden ochtend bij vertrek uit Saint Vaast.

Zonnig en geen wolkje aan de lucht.

Ook geen wind, maar dat is meer regel dan uitzondering deze vakantie.

Om 12.30 gaan de trossen los en varen we weg, met de Bimini op om ons tegen de zon te beschermen.

Er komt een PanPan vanuit de Solent binnen. 

Motorboot met motorpech heeft een sleepje nodig naar New Haven. 

Probleem lijkt snel opgelost en de oproep wordt niet meer herhaald.

De passage van Cap La Hague is smooth en Alderney is duidelijk zichtbaar.

De Kanaaleilanden aandoen blijft een probleem.

Op Alderney is een ontmoedigingsbeleid om te ankeren en mag je niet aan de wal.

Op Guernsey mag je niet aan de wal en je bent er niet welkom.

Op Jersey moet je je 48 uur van tevoren, uiteraard gevaccineerd, aanmelden, met speciale papieren en QR code.

Vervolgens moet je met een taxi naar Jersey Airport voor een test. 

Als die positief uitvalt wordt je gelijk met de taxi naar een quarantaine hotel gebracht voor twee weken.

Vakantie over en je schip zie je voorlopig niet meer terug.

Naar het loslaten van de maatregelen door Boris Johnson luisteren ze niet en dat is misschien maar goed ook.

De Kanaaleilanden zijn dus echt geen optie dit jaar.

Even na 15.00 uur kunnen we zowaar zeilen, heerlijk !

En 2,5 mijl voor de haveningang passeert er een groepje dolfijnen, daar word ik altijd heel gelukkig van.

We horen nog een oproep via de kustwacht. 

Een Hollands zeiljacht zit zonder diesel en is een kleine 2 mijl voor Cherbourg voor anker gegaan.

De oproep aan de Fransen mislukt en via Solent Coast Guard komt uiteindelijk contact tot stand.

De vraag om even een jerrycan diesel langs te komen brengen is eerder gesteld dan dat het probleem is opgelost, maar vanuit Cherbourg gaan ze uiteindelijk wat regelen. Dat gaat een serieuze factuur worden vermoeden we.

Boven de baai zien we de kerncentrale van Flamanville liggen, echt dol op zo’n beeld ben ik niet.

We kunnen over de zandplaat in de baai heen en er staat net voldoende water boven de sill om naar binnen te kunnen.

Er is plenty ruimte in de haven van Diélette,  die mooi tussen de groene heuvels ligt.

Even na vijf uur zijn we afgemeerd en heerlijk  opgefrist lopen we wat later naar het restaurantje boven aan de kade.

Als ik terugloop omdat we onze maskers zijn vergeten, struikel ik over een heel onlogische geplaatste kikker op onze steiger.

Klets, voorover op m’n knieën val ik nog net niet het water in.

Au, au, au.

Dat wordt een paar dagen met vierkante, blauwe  en geschaafde knieën onder mijn leuke Franse jurkje rondlopen… au.

Gezellig druk en onder de parasol een lekkere fish & chips gegeten en een  lekker ijsje toe. Wat een warme avond.

Heerlijk rustig aan boord zien we de rode lichten van de sill aangaan en kan er niemand meer binnenvaren.

Een mooie avond in Diélette, met de lichten van de sill op rood..

Er komt slecht weer aan, maar vandaag schijnt de zon volop. Het is wel wat benauwd.

Al vroeg aan het ontbijt en geconstateerd dat er hier niet veel te beleven valt.

Een lastig iets is dat de dichtsbijzijnde supermarkt 2 kilometer verderop  is en dat is lastig lopen met volle tassen.

We horen dat er voorheen altijd een bus reed die de zeilers naar de supermarkt bracht, maar deze service is wegens corona geschrapt. Jammer !

De redding is La Cambuse, een restaurantje / traiteur bij de haven, met een terrasje met prachtig uitzicht.

Een vitrine met  heerlijke verse dingen.

Met een bordje vol lekkers, een knisperig stokbroodje en een fles wijn schuiven we onder de grootste parasol die er is.

Nog steeds zomer hier !

Er rest ons na afloop niets anders dan een wandelingetje en uitbuiken met een boek. Verder helemaal niets.

Vrijdag.

Het is licht bewolkt en je ziet aan de lucht dat er ander weer op komst is.

We maken een wandeling met onze vrienden door de prachtige groene heuvels, waar het doodstil is. Mooi !

Besloten om te gaan lunchen bij Hotel Restaurant La Falaise...  dat heb je zo zonder supermarkt in de buurt.

De lange weg rondom de haven komt langs het gebouw van de zeilschool, waar iedere dag de kleinse zeilertjes enthousiast uitvaren en ze alle kneepjes van het zeilen leren.

Jong geleerd, oud gedaan, zeilen is een echte sport in Frankrijk.

La Falaise ligt er wat verlaten bij en er is slechts één echtpaar met kinderen in de zaal aanwezig.

De nog niet zo ervaren serveerster zaait de nodige verwarring en op het laatst weten we niet meer wat we nu wel en niet meer kunnen bestellen.

De jonge eigenaar grijpt in en na een uitvoerige toelichting op de hele wijnkaart en alle streken waar de wijn vandaan komt, kunnen we dan eindelijk bestellen.

Het moet gezegd, de kabeljauw met venkelsalade op een bedje van risotto smaakt heerlijk en met het dessert is ook niets mis.

De eigenaar vertelt La Falaise drie jaar geleden te hebben gekocht en opgeknapt, waarna Covid toesloeg en de ellende begon.

Ook de strenge en steeds veranderende regelgeving in Frankrijk bemoeilijken een goeie start.

Hij hoopt nog op een beetje goede zomer, maar ziet het somber in. 

Triest, zo'n begin voor een jonge ondernemer.

We wensen hem het beste toe en wandelen terug naar de haven waar de lucht er steeds dreigender gaat uitzien.

Aan het einde van de middag trekt de wind aan en barsten er enorme regenbuien los.

Hoosbuien, storm, bliksem en donder, het gaat tot na middernacht door.

De wind rukt en trekt, maar Pietertje. 2 ligt er prima bij, met een extra aangebrachte spring.

Gordijntjes dicht, goed boek, niets aan de hand.

Met de geluiden van de wind, het onweer en  tinkelende verstagingen vallen we gewoon om middernacht in slaap.

Een wandeling in de heuvels bij Diélette.

Vannacht is de wind gaan liggen en er staat nu een BF 3.

Cherbourg, onze eerste stap terug naar Nederland.

Even voor 8.00 uur varen we weg en hijsen na een tijdje  de zeilen.

Het lukt maar een uurtje en daarna doeken we ze weer op als we in de eerste stroomnaden van Cap la Hague terechtkomen.

Motor en een klein puntje grootzeil bij, daar moeten we het mee kunnen doen.

Het stroomt enorm zo net voor springtij en na de storm van gisteren, waardoor de in de Atlantische Oceaan opgebouwde stormenergie zich  nu volledig in de golven van deze lastige kaap vastbijt.

Hoge golven, ook van die prachtige puntige met omklappende schuimkragen en hele diepe kuilen; fijn is het niet.

De schipper staat zijn mannetje, Pietertje 2 doet het goed en we zijn niet bang, maar wel heel alert.

Ontzagwekkende krachten, andere woorden heb ik niet.

Na een goed half uur zijn we er doorheen en komen eindelijk in rustiger vaarwater. 

Pfft … alles is heel gebleven en we hebben 15.9 knopen snelheid geklokt.

Om 11.15 zijn we afgemeerd in Cherbourg, waar we eerst de boodschappen doen omdat alles bijna op is.

Naast ons meren Nederlandse zeilers af, met heel veel zeilervaring. Suriname, De Caraïben, Cuba, Tahiti, VS, Bahamas etc.

Als Elsa zegt dergelijke golven zelden te hebben meegemaakt en dat ze het afschuwelijk vond, kan ik het alleen maar beamen.

Waarom stoer doen, toch ?

Morgen komt er regen, dus plannen we een luierdag in.

Het borreluurtje is als vanouds gezellig en daarna aan boord gekookt. 

De nieuwe Casino supermarkt heeft prima spullen, dat moet gezegd

Lekker uitslapen morgen !

15.9 knopen geklokt, maar alleen deze snelheid kunnen vastleggen bij de passage van Cap La Hague.

Miezer en regenbuien.

Op zee zit het potdicht van de mist en de ferries kondigen mistroostig met misthoorns hun komst aan.

Ik draai me lekker nog eens om.
Geen plannen.

Na de koffie nog even naar Cherbourg, om een tondeuze voor Hilco's short haircut te scoren.

Bij het enorme galjoen, een replica uit lang vervlogen tijden dat in de vissershaven ligt afgemeerd, worden zeemansliedjes gespeeld.

Lekker, zo'n frans sfeertje op zondagmorgen.

Nee, verder geen plannen. Het gaat een echte zondag zondag worden.

Het galjoen in Cherbourg.

Rustig zonnig weer en de mist is gelukkig aardig opgetrokken.

Niet koud en weinig wind.

Vervelend dat de windmeter het ineens niet doet; Hilco hoopt dit te verhelpen als we in Saint Vaast zijn.

8.00 uur varen we weg en een tijdje later kunnen de zeilen bij.

Heerlijk, stroom loopt mee.

Niet veel spannends om te vertellen, gewoon een heerlijk tochtje en om 11.30 meren we af.

Gelukkig zagen we dat veel zeilboten vertrokken uit Saint Vaast, dus er is voldoende plek.

Aan de overkant ramt een motorboot hard de kopse kant van de steiger; het schurende geluid is angstaanjagend.

Waarschijnlijk net getankt neemt hij de bocht te krap en wordt door de stroom tegen de steiger weggezet, waarna hij vol gas geeft.

Een hele diepe kras van 50 x 5 cm is het resultaat. 

Wie reist kan veel verhalen… 

Hilco vertelt een anekdote onder de borrel, toen de zeilmaker met een assistent zou komen demonstreren hoe we de zeilen beter konden trimmen. 

De zeiltrimmers renden door  de gangboorden en stelden van alles bij, alles werd gecheckt.

Het moet gezegd, onze  vorige Pietertje 2 maakte serieus meer snelheid, maar de zeiltrimmers verloren een beetje de grip in hun enthousiasme.

Het bevel “check”  is altijd in mijn geheugen blijven hangen.

CHECK… daar ging het voorzeil per abuis naar beneden.  CHECK…. Daar liepen we op een zandbankje

De Grevelingen was nog nooit zo avontuurlijk.

CHECK… de wijnfles is alweer leeg !

Saint Vaast komt al dichtbij.

Vannacht heeft het flink geregend, maar na het ontbijt wordt het droog.

Mooie wolken en een zonnetje. Niet koud.

Reparateurs zijn de schade aan de motorboot aan de overkant aan het herstellen… altijd jammer en veel werk.

We lunchen met onze vrienden bij La Marina aan de haven en het is als vanouds; mooie oesters, lekker eten, leuk geprijsd en aardige bediening.

Op de terugweg de boodschappen voor morgen gedaan.

Zo’n 8 uur zeilen en dan is het fijn als je alles voor een maaltijd al een boord hebt.

Nu eindelijk mijn blog weer aan het bijwerken en dat gaat heel moeizaam.
Slechte WIFI en tekstblokken die spontaan verdwijnen... grr.

Maar ja, inmiddels is het blog 276.725 keer bezocht en lieve lezers ... ik wil u uiteraard niet teleurstellen !

Er staat inmiddels een aardig windje en we hebben lichte twijfel of we morgen door zullen gaan richting Le Havre.

We zullen zien hoe het er morgenochtend voorstaat.

Pierre pakt het teak van ons zwemtrapje met biomos aan.

Dat ziet er niet uit, omdat dat het enige stuk teakhout is dat sinds 2008 nooit is behandeld. Check !

Als het fris wordt sluiten we de luiken en is het knus  in ons bootje.

Prachtige netten., daar zou ik wel eens een onderwaterfilm van willen maken.

Hilco heeft windfinder gecheckt en we besluiten nog een dag in Saint Vaast te blijven.

Er worden uitschieters naar 29 knopen wind voorspeld en er is nog een golfhoogte van 120-140 cm.

We hebben geen haast, dus daar hebben we geen zin in.

Het is licht bewolkt, maar de zon piept zo nu en dan  tevoorschijn.

Er wordt flink gepoets aan de boot en de wasjes hangen te wapperen, echt Hollands.

Volgens mij hebben de Fransen daar helemaal geen last van.

Het begint al flink af te koelen en de truien moeten aan.

Aan de wal is het een drukte van belang.

Heel veel auto's van kermiseigenaren, die de komende dagen een enorme kermis gaan opbouwen.

Rondom de haven worden tientallen  attracties in elkaar gesleuteld, wat een klus is dat.

Wat een wonderlijk leven moet dat zijn.

Nooit thuis, of een vaste plaats om te wonen.

Altijd op pad met die enorme gevaartes en zwaar werk om dat steeds maar weer op en af te breken.

Dat moet toch wel in je genen zitten om het leuk te vinden, zo'n nomadisch leven.

Net als zeilen wellicht ?

Afscheid van Saint Vaast La Hougue.

Beetje benauwd, zonnetje, wolkje,

Helaas kunnen we niet voor 12.30 over de sill.

Jammer omdat we zo'n 45 mijl voor de boeg hebben en wat onrust in ons hoofd omdat er een zware storm op komst is.

Voorlopig is het prima zeilweer als we vertrekken en de zeilen gelijk omhoog kunnen.

Het is kalm op zee en de boeken komen tevoorschijn.

Rond 16.30 is het gedaan met de snelheid en valt de wind weg, dus de motor bij.

Rond middernacht in het pikdonker aankomen met een storm op onze hielen, trekt ons niet.

De berichten die vanaf de Solent binnenkomen zijn niet echt bemoedigend.

Elke keer komt er weer een district bij en de gale warnings lopen van windkracht 8 tot en met windkracht 10.

Maar nu, niets van dit alles.

Ik zet een pasteitje in de oven voor de ergste trek en om 19.00 uur zitten we gewoon lekker in de kuip te eten, wel met een trui aan, want het wordt frisser.

Al snel komen de schepen op de rede van Le Havre in zicht. Wat is die Seine baai toch groot.

Elke keer vergis ik me in de tijd die je nodig hebt om de baai over te steken.

Wonderlijke wolkenformaties ontstaan, die waarschijnlijk met de naderende storm te maken hebben.

Als we windfinder nog eens checken lijkt het erop dat de storm wat noordelijker voorbij komt en wij ons straks aan de rand bevinden. Dat zou fijn zijn, ook omdat de golfopbouw dan hopelijk niet zo hoog is de dag of dagen erna.

Het schemert als we de haven aanlopen en de lichten op rood staan.

De ligging van het  bootje van de capitainerie voor de haveningang  geeft aan dat we nog net naar binnen kunnen en met een handzwaai worden we begroet. Joepie. veilig binnen.

Het is zoeken naar een plek, want het is druk inde haven, wat waarschijnlijk alles met het weer te maken heeft.

Snel de boot belegd en de cabrioletkap opgezet.

Extra springen aan bak en stuurboord en Pietertje 2 ligt er prima bij. 

Meer kunnen we niet doen.

Opgelucht zitten we aan een kaasplankje, glaasje wijn, yoghurt en meloen toe. Zo.... dat slaapt lekker straks.

Storm op komst.

Het reuzenrad in Le Havre draait gewoon door.

De wind blaast flink als we wakker worden, maar het valt tot nu toe mee.

De piek is pas vanmiddag rond 13.00- 14.00 uur, maar het lijkt erop dat de storm aan deze kant wat is afgezwakt.

We zijn net te laat bij het havenkantoor en moeten na 14.00 uur weer terug. 

Lekker, buiten in de storm, zonder kaart voor het hek.

Gelukkig komt er iemand de steiger op, die ons binnen laat.

De storm barst nu echt los en de masten in de haven zwiepen flink heen en weer.

Als we boodschappen gaan doen is het oppassen  geblazen op de steigers om overeind te blijven.

Lang geleden, zo'n zomerstorm, maar we liggen prima in onze box.

Aan het eind van de middag is het hoog water en slaan er fikse golven over de kademuur en de voorste rij boten krijgt een flinke lading zout water over zich heen.

Pierre en Marij komen "aangewaaid" en onder de cabrioletkap deert de storm ons niet.

Morgen maar zien of de zee zodanig is gekalmeerd,  dat we zin hebben om te vertrekken en om wat dagen in en om Deauville door te brengen.

's Morgens onder de koffie besloten om rond 13.30 te vertrekken, om een uur voor hoog water Deauville aan te kunnen lopen.

De wind heeft de hele nacht en een deel van de ochtend nog flink staan blazen, maar langzamerhand wordt het kalmer.

Buiten de haveningang staan nog flinke golven, maar de gereefde zeilen geven prima stabiliteit aan het getuitel op zee en we varen snel van lagerwal weg.

Na een uurtje kunnen we zowaar echt zeilen en hebben veel plezier in het ruige water op weg naar Deauville,

Wat loopt Pietertje 2 toch mooi en wat voelen we ons daar goed bij.

In de ondiepe ingang klotst het flink, maar dat was te verwachten.

Boot belegd in de voorhaven en de brug swingt voor ons open. Niet gepland, wel fijn.

Met was passen en meten zijn we snel afgemeerd aan de langssteiger en even later vaart de Flair ook binnen,

Allebei een fijne plek en niemand die aan ons afmeert.

We hebben een gedenkwaardige en heel gezellig avond bij onze vrienden aan boord. 

In de late avondzon genieten we van goeie muziek en allerlei lekkere dingen die uit het kombuis tevoorschijn komen.

Opvallend dat het inmiddels  al veel vroeger donker wordt.

Het scheelt minstens een uur ten opzicht van toen we vertrokken

We sudderen nog wat na aan boord voordat we de luiken erin zetten.

Pietertje 2 en Flair in Deauville.

Prachtig weer, maar wel een hele frisse nacht achter de rug.

De zon schijnt en  na de koffie lopen we naar de grote markt in Trouville aan de andere kant van de rivier.

Een feestje, al dat mooie zomerfruit dat er nu weer is. De kleuren en de geuren spatten er vanaf.

We gaan maar eens een paar dagen flink aan de groenten en het fruit, is het plan. 

Hilco kan echter de verleiding van zo'n gebraden malse boerenkip niet weerstaan en ik heb best wel zin in de paella die bij een van de kramen vers is gemaakt. 

We doen het kalm aan vandaag. 

De start van de formule 1 zorgt voor genoeg opwinding en we balen mee met Max Verstappen.

Verder weinig te melden en soms is dat heerlijk relaxed.

De zondagmarkt in Trouville.

Het ziet er naar uit dat het een wat miezerige dag gaat worden.

Uiteindelijk valt het mee en beperkt het zich tot flinke donkere wolken en zo nu en dan een buitje.

We komen de dag op gepaste wijze door en doen het kalm aan.

Dinsdag.

Zacht weer en zo nu en dan een zonnetje.

Met onze vrienden naar het Centraal Station voor een bustochtje.

Op wonderlijke wijze  brengt de ticket ons uiteindelijk in Caen, waar we lekker buiten kunnen lunchen.

Ruim opgezette stad met een zwaar oorlogsverleden.

Ons plan om terug met de trein te gaan valt in duigen omdat er iets is gebeurd op het spoor, waar een geblindeerde trein staat  en alles is afgezet. 

Niemand mag naar de treinen en er komt geen enkele informatie binnen wat er aan de hand is en hoe laat alles weer op gang komt.

Verrassend genoeg krijgen we ons geld van de reeds gekochte treintickets terug en gaan we op zoek naar een bus die ons weer terugbrengt naar Deauville. 

De bus voert door een mooi achterland, deels langs de stranden van Normandië en door leuke plaatsen als Villers sur Mer en Digne Sur Mer.

Veel mooie heuvels en boerenakkers in de omgeving van Caen, waar de huizen veel bescheidener zijn als rond Deauville, maar de streek er prachtig, onaangetast en authentiek uitziet.

Na 2 uur zijn we weer in Deauville en heel blij dat we even de mondkapjes  kunnen af doen.

Zeker 95% van de fransen houdt zich aan de regel van een mondkapje in de winkel, op straat, zeker in de drukke straten, het openbaar vervoer en men probeert afstand te houden.

We lezen van de protesten tegen de coronamaatregelen, maar hebben die alleen in Cherbourg voor het stadhuis meegemaakt.

Hilco begint wat onrustig te worden en pakt de pilot om te bekijken hoe we weer verder kunnen gaan, zeker omdat aan het aan het einde van de week de wind weer een paar dagen aantrekt en hij goed wil afwegen wat dan het beste is en waar we willen zijn. 

Een mooie avond in de havan Van Deauville.

Vanochtend nog even goed over de route nagedacht.

Saint Valery en Caux laten we liggen; dat is een lastige tussenstop qua hoog water om aan te lopen.

Feitelijk willen we graag een stukje door, voordat de komende dagen de wind flink aantrekt.

Le Havre is een prima vertrekpunt om richting Dieppe te gaan en daar weer te pauzeren.

Morgen staat de wind Bf 4-5 achter en het zou dus een mooie  zeildag kunnen worden.

Is er onderweg iets aan de hand qua weer of andere zaken, dan kunnen we altijd nog Fecamp aanlopen, maar het ziet er naar uit dat dat niet nodig.

Uitgebreid boodschappen op de markt gedaan en een paar mooie zeetongetjes en veel groeten en fruit gekocht.

We gaan ergens tussen 18.30 - 19.00 uur weg en zijn dan 2 uur later in Le Havre, van waaruit we morgen vroeg weer verder willen.

Dat had ook morgenvroeg rechtstreeks vanuit Deauville gekund, maar op deze manier hebben we  de stroom twee uur langer mee en dat is altijd fijn als je een redelijke afstand voor de boeg hebt.

De boot is er klaar voor en wij ook.

Besloten om met de eerste  brugopening rond 19.00 uur naar buiten te varen.

Twintig  minuten  voor zeven is het zover en liggen we knarsentandend nog even te wachten voor nog iets meer water bij de uitgang. 

10 minuten later varen we naar buiten en de door Hilco berekende waterstand klopt precies.

Dit soort kanaaltjes die droog vallen blijft altijd een beetje spannend.

Voor ons in het kanaaltje ligt een kleine boot te draaien die motorproblemen blijkt te hebben; we kunnen er maar net langs en gelukkig start de motor ineens en varen ze weg.

Eenmaal buiten komt er  een Nederlandse boot langszij varen en de schipper, die Deauville wil aanlopen,   vraagt hoeveel water er momenteel staat; opgelucht zwaait hij als afscheid na ons antwoord en vaart naar binnen.

Een andere Nederlandse boot roept ons via de marifoon op en vraagt hetzelfde.

Ook die is blij dat hij zonder zorgen naar binnen kan.

Het is prachtig op het water en de avondzon neemt gepast afscheid van de dag.

Met de fok uit varen we richting Le Havre en zijn even voor negen uur afgemeerd. 

Naast ons meren Pierre en Marij af. We hebben allebei een prima plek.

Vegetarische lasagne en een grote salade op de kuiptafel; we genieten van de stilte terwijl het langzaam donker wordt.

Bonjour mooi Deauville.

Voor dat de wekker afloopt zijn we om 5.45 uur wakker.

Het was een hele kalme nacht, zonder geklots en wind en we zijn lekker fit.

Geprobeerd om nog even door te slapen, maar dat lukt natuurlijk niet.

Het eerste licht komt aarzelend tevoorschijn en wij bereiden ons voor.

Thermoskan thee, boterhammetjes klaar, tanden gepoetst en daar gaan we om 6.15 uur.

Het is rustig op zee, kalm water en de eerste vissers komen terug van hun nachtelijke visvangsten.

We motoren naar buiten en zetten, als we bijna de baai uit zijn, de zeilen.

Voor ons varen twee eerder vertrokken zeilboten, met alleen de fok uitgerold en de motor uit.

Die gaan naar Fecamp vermoeden we.

Een paar uur later komen we een groepje jagende dolfijnen (of bruinvissen) tegen.

Met enorme snelheid schieten ze door het water op zoek naar prooi.. prachtig om te zien !

Om 9.30 uur zijn we Fecamp gepasseerd en echt... het is fantastisch zeilweer.

Mooie halve wind  BF 4 en de stroom vol mee.

Meer kan je als zeiler niet wensen.

De boeken komen tevoorschijn en Hilco laaft zich aan de laatste pagina's "Serotonine" van Michel Houellebecg en ik begin aan "Goede mannen" van Arnon Grunberg, dat al een tijdje in onze boekenkast stond te wachten.

Het zonnetje komt goed door en dat is toch wel heel lekker.

De eerste tussentijdse windwaarschuwing komt binnen. BF 7 voor Cap La Hague en de Somme baai.

We maken ons geen zorgen, dan zijn we al lang binnen

De havenlichten van Dieppe staan op 3 x rood. 

Eerst voor een binnenkomende ferry en daarna voor een  groot uitgaand  werkschip, het lijkt op een baggerschip.

We beleggen de boot en zijn klaar als de havenlichten uiteindelijk op groen springen.

Een maal binnen zien we twee boxen aan de steiger waar we normaal liggen, maar de havenmeester verwijst ons door naar een wat grotere box een stukje verder. Kop op de wind afgemeerd liggen we er prima.

Onze vrienden liggen tegenover ons hebben ook een prima plek.

Na een glaasje gaan de tongetjes in de pan, krieltjes uit de oven en een salade.

Wij redden ons wel en zien wel hoe het weer zich de komende dagen ontwikkelt.

Hilco verdiept in de laatste pagina's van "Serotonine" van Michel Houellebecq, een boek waarbij je de koers zou kunnen vergeten.

Het regent als we wakker worden, de wind valt mee.

We draaien ons lekker nog eens om.

Na ons ontbijtje en de koffie werk ik het blog maar weer eens bij en ontdek een paar foute data.

Heeft vast met deze luie vakantie te maken, waardoor je het besef van tijd een beetje kwijtraakt.

We zijn nu ruim 6 weken op pad en ons zeeleven voelt weer heel vertrouwd, na twee jaar door omstandigheden de zee amper te hebben gezien.

Pierre maakt zich zorgen en heeft het vermoeden dat er iets in de schroef zou kunnen zitten en gaat op zoek naar een duiker voor controle van het onderwaterschip. 

Wij doen de boodschappen, terwijl het weer zich wisselend laat zien. Een wolk, een zonnetje en een bui.

Om 17.00 uur arriveert de duiker, iemand van de reddingdienst van Dieppe en plonst te water.

Aan het spoor van de luchtbellen te zien checkt hij de hele scheepslengte en komt even later weer boven.

Gelukkig niets aan de hand daar beneden, wat een opluchting en een geruststelling !

We drinken er een glaasje op  en eten een eenvoudige maaltijd aan boord.

Even een praatje met de buurman die naast ons is afgemeerd, een solozeiler.

Zeilde  van Gibraltar naar La Coruna en daarna van La Coruna naar Brest.

Het laatste stuk gaat hij hoppend naar Nederland en legt daar de boot te koop.

Het gaat hem wel aan het hart.

Zijn stalen schip heeft hij deels zelfs gebouwd, ingetimmerd en geschilderd en ziet er goed onderhouden uit.

Het zal vast wennen, zegt hij somber.

Iedere avond komen er tussen 20.00 en 24.00 een paar enorme vissersboten binnen, die voor onze steiger met zware ronkende motoren liggen te draaien, tot dat de brug voor de binnenhaven opengaat.

Dag in dag uit in zoveel herrie van de scheepsmotoren je brood verdienen lijkt me niets, maar waarschijnlijk wen je er aan.

De vis wordt duur betaald.

Gezonde bootomelet.

We brengen onze dagen relaxed door terwijl de wind, zoals voorspeld, soms flink tekeer gaat.

Forse buien soms, maar ook de zon laat zich regelmatig zien.

Al met al heeft Dieppe een hele fijne haven om te liggen.

Het is een mooie oude stad, waar genoeg te zien is en waar de kerkklokken  met een prachtige zware galm de gelovigen oproepen.

Niet zo vaak, dat past niet zo in Frankrijk, maar op zaterdag en zondag doen ze hun best.

De haven bevalt ons, omdat het een echte zeehaven is,  met een paar arriverende ferries per dag en met vissersboten die al dat prachtige voedsel dat de zee biedt aan land brengen. 

Het is nu maandag.

Gisterenavond was een mooie avond voor een wandeling.

De golven zijn inmiddels aardig tot bedaren gekomen en het ziet er naar uit dat dat zo blijft.

Morgen kunnen we vertrekken en wordt nog een golfhoogte van 1 meter opgegeven, afnemend in de loop van de dag.

Dat is goed te doen met de voorspelde wind en stroom mee, maar we denken dat het zelfs nog minder is.

We gaan het zien.

Net een flinke bui gehad, maar het klaart inmiddels op.

Straks naar de wal voor boodschappen.

De haveningang van Dieppe.

Het heeft flink geregend vannacht, maar het is nu gelukkig droog.

Met het geluid van krijsende meeuwen varen we om 7.00 uur naar buiten.

In het begin nog wat stroom tegen, maar om 9.00 uur staat deze vol mee.

Het tuitelt en het tuitelt met de wind achter en pas vanaf 11.00 uur lukt het ons om een paar uur te zeilen.

Daarna neemt de wind weer af tot BF 2-3 en moet de motor bij.

Als het ook nog flink gaat miezeren koelt het af en is het behoorlijk koud aan het worden.

Katterig verdwijn ik een uurtje naar binnen en lig raar te dromen dat ik in m'n atelier rondzeil. 

Maar goed, we vorderen en als Boulogne in beeld komt,  komt er een aarzelend zonnetje door.

Om 15.00 uur zijn we afgemeerd en smaakt het biertje wonderwel.

Het havengeld is betaald en we kunnen morgen onze reis vervolgen.

We hoeven niet vroeg te vertrekken.

"Rondzeilen" in m'n atelier, maar dan anders.

Om 6.00 uur wakker geschrokken, doordat een Belgische zeilboot tegen onze achterkant botst.

We staan gelijk buiten; het schip ligt half langszij en de bemanning probeert al afduwend goed weg te komen.

We hebben geen idee waar de boot vandaan komt, want alle boten in "ons deel van de haven" liggen er nog.

Wat hun plan was, ook geen idee. Misschien aan ons afmeren ?

Ze varen weg en kijken niet op of om.  Raar gedrag.

Goed gecontroleerd door Hilco, maar gelukkig hebben we geen schade opgelopen.

We vertrekken met de stroom nog tegen rond  11.00 uur en varen met een heerlijk zonnetje weg.

In de baai de zeilen gezet wordt het zowaar een heerlijke zonnige zeildag.

In de buurt van. Cap Gris Nez staat de stroom iets minder tegen en de passage van het kaapje om 13.50 uur verloopt klotsend maar prima.  Flinke stroomnaden geven de kentering van het tij aan.

Met de bulletalie om het grootzeil in bedwang te houden gezet, is het prima zeilen en de zon schijnt nog steeds.

Een raar fenomeen bij Calais doet zich voor.

Zeker 7 schepen roepen achter elkaar de  permanent in- en uitvarende ferries aan en vragen welke koers ze moeten aanhouden.

Dat hebben we nog nooit meegemaakt en het lijkt ons ook lastig als je elke paar minuten via de marifoon met deze vraag wordt benadert.

Altijd voor laten gaan is immers de enige manier en dat moet je zelf uitzoeken en goed berekenen.

We  besluiten om Duinkerken te laten liggen en door te gaan naar Nieuwpoort.

Hilco heeft inmiddels het grootzeil uitgeboomd en we genieten van het zeilen en de zon.

Rond 18.30 neemt de wind af en zetten we voor het laatste uurtje de motor bij.

Pierre heeft gebeld en een box voor ons geregeld.

Om 19.30 meren we er af en eten lekker in de kuip een simpele maaltijd en overpeinzen wanneer we waar op de terugreis willen zijn.

Als de avondzon achter de kim zakt, gaan onze lichtjes ook volledig uit.

De vissers bij Nieuwpoort.

We weten het zeker, we gaan door.

Begin volgende week komt er meer wind en we willen geen oponthoud wat dat betreft.

Het past ook beter bij onze plannen na de zeilvakantie,

We informeren onze vrienden die hier nog even willen blijven liggen en nemen hartelijk afscheid.

We hebben een gezellige en relaxte reis gehad, met veel plezier en veel verhalen. 

Het is zonnig en warm en er staat weinig wind.

Om 12.00 uur gaan de trossen los en weg zijn we. 

De motor moet al snel bij, want met een BF 2-3 komen we niet ver.

Om 17.00 uur zijn we afgemeerd, gedubbeld weliswaar, maar de plek is prima en we hebben aardige buren.

Op een drafje naar de bakker en de visboer, halen we voor een paar dagen boodschappen.

Na terugkeer ligt er ook weer een schip aan ons afgemeerd, maar ondanks de drukte heerst hier een hele kalme sfeer. 

We vinden Cadzand leuk, met veel ruimte en een adequate havenmeester.

Samen op weg naar Nederland.

We gaan verder vandaag en vertrekken met stroom tegen op de Westerschelde.

Tegen 10.00 uur gaan de trossen los en weg zijn we. Wind in de rug en de zon op ons gezicht !

Het tuitelt behoorlijk met flinke golven aan het begin, even doorbijten.

Het is een prachtige dag, de zeilen staan mooi en we vorderen goed.

Onderweg luisteren we, verplicht, via de marifoon de verkeersposten, Vlissingen, Terneuzen en Hansweert af.

Wat zijn er toch veel vaarbewegingen op deze rivier.

Ik voel me soms erg nietig als zo'n enorm containerschip dicht langs Pietertje 2 komt varen. 

Uiteraard zorgen we dan net buiten de vaargeul te zijn.

Ik kan enorm genieten van wat zich op het water afspeelt en van wat er via de marifoon binnenkomt.

Soms is het bijna poëzie, soms geharrewar en een enkele keer is het aandoenlijk angstaanjagend.

Een paar voorbeelden van vandaag.

1.

Twee schippers van flinke cargoschepen overleggen wie er voorrang geeft aan de ander.

Schipper 1 zegt voorrang te zullen nemen en voor de neus van de ander weg te zullen varen.

Schipper 2 is akkoord.

Even daarna een nieuw bericht van schipper 1.  

" ik haal het niet, zet gij maar door, dan ga ik achter uw gatje langs " .

Zo'n enorm schip heeft een "gatje". Wat is dat Vlaams toch mooi !

2.

Oproep van de ene schipper aan een andere.

Joh,  minder eens wat vaart. Ik krijg een golf van 2 meter hoog over mijn hele achterdek. Doe normaal.

De andere schipper reageert eerst niet, maar moppert uiteindelijk door de marifoon dat hij dat niet wil.

Uiteindelijk bemoeit de verkeerspost zich ermee en wordt het meningsverschil tussen de twee schippers onderling min of meer uitgesproken en vervolgen beide schepen hun weg.

3.

Oproep aan een verkeerspost door een jachtje.

"weet u op welk water ik zit ?" .

Er wordt om de positie van het jachtje gevraagd, maar die weet de schipper niet.

Heeft u een kaart dan ? Nee, die ben ik kwijtgeraakt.  

Ziet u ergens een boei in de buurt ? Het duurt even, maar er komt uiteindelijk een boeinummer door.

U bent op weg naar de Bergse Diepsluis meldt de verkeerspost.

Doodse stilte aan de andere kant.  Maar dat kan niet zegt de schipper uiteindelijk.

Ik moet in het Mastgat zijn en op weg naar Willemstad.

Ja, afslagje gemist,  meldt de verkeerspost.

Het blijft heel lang stil en ik krijg het er een beetje benauwd van. Je hoort de paniek bijna door de marifoon.

Weet u het zeker, vraagt de schipper. Ja dus.

Vaderlijk adviseert de man achter de knoppen bij de verkeerspost.  Mijnheer vaart u nu maar 3 kilometer door naar de sluis. Meer af en neem een lekkere borrel. Nu niet meer verder klooien, want het wordt straks donker.

Morgen is er weer een dag.

Verder niets meer gehoord. Nu maar hopen dat hij inderdaad is doorgevaren !

Al met al loopt vanaf 14.00 uur de stroom mee en liggen we om 15.00 uur voor de sluis van Hansweert.

Het duurt even voor we zijn geschut en bij de Vlake spoorbrug in het kanaal van Hansweert zijn we 4 treinen verder voordat de brug gaat draaien. 

We overleggen met de havenmeesters van Yerseke en horen dat de haven bomvol ligt en het stapelen wordt.

Ze doen alle moeite om iets te regelen, waarvoor hulde !!

We besluiten echter nog een stukje door te gaan.

Het zeilt heerlijk in het Brabants Vaarwater en in no time liggen we voor de Zeelandbrug te wachten en varen even later richting Zierikzee.

Zoals verwacht is het ook daar erg druk.

We liggen als schip nr. 5 op rij. Even later meert schip nr. 6 aan ons af en daarna niemand meer.

Gekookt en na de laatste franse kaasjes toe, vallen onze ogen bijna dicht en sluiten we de luiken.

Wachten voor de Zeelandbrug.

Wat een prachtig weer, maar de thuishaven lonkt.

Ook voor morgen is nog goed weer voorspeld.

Vanaf zondag gaat het flink waaien en komende week valt er veel regen.

We zeilen op ons gemak naar buiten en komen er vervolgens achter dat de Zeelandbrug nog maar een keer per uur draait. Nou ja, haast hebben we niet.

We zeggen het vaak.. zeilen doe je in Zeeland.

Zowel op de Oosterschelde als de Grevelingen is alles bezeild.

Wel even wennen aan de drukte op het water, na al die ruimte op zee.

Om 15.00 uur zijn we in onze eigen box afgemeerd.

Voldaan, enorm genoten van Frankrijk en blij dat alles heel is gebleven. Niets te wensen over !

Bijna thuis !